Zemsta na lokacie
Iwona Banach

Powiem wam, że czytam komedie kryminalne przeważnie wtedy, kiedy nerwy we mnie skaczą, chętnie bym kogoś uszkodziła, choć najlepszą wersją jaką wtedy obieram są właśnie komedie, gdzie potrafią mnie rozbawić na tyle, że cieszy mnie uszkodzenie jakiejś postaci:-) Oczywiście w książce:-)To pokręcone, ale sami spróbujcie jak ta dziedzina literatury potrafi działać terapeutycznie. Złość i napięcie schodzi, tym bardziej, że tutaj postacie tak zabawnie dramatyzują:-) Najbardziej w tej książce uwielbiam to, że do poważnych problemów, w tym ten o zdradzie, potrafią podejść z zabawnym humorem i teatralnością. I jednym może się to spodobać, innym nie. Chodzi przede wszystkim o to, by osoba, której problem dotyczył zobaczyła, że zawsze można się podnieść. Nigdy na niczym nie kończy się świat, to zawsze kwestia przekonań. Miło jest też czytać o tym, że są czy ludzie, czy postacie z książki, które mają swoich przyjaciół całkiem pokręconych jak stare koło u wozu. Niby pęka, ale jeszcze jedzie:-) I nawet słownictwo jest tu nieco mniej teraźniejsze. Być może powodem tego jest zbyt mocne i długie popijanie napojów procentowych, które tak dobrze robią w momencie picia... gorzej jest tylko dnia następnego:-) Ciekawa opcją było tutaj nadanie zwykłej miejscowości strasznej legendy. Jak wiadomo jest szereg ludzi, którzy zwiedzają miejsca, gdzie przydarzyło się coś złego, a tym bardziej jeśli chodziło o czarownicę i pewną klątwę. Do tego, skoro już wiadomo było, że istniały tam czarownice, to autorka dodała tutaj kilka morderstw, które miały wyglądać tak, jakby faktycznie, to złe kobiety pozbawiły ich życia. Na ofiary zostały wybrane nieciekawe osoby pod względem charakteru, więc niby większej straty nie było, ale istnieje obawa, że na tym się nie skończy. Czyżby klątwa dzięki wierze w jej moc zyskała na sile?
Jeśli lubicie wiedźmowe klimaty, to musicie ją przeczytać. Dość ciekawy sposób obrali w wyborze prowadzonego śledztwa. Trzeba jednak przyznać, że reklama potrafi przyciągać tłumy, tylko należy uważać, by za bardzo podkoloryzowana nie stała się prawdą;-)Świetna komedia kryminalna, ciekawe osobowości, średni i przejrzysty druk, element zaskoczenia, uśmiech przy czytaniu i historia, która z pewnością zyska na pamięci. Przeczytajcie, bo zwyczajnie warto:-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka opowiada historię miasteczka Złorzecze, które nie było zbyt często odwiedzają miejscowością. Do czasu, gdy burmistrz nie wymyślił dość ciekawiej akcji promocyjnej dla turystów. Oczywiście świętym pomysłem była spalona na stosie czarownica i rzucona przez nią klątwa właśnie na miasteczko.

~

Oczywiście taka rewelacja zadziałała na turystów jak lep na muchy. Miasto zyskało sławę ale mieszkańcy po prostu oszaleli. Ośrodki wypoczynkowe wyrastały jak grzyby po deszczu, czarownice zdobyły każdy możliwy kont, a sabaty (zwłaszcza nagie) cieszyły się ogromną popularnością. Ale dla świetnego otoczenia nie zabrakło też ... trupa.

~

Ofiara numer jeden to komendant policji Pocielak. Może i mężczyzna nie był zbyt lubiany ale żeby od razu go zabijać? Oczywiście jak na opętane przez czarownice miasteczko policjant został zamordowany miotła. Ofiara numer dwa okazała się być spalona na stosie kilkanaście lat temu czarownica a mianowicie Marina Oczar. Czy te morderstwa są ze sobą powiązane? Czy za tym stoi klątwa czy inna przyczyna? 

~

Powiem Wam, że było to moje kolejne spotkanie z piórem autorki i już Wam mogę powiedzieć, że nie ostatnie. Bardzo polubiłam autorkę i styl w jakim pisze. Podczas czytania tej książki oczywiście nie zabrakło grozy i podejrzeń ale też były salwy śmiechu. Mimo, iż chwilami historia była dość absurdalna to czytało mi się ją dość łapczywie.

~

Bardzo irytował mnie Żwirek aczkolwiek jakoś dobrnął do końca sprawy. Moja sympatię została Maniutka ta kobieta to złoto. Może nie była ona przykładem do naśladowania ale ja ją naprawdę polubiłam. Brawo dla autorki, bo akcja nie jest jednoznaczna i przewidywalna. Zaskoczyło mnie rozwiązanie zagadki bo po prostu nie wiem kto był tym mordercą.

~

Jeśli lubicie książki z trupem, która zawierają absurdalne sytuację, mają w sobie dużo chaosu i komicznych zwrotów to właśnie ta książka jest idealna dla Ciebie. Mi się podobała i miło z nią spędziłam ten straszny czas podczas letniego przeziębienia. Poprawiła mi ona na pewno humor, myślę że i Wam coś się w niejspodoba. 

Dziękuję wydawnictwu Skarpa Warszawska za egzemplarz ❤️ 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejne spotkanie z autorką, którą bezapelacyjnie uważam za mistrzynię komedii. Małomiasteczkowe klimaty, barwni bohaterowie, zagamtwana i zawiła zagadka kryminalna, świetna fabuła, groteskowe sytuacje, komiczne dialogi, a do tego zabobony, klątwy.... To wszystko znajdziemy tu, w powieści "Zemsta na lokacie". Autorka po raz kolejny udowadnia, że świetnie zna społeczeństwo, bo właśnie jego przekrój prezentuje nam w swoich komediach. Poszukiwanie sensacji, nawet gdy ta wzbudzać powinna pewne obawy i lęk, wymyślone, niestworzone historię z pogranicza fantasy... To przyciąga potencjalnego turystę, którego ściągnąć chce burmistrz do Złorzecza. A co wyniknie z tej misternie uknutej intrygi? Na pewno seria groteskowych sytuacji, szereg omyłek, komiczne sytuację - a to wszystko przyprawione pewnym morderstwem i niebezpieczeństwem. Ta wyborna mieszanka wprowadzi was w wyśmienity humor. Ale pod tą warstwą humorystyczną kryje się tak naprawdę diagnoza społeczeństwa, małomiasteczkowego - ze swoimi wadami i słabościami. Autorka poprzez śmiech wzbudza w czytelniku pewną refleksje. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Współpraca barterowa z Wydawnictwem Skarpa Warszawska "Kobiety rodzą się aniołami i dopiero kiedy ktoś podetnie im skrzydła zamieniają się w czarownice." Lubicie komedie kryminalne? Kto zna książki pani Iwony, ten wie, że często bywają one pełne sarkastycznego humoru i sytuacji z życia wziętych pokazanych celowo w sposób przejaskrawiony. Ja osobiście uwielbiam książki autorki i przy każdej bawię się wyśmienicie. Złorzecze. Miasteczko jakich wiele, ani popularne, ani znane szerszemu gronu. Burmistrz Złorzecza postanawia to zmienić wymyślając niespotykaną promocję aby miasto zaczęło zarabiać. Zaczyna promować miasto klątwą czarownicy, którą spalono na stosie wieki temu i która przeklęła całe miasto do ostatniego mieszkańca. Tymczasem klątwa zaczęła żyć własnym życiem... "I w ten sposób ściągnął na miasto i siebie coś, co nie istnieje, a nawet nie powinno istnieć, czyli jako takie nie powinno być więc groźne. Niestety coś, co nie istnieje i czego nie można udowodnić, potrafi zacząć żyć własnym życiem, a jeżeli nie da się czegoś udowodnić, to i zaprzeczyć temu trudno. Klątwy bywają obosieczne." Jednak ludziom klątwa przypadła do gustu, bo dzięki niej można było zarabiać. Jednego tylko nie przewidziano. Trupa, i to nie jednego... Kto stoi za morderstwami? Czy ten, kto morduje to Marina Oczar, spalona na stosie czarownica, czy może ktoś realny? Przy tej historii nie sposób się nudzić. Ktoś by powiedział, że jest w niej sporo chaosu. Owszem, ale jest to chaos kontrolowany, który koniec końców doprowadzi nas do rozwiązania zagadki. Postacie są nietuzinkowe i bardzo dobrze przedstawione. Do niektórych poczujemy sympatię, do innych nie. Jest jeszcze trzecia grupa, której zachowanie powoduje, że kręcimy głową z niedowierzaniem. "Mówi się, że łaska pańska na pstrym koniu jeździ, a łaska ludzka na kulawej kobyle. Na tym polega problem. Czarownice tu były miłe widziane przez tą część społeczeństwa, która na nich zarabiała. Jeżeli ktoś miał lokal, kawałek ogródka na ośrodek, budę z przekąskami albo pensjonat, ten czarownice pokochał natychmiast, ale była też spora grupa ludzi, która na czarownicach traciła. Traciła finansowo, bo przy większej liczbie turystów wszystko natychmiast podrożało, ale co ważniejsze, traciła też nadzieję na to, że świat jest sprawiedliwy." Jest humorystycznie i sarkastycznie. Jest klątwa, są czarownice latające na miotle (widziane zwłaszcza po spożyciu pięciopalczastej pietruszki paragwajskiej), płonące jezioro, nagi sabat i zbiorowe halucynacje. I oczywiście trup, a nawet dwa... Takie rzeczy tylko w Złorzeczu. Takim sposobem senne miasteczko stało się sławne. "To bardzo proste, ludzie nie potrzebują faktów, potrzebują mitów, dopiero one nadają smaczku." Jeśli macie ochotę na odrobinę szaleństwa połączonego z rozwiązywaniem zagadki nietypowego morderstwa (w końcu miotła wbita w pierś denata nie jest czymś typowym), zachęcam was do przeczytania Zemsty na lokacie. Tutaj nic nie jest oczywiste, a nasze wady zostały przedstawione w sposób wyolbrzymiony. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak bardzo lubię książki pani Banach... tak ta mnie zmęczyła.
I to jak! Podchodziłam do niej kilkukrotnie, czytałam po kilka stron, ale tu było za wiele wszystkiego - i to dosłownie "wszystkiego". Ten ironiczny humor, specyficzne opisy, nagromadzenie tych wszystkich perełek, za które uwielbiam całą twórczość autorki - przesyt spowodował, że książka jest ciężkostrawna (przynajmniej dla mnie).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Zemsta na lokacie" to lekka komedia kryminalna. Opowiada ona historię miasteczka Złorzecze, które nie za bardzo sobie radziło dopóki burmistrz nie wymyślił ciekawej akcji promocyjnej. Otóż wpadł na pomysł aby ogłosić, że na miasto została rzucona klątwa, przez czarownicę spaloną na stosie. Turyści zaczęli się zjeżdżać, a miasto... cóż miasto, a raczej jego mieszkańcy oszaleli. Wszędzie pojawiły się ośrodki wypoczynkowe, czarownice, sabaty (a nawet nagie sabaty), pojawiły się nawet trupy.

 

Pierwszą ofiarą zostaje pełniący obowiązki komendanta Pocielak. Niezbyt lubiany, ale czy mógł komuś podpaść aż tak, żeby został przebity miotłą? Najwidoczniej tak.

 

Jest to chwilami zabawna historia, a przez większość czasu absurdalna. Choć w dobrym sensie. Nie trafi do moich ulubieńców i raczej do niej nie wrócę, ale dobrze się bawiłam podczas lektury.

 

Postaci są specyficzne, charakterystyczne i przerysowane. Praktycznie każda z nich. Wydarzenia mające miejsce w książce są wyjątkowe, a całość zaskakująca. Nie da się przewidzieć w jakim kierunku potoczy się akcja. Uważam to za plus.

 

Jeśli lubicie komedie kryminalne, myślę, że i ta przypadnie Wam do gustu. Chociaż w moim odczuciu jest dosyć średniawa to miło spędziłam z nią czas.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo lubię poczucie humoru Pani Iwony i wyjątkowy dar do tworzenia historii niesamowitych.

Tym razem lecimy do Złorzecza. Jego burmistrz próbuje rozreklamować miasteczko w bardzo oryginalny sposób. Otóż wpada na pomysł, który wygeneruje ogromne zyski: Ogłasza, że nad miastem wisi klątwa spalonej tu przed wiekami czarownicy. Klątwa która obejmuje każdego mieszkańca. Pomysł z... wiemy czego. Ale działa!
Do miasteczka zjeżdżają tłumy, żądne sensacji. Oraz ciekawe ,,nagiego sabatu"(który może się odbyć tylko dlatego, ze akurat w ten weekend proboszcz wyjechał z miasta). A i mieszkańcy prześcigają się w pomysłach, jak zarobić na przyjezdnych.
Czarownice, intrygi, omyłki.
Podczas sabatu dochodzi do incydentu. I latające, jak oszczepy, miotły to dopiero początek.

Jak to u pani Iwony, będzie też trup, a nawet kilka. Nie zabraknie absurdalnych sytuacji, żartów sytuacyjnych, chaosu i smaczków językowych. Gościnnie wystąpi też pietruszka wielopalczasta ?
Zakończenie zaskoczyło mnie,nie miałam pojęcia kto jest mordercą.
Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)