Zanim się pożegnamy. Zanim wystygnie kawa Tom 4
Toshikazu Kawaguchi

Możliwość powrotu do przeszłości brzmi kusząco. Można byłoby ponownie doświadczyć unikalnych emocji, porozmawiać z kimś kogo straciliśmy, czy naprawić swoje błędy. Tokijska kawiarnia Feniculi Fenicula prowadzona przez pana Nagare  w pewien sposób to umożlwia. Są jednak zasady, których należy przestrzegać: można spotkać się jedynie z osobą, która w przeszłości była w kawiarni, a także wrócić do teraźniejszości nim wystygnie, nalana przez Kazu, filiżanka kawy. Przeszłości nie można także  zmienić, ani w nią ingerować, ale podczas magicznej podróży można odnaleźć ukojenie, spokój ducha i wybaczenie. Powiedzieć to, na co nie starczyło czasu czy  odwagi, wyrazić swój ból i skruchę, wdzięczność i miłość.

„Zanim się pożegnamy” to już czwarty tom serii  autorstwa  Toshikazu Kawaguchi i jest przyjemną, wzruszającą lekturą. W czterech rozdziałach poznajemy historie czterech osób, które postanowiły skorzystać z niekonwencjonalnych usług kawiarni: męża chcącego  zapewnić żonę o swej miłości i wdzięczności, dziewczyny żałującej odrzucenia oświadczyn, kobiety tęskniącej za psim przyjacielem oraz  córki pragnącej ponownie zobaczyć ojca. Każdy z bohaterów  ma inne motywacje aby ponieść ryzyko powrotu do przeszłości  i oczekuje po tej podróży czegoś innego.  To co spaja wszystkie historie, to magiczna moc oczyszczenia i spokoju jakie przynosi możliwość ponownego spotkania i rozmowy z bliskimi.

Toshikazu Kawaguchi ma taką moc pióra, że my, czytelnicy, również doznajemy uczucia ukojenia. Prostota  wyrazu, spokojne prowadzenie narracji powodują, że książkę odbieramy jako kojącą i relaksującą, ale każda z historii bohaterów budzi w nas emocje, niesie uniwersalne i ponadczasowe przesłanie. Opowieść o kawiarni, pomimo iż jest niewielka objętościowo, nie jest książką, którą można przeczytać i zaraz o niej zapomnieć. „Zanim się pożegnamy”  skłania  do przemyśleń nad systemem życiowych wartości, chwili refleksji nad naszymi relacjami  bliskimi. Zostajemy z pytaniem: „Gdybyś mógł cofnąć się w czasie, z kim chciałbyś się spotkać?”

To 4 część bestsellerowej serii „Zanim wystygnie kawa”.

Historia mówiąca o pożegnaniach, rozstaniach i magicznej kawiarni Funiculi Funicula, którą otacza aura tajemnicy. Jej bywalcy doskonale wiedzą o możliwości odbycia podróży w czasie, dzięki podawanej tu, w białej filiżance, kawie. Aby przenieść się do przeszłości, trzeba podjąć ryzyko i trzymać się ścisłych zasad. Najważniejsza z nich to konieczność powrotu do teraźniejszości, zanim wystygnie kawa. Można to zrobić tylko raz…

Czterech gości kawiarni dostało szansę, by powiedzieć to, na co wcześniej nie mieli odwagi lub czego nie byli świadomi przed bolesnym rozstaniem z bliskimi. Poznamy historie:

- męża, który ma jeszcze coś ważnego do przekazania żonie,

- kobiety, która nie mogła pożegnać się ze swoim psem,

- dziewczyny, która zwlekała z odpowiedzią na oświadczyny,

- córki, która chciała zerwać relacje z ojcem.

A gdybyś Ty mógł przenieść się w czasie? Kogo chciałbyś spotkać?

Dopiero odłożyłam 1 tom serii na półkę, a tu dzięki uprzejmości @wydawnictworelacja pojawiła się możliwość przeczytania tej pozycji. Pominęłam 2 i 3 tom, ale nie przeszkadzało mi to zupełnie.

Jeszcze z mojej głowy nie ulotniły się myśli związane z poprzednimi historiami, a już pojawiły się kolejne, które tylko utwierdziły mnie w moich przemyśleniach.

Autor zaprasza nas „do refleksji nad życiem, relacjami i decyzjami, które każdy z nas musi podjąć”. Akcja powolutku sobie płynie, tak jak powoli stygnie kawa w białej filiżance, a bohaterowie mogą upajać się jej aromatem. Podobnie mija też ich życie… Coś powiedzą, czegoś nie powiedzą, czegoś będą żałować, a czegoś nie… Każdego z bohaterów co innego motywuje do przeniesienia się w czasie i czego innego oczekują po tej podróży. To co łączy te historie, to możliwość oczyszczenia duszy i osiągnięcie wewnętrznego spokoju po rozmowie ze swoimi bliskimi. Choć ta podróż nie zmieni teraźniejszości, to pozwoli im inaczej, pełniej przeżyć ten czas o jaki się cofnęli i kolejne lata.

Ten tom niczym nowym Was nie zaskoczy. Jest cieniutki, akcja płynie powolutku, język jest prosty, pełen powtórzeń, a autor ponownie wielokrotnie ściśnie Wasze serce i wyciśnie z Waszych oczu łzy. Po jej przeczytaniu przekonałam się co w życiu jest najważniejsze. Proste rady, tj. żyj tak, abyś innych nie krzywdził oraz nie żałował wypowiedzianych i niewypowiedzianych słów często są trudne w realizacji, ale warto ten trud ponieść. W życiu realnym nie mamy możliwości cofnąć się w czasie, aby naprawić to, co popsuliśmy w relacjach z bliskimi albo ukoić swój ból po ich stracie i dlatego warto pomyśleć jak przeżyć dobrze to nasze życie.

Jeżeli szukacie wartościowej pozycji, która daje do myślenia, weryfikuje poglądy i przeorganizuje Wam hierarchię wartości to właśnie na nią trafiliście. Zapraszam Was do kawiarni Funiculi Funikula, by przy filiżance kawy poznać cenne życiowe prawdy. Polecam.

[Dziękuję za egzemplarz @wydawnictworelacja]

??

,,Zanim się pożegnamy" to czwarty tom bestsellerowej serii o nietypowej kawiarni, w której klienci mają możliwość przeniesienia się w przeszłość. Podróż w czasie podlega jednak kilku zasadom, a najważniejsza z nich mówi o tym, że trzeba wrócić do teraźniejszości, zanim wystygnie kawa. 

??

W częstym tomie autor prezentuje historie kolejnych osób, które z różnych powodów zdecydowały się skorzystać z magicznych właściwości kawiarni Funiculi Funicula. Wśród bohaterów znajdziemy mężczyznę, który chce przekazać ważną wiadomość żonie, kobietę, marzącą o tym, by pożegnać się ze swoim psem, dziewczynę, która żałuje swojej odpowiedzi na oświadczyny byłego chłopaka oraz córkę, pragnącą pojednać się z ojcem. 

Po lekturze poprzednich tomów doskonale  znałam już strukturę tej serii i jej pewną powtarzalność, więc szczerze mówiąc myślałam, że autor niczym mnie już specjalnie nie zaskoczy, że po prostu miło spędzę czas. Tymczasem okazało się, że historie zawarte w ,,różowej" części szczególnie mocno chwyciły mnie za serce, pewnie dlatego że poruszone zostały w nich tematy bardzo mi bliskie. 

Jeśli szukacie serii, przy której będziecie mogli się wyciszyć, ale też zastanowić nad różnymi aspektami życia, takimi jak relacje, miłość czy przemijanie - czytajcie kawkę! 

?? 

[współpraca reklamowa z @wydawnictworelacja] 

Dobra, choć już nie tak porywająca, jak poprzednie. Przewidywalny schemat, który ujmuje dla mnie uroku.
Zaskoczyła mnie historia z psem - zdecydowanie najlepsza z zamieszczonych w tej części

,,Zanim się pożegnamy" to czwarta część bestsellerowej serii ,,Zanim wystygnie kawa", która zdążyła już podbić wiele czytelniczych serc. Toshikazu Kawaguchi ponownie nakreślił iście magiczną historię, która przybiera formę nadzwyczaj angażującego, niemal onirycznego doświadczenia, fundującego zadumę, wzruszenie, jak i duchowe ukojenie, przemianę, która pozwala ponownie spojrzeć na ludzkie życie jak na największy cud, który tak często nie jest właściwie doceniany. Tak, to zdecydowanie jedna z tych głębokich, dotykających najczulszej struny opowieści, które pozostawiają po sobie ślad już na zawsze!

Jakże cudownie było móc ponownie odwiedzić magiczną kawiarnię, umożliwiającą swoim klientom wyjątkową podróż w czasie. I choć główna zasada, dotycząca niemożności wprowadzenia zmian, nadal szokuje i przytłacza, to jednak ta głęboka opowieść cudownie udowadnia, iż czasem po prostu potrzebujemy właściwego pożegnania, by ukoić duszę, by móc znów żyć, nawet jeśli już bez ukochanej osoby...

Pióro pisarza jak zawsze zachwyca! Toshikazu Kawaguchi operuje tak błyskotliwym, wyjątkowym piórem, iż wszelkie opisy silnie działają na wyobraźnię, angażują zmysły, w skutek czego czytelnik bez pamięci przepada w lekturze, tracąc przy tym jakikolwiek kontakt z rzeczywistością. Ta klimatyczna opowieść hipnotyzuje, odurza do tego stopnia, iż w zasadzie czytający czuje się niczym naoczny świadek, uczestnik tych wyjątkowo poruszających rozmów oraz pożegnań, po prostu bliski kompan nakreślonych postaci.

,,Zanim się pożegnamy" jest niezwykłą, nostalgiczną, przejmującą opowieścią, nie tylko o skomplikowanych relacjach międzyludzkich i bolesnych rozstaniach, ale także refleksyjną, pełną skrajnych emocji historią o rozdzierających niedomówieniach, jak i o trudnych wyborach, które czasem każdy z nas chciałby móc zmienić. To wreszcie przepiękna, ukazująca gorycz i niepewność życia, ale i napełniająca duszę nadzieją powieść o potędze miłości, której przecież nic nie jest w stanie zniszczyć. Gwarantuję, że ten emocjonalny koktajl roztrzaska Wasze serce w drobny pył! Polecam gorąco!?

Po raz czwarty goszczę w kawiarni Funiculi Funicula. To miejsce jest wyjątkowe, bo przy filiżance kawy można przenieść się do przeszłości i spotkać z osobą, której już nie ma obok nas. Trzeba tylko przestrzegać kilku zasad.

Za każdym razem przeżywam historie bohaterów, wzruszam się, ale i cieszę, że bohaterom udaje się zamknąć pewne sprawy. Podczas każdej wizyty w tej magicznej kawiarni zadaję sobie pytania: Czy miałabym odwagę cofnąć się w czasie? Z kim chciałabym się spotkać? Cóż. Nadal nie znalazłam odpowiedzi.

Czasami życie układa się w taki sposób, że nie zdążymy powiedzieć bliskim czegoś ważnego, co zapewne chcieliby usłyszeć. W takiej sytuacji znaleźli się bohaterowie ,,Zanim się pożegnamy". Ekscentryczny profesor chce przekazać coś żonie. Pewna kobieta szuka ukojenia, bo czuje się winna, gdyż nie była w ostatnich chwilach przy swoim ukochanym psie. Młoda dziewczyna pragnie przyjąć oświadczyny, a córka naprawić relacje z ojcem. Każda historia jest wyjątkowa i poruszająca. Bije z nich smutek, a jednocześnie nadzieja i ukojenie.

Autor snuje opowieść w sposób prosty, bez żadnych ozdobników i patetycznych słów. Takie działanie pozwala czytelnikowi na samodzielne odczytywanie emocji i przeżywanie ich w sposób bardzo indywidualny.

Za każdym razem, gdy czytam, książki Toshikazu Kawaguchi czuję, jak otula mnie melancholia. Czasem mam ochotę płakać, a czasem uśmiecham się do wspomnień. Zanurzam się w niezwykle klimatycznej, trochę tajemniczej atmosferze i chłonę opowieści. To są wspaniałe chwile, które umilają jesienny wieczór.

,,Zanim się pożegnamy" to refleksyjna i zarazem otulająca opowieść o ludziach, ich emocjach i uczuciach.

Polecam wszystkim tę książkę oraz pozostałe tytuły z tej bestsellerowej serii ,,Zanim wystygnie kawa". Gwarantuję ogrom emocji i wzruszeń.

Życie w kawiarni Funiculi Funicula toczy się dalej. Goście ją odwiedzający to albo stali bywalcy, albo ludzie ciekawi krążącej legendy o tym miejscu i chcący skorzystać z możliwości powrotu do przeszłości. 

Tym razem praktycznie każda z czterech osób, chce naprawić swoje relacje z osobami albo nieżyjącymi albo z którymi nie ma kontaktu. 

Do powrotu w przeszłość skłania ich ogromne poczucie żalu. 

Żałujemy wielu rzeczy, zazwyczaj i najczęściej tego czego już nie możemy naprawić bo tej osoby nie ma. W takim wypadku pomimo szczęśliwych wydarzeń, my nie potrafimy się tym cieszyć, nie potrafimy docenić tego co nadal mamy. Ale czy to nie błędne koło....żałujemy tego co było, nie doceniając tego co jest by potem na nowo żałować kolejnych spraw....

Czy potrafimy wybaczyć samym sobie, takich a nie innych wyborów, zachowań? Jest ciężko, ale jedno jest pewne...dopóki nie dogadamy się sami ze sobą ani my ani osoby z naszego otoczenia nie będą w pełni szczęśliwi. 

Piękna książka, którą przeczytacie w około dwie godziny i będziecie chcieli to zrobić na raz. Chociaż historie są różne, co świetnie pokazuje,że każdy człowiek jest inny, to jednak główni bohaterowie pozostają Ci sami. Znam pierwszą z tego cyklu i bardzo chętnie poznam drugą i trzecią. Wam także ogromnie polecam.