Zeznania Niekrytego Krytyka
Maciej Frączyk

O ile filmiki na yt są zabawne i ciekawe to w książce może jeden no góra dwa rozdziały mnie zaciekawiły. Nie rozumiem tego całego zachwytu tą książką.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest niesamowicie motywująca. Zawsze kiedy mam jakiegoś ,,doła" , czytam sobie fragment i narasta we mnie chęć działania. Zawiera ona solidną dawkę humoru i krytyki odnoszącej się do poszczególnych osób czy sytuacji. Wszystko to jest doszlifowane komiksowymi obrazkami oraz kodami QR odnoszącymi do określonych multimediów. Ogromnie ciekawe są same teksty. Pokazują niezwykłą mądrość i kreatywność p. Macieja. Wiele razy czytając nawet ten sam tekst uśmiecham się i otrzymuję porządna dawkę pozytywnej energii. Polecam te książkę każdemu, niezależnie od wieku, jest to z pewnością rozrywka na bardo wysokim poziomie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do tej pory z przymrużeniem oka traktowałam internetową działalność Niekrytego Krytyka. Dziś jestem jego wielką fanką. Zrozumiałam, że gwiazda YouTube'a może mieć do zakomunikowania coś naprawdę ważnego i ciekawego. Niekryty Krytyk, jak na wyluzowanego lekkoducha szargającego świętości, ma nadspodziewanie dobrze poukładane w głowie. Prezentuje dojrzałe spojrzenie na otaczającą go rzeczywistość i ma ogromny dystans do siebie. A że posługuje się językiem trafiającym głównie do młodych ludzi? To wyłącznie zaleta, bo warto, aby rozsądne słowa w "bezbolesny" sposób znalazły odbiorców wśród młodzieży. Bardzo polecam. A ja się zabieram za część 2 :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeden wielki bełkot. Kolejna osoba do sądzenia za marnowanie papieru. To naprawdę powinno być karalne. Czy pisanie książek tak nisko upadło, że może to robić każdy? Nawet ten, który nie ma niczego do powiedzenia? Niekryty Krytyk swój celny dowcip już jakiś czas temu ukrył za chamskimi odzywkami, które w jego mniemaniu są błyskotliwe, a są po prostu obrzydliwe, żałosne i żenujące. Brzmi jak napalony nastolatek, który właśnie odkrył sferę seksu i jest niezwykle tym podekscytowany. Nie wiem, kiedy mu się ubzdurało, że jest jakimś mentorem narodu, zwłaszcza że jego język pozostawia dużo do życzenia. Te swoje pseudomyśli wystarczyło ulokować na blogu najlepiej z hasłem, do którego nikt nie ma dostępu, a nie kazać jeszcze ludziom za to płacić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest nietypowa i zabawna. Szczególnie polecam ją młodzieży, bo mogą tam znaleźć wskazówki na swoją drogę życiową. Książka jest skonstruowana nowocześnie, zawiera odnośniki w postaci kodów QR przekierowujących do treści w internecie. Czyta się szybko i z przyjemnością. Napisana bez zadęcia, może aż zbyt frywolnie :).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po książkę Macieja Frączyka sięgnęłam trochę z przekory. Nie jestem fanką Radia Zet, ale kiedyś tam słyszałam parę jego felietonów. Zaczęło mnie intrygować czym sobie zasłużył młody człowiek, za którym stoi tylu wielbicieli. Człowiek, który ma na swoim koncie na Youtubie ponad 100 milionów odsłon swojego programu. Człowiek, po którego książki w zaprzyjaźnionej bibliotece ustawiają się kolejki gimnazjalistów a bibliotekarka twierdzi, ze odkąd ma "Nie przejdziemy do historii" ani razu nie postawiła jej jeszcze na bibliotecznej półce. Wreszcie więc zdobyłam pierwszą część betsellerowej książki i zaczęłam czytać. Najpierw z jakimś lekkim zwątpieniem.."co ja tutaj robię?", ale im głębiej tym lepiej zaczęłam rozumieć w czym rzecz. Książka jest podzielona na 10 rozdziałów, każdy traktuje o czymś innym. Jest na przykład część o wulgaryzmach. I mimo, że autor nie neguje i nie krytykuje całkowicie ich występowania w filmie czy literaturze, udowadnia, że można sobie radzić z przeklinającymi młodymi ludźmi w całkiem przyjazny i oduczający sposób, przy okazji udowadniając, że warto uczyć się języków obcych. Nie po to, jak twierdzi, by zdobyć ciekawą pracę, ale by na przykład zrozumieć, dlaczego w serialu o doktorze Hausie nie ma ani jednego wulgaryzmu a przecież wszyscy wiemy, że celne riposty głównego bohatera nie jednemu poszły w przysłowiowe pięty. Czyż to nie lepsza motywacja do nauki niż zrzędzenie i biadolenie? Rozdział "Poszukiwacze zaginionej arki" traktuje o rozwijaniu swoich pasji, zachęca do poszukiwania swojej drogi życiowej, do robienia czegokolwiek, byle nie nicnierobienia. "Nie pomogę nikomu odnaleźć sensu w bezsensie (...) Nie odpowiem na pytanie, jak uwierzyć w siebie (...) Każdy i tak będzie musiał zmierzyć się z tym wszystkim w ścianach swojego rozumu (...) i albo przegra albo wygra." (s. 51-52). Kolejne rozdziały traktują o poznawaniu świata, o pomaganiu swojemu losowi, o piractwie, subkulturach i "wszystkim innym co wkurza" na tym świecie Niekrytego Krytyka. Jednak najciekawszy i najbardziej dający do myślenia jest rozdział o płci pięknej i rozumieniu kobiet. Dlaczego? Ha...zajrzyjcie do książki. "Zeznania..." napisane są młodzieżowym językiem, trochę w nim wulgaryzmów (ale wplecionych w kontekst tak, że nie rażą,....o dziwo!), skrótów i zwrotów slangowych. Dorosły musi się bardzo skupić, by zrozumieć treść musi szukać w słowniku slangu:) Jest jeszcze jedna rzecz, która szczególnie podoba mi się w książce - aforyzmy. Każdy rozdział zaczyna się jakimś mądrym zdaniem znanego człowieka - pisarza, filozofa - pod spodem zaś jest parafraza tej złotej myśli. Na przykład w części o odnajdywaniu swojego "mojo" (talentu) jest cytat z Henri Frederica Amiela "Talent - to robić z łatwością to, co jest trudne dla innych". Parafraza Frączyka brzmi: "Talent - to robić z łatwością to, czego inni nie odważyli się spróbować". Piękne.... Myślę, że ja już odnalazłam odpowiedź na postawione na początku pytanie o popularność autora. Nie zawahałabym się w tym miejscu stwierdzić, że książka powinna być również lekturą dla rodziców tych młodych ludzi, którzy tak wielbią Macieja Frączyka. Bo wychowywać to nie umoralniać, krytykować i negować. To przede wszystkim dawać przykład, wspierać i rozmawiać. Rodzic nie ma być dla swojego dziecka kumplem w podobnych ciuchach i z takim samym slangiem na ustach, ma być mądrym partnerem i przewodnikiem po życiu. ,,Miałem szczęście, że trafiłem na normalnych rodziców. Dobrych, w sensie. Ułatwiających i umożliwiających. Czasem surowych, ale chyba zawsze uczciwych" (s. 51). To świetnie napisana, mądra życiowo książka, zawierająca rady dla młodych i ich rodziców, jednocześnie nie pozbawiona szczypty sarkazmu i dobrego humoru.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Frączyk pisze na całkiem poważne tematy, o wyborze tego co chcemy robić o niepoddawaniu się, znajdowaniu własnej drogi, nieprzejmowaniu się osobami, których jedynym celem istnienia jest nam dowalić, a wszystko podane w lekki i przystępny sposób, taki do jakiego nas przyzwyczaił w swoich filmikach. Szczerze polecam tą książkę każdemu, cena jest zdecydowanie adekwatna do jakości i jedynie jej objętość (130 stron) powoduje lekki niesmak.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powiem szczerze, że gdy za pierwszym razem przeczytałam tę książkę nie byłam zbytnio zachwycona. Wydawało mi się, że niekryty (którego pomimo wszystko jestem ogromną fanką) napisał ją zwyczajnie dla pieniędzy. Była dla mnie za krótka i zbyt chaotyczna. Po prostu nie umiałam odnaleźć głównego wątku. Jednak gdy po paru miesiącach sięgnęłam po nią drugi raz, dopiero wtedy zrozumiałam czego dokonał Niekryty. Po powtórnym przeczytaniu pozycji byłam zachwycona. Zrozumiałam, że Niekryty w swojej książce w bardzo prosty i zarazem charakterystyczny dla siebie sposób pokazał co go dręczy. Ukazał tam swoje historie z dzieciństwa oraz pogardę dla dzisiejszych metod wychowawczych.To zaledwie kilka przykładów z tej książki, nad którymi Maciek dzieli się swoimi poglądami. I bardzo dobrze Maciek ! :D Muszę również wspomnieć, że był rozdział, po którym książkę musiałam na parę minut odłożyć i zastanowić się co tak naprawdę kocham i chcę robić w swoim użyciu. Uświadomiłam sobie, ze Maciek pomimo według niektórych błahego celu spełnił swoje marzenia i nie zwątpił w siebie. Bardzo chciałabym mieć w sobie tyle wiary w siebie co on. Uwielbiam cie Niekryty ! :D

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Całe szczęście, że nie kupiłam tej książki, bo byłabym wściekła. Gniot, grafomaństwo, przegadane - nic, absolutnie nic do powiedzenia... Rozczarowanie roku - jak ta książka znalazła się na liście bestsellerów?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na dobrą sprawę nie wiem, jak ocenić tę książkę - a raczej książeczkę, bo nieco ponad 130 stron z ilustracjami to niezbyt dużo. Ogólnie jest to zbiór felietonów - przemyśleń autora na tematy najróżniejsze - to, co go najbardziej denerwuje, co powiedziałby sobie z przeszłości, gdyby mógł wsiąść do wehikułu czasu, znajdą się tam nawet rozdziały o używaniu wulgaryzmów i o tym, jak zrozumieć kobiety ;) Całość czyta się szybko i przyjemnie, jednak daje o sobie znać lekka chaotyczność i niedosyt spowodowany małą liczbą tekstów. Mimo wszystko mam nadzieję na ciąg dalszy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W książce jest sporo ironii, satyry, przewrotności i mnóstwo dobrego gadania. Polecam każdemu, kto szuka swojej drogi w życiu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytanie książki zajmuje koło dwóch, góra trzech godzin, a to niewątpliwie wskazuje na to, że autor książki wie jak przykuć uwagę swoją osobą. Jego ciężka praca i talent nie poszły w las. Jego przemyślenia nieraz przybierają formę podróży do nostalgicznej przeszłości i przyznam się bez bicia, że takowa podróż mi się podoba. Podsumowując - mieszanka ironi i sarkazmu oraz odrobina malkontectwa czyli zeznania niekrtytego krtytyka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nasz rodzimy Kubuś W.?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szczerze, nic specjalnego. Przeglądałam dzisiaj w Empiku. Książka reklamowana na wyrost.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jako fanka Niekrytego jestem zachwycona. Że Maciej Frączyk ma coś do powiedzenia wiem dobrze, nie urodziłam się wczoraj. Jednak dopiero dzisiaj zdałam sobie sprawę jak sensownym jest facetem. Taką nadzieją na to, że nawet jeśli będziemy tacy jak wszyscy, to jednak mamy szansę stać się inni. 
Podobał mi się rozdział o pasjach, marzeniach i przyszłości. Zaczęłam sobie zadawać pytanie "Jak mogę zarobić i równocześnie robić to co lubię?". Mam tylko cichą nadzieję, że nie wyparuje mi ono z głowy, gdy wstanę jutro rano.
Sporo ironii, satyry, przewrotności i mnóstwo dobrego gadania. Poglądy Frączyka w większości pokrywają się z moimi, nie mogę mu więc niczego zarzucić. Zdałam sobie dzięki niemu sprawę z absurdu, jakim jest udowadnianie, że jest się w stanie utrzymać i bezpiecznie korzystać z samochodu, podczas gdy dziecko może sobie całkowicie legalnie zrobić piętnastolatka z szesnastolatkiem. 
Nie mam zamiaru rozprawiać tutaj o światopoglądowych fanaberiach, a jedynie zwrócić uwagę na fakt, że "Zeznania..." to coś więcej niż książka jakiegoś stand-upera z YT. Owszem, jest zabawnie, ale żart tkwi tu w ironii.
Polecam każdemu, kto szuka swojej drogi w życiu. Każdemu, kto jeszcze nie odkrył, że kiedyś mu się może przydać wiedza o położeniu Turkmenistanu. Każdemu, kto idzie na medycynę, bo każą mu rodzice (ja już czytałam!) A nuż uda się zmienić ten świat... choć trochę?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka Macieja Frączyka była dal mnie wyjątkową lekturą. Przeczytałam ją w zaledwie w trzy godziny. Porusza wiele kwestii takich jak: przeklinanie u młodzieży czy obecnie powszechny hejting. Jestem fanką Niekrytego Krytyka na YouTube i z niecierpliwością wyczekiwałam na jego książkę. Jestem pod wielkim wrażeniem. Pozytywnie zaskoczona :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)