Zagadki przeszłości
Kate Atkinson

Ani to kryminał, ani sensacja, ani thriller. Właściwie trudno powiedzieć co to. Początek zapowiadał smakowitą ucztę, szkoda że ostatecznie okazało się, że to flaki z olejem. Na zanętę dostajemy ciekawe zagadki kryminalne, tyle że potem zamiast interesującego śledztwa dostajemy jakieś dziwaczne i niestety nudne obrazki z życia bohaterów. Na koniec zagadki rozwiązuje... narrator. Nie moja bajka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzy zagadki z przeszłości i jeden detektyw, który próbuje je rozwiązać. Pierwsza to historia rodziny ojca matematyka, zmęczonej matki z czteroma córkami, w której najmłodsza, Olivia, najbardziej kochana z nich, pewnego dnia znika bez śladu. Porwanie? Druga historia zdarzyła się w pewien zwykły dzień. Laura, pracująca w kancelarii prawniczej swojego ojca Theo, została brutalnie zabita przez szaleńca, który wtargnął do biura. Zemsta? Trzecia opowieść jest o młodej Michelle, mężatce z małym dzieckiem, która robi wszystko z obowiązku i perfekcji, nic z miłości, aż pewnego dnia nie wytrzymuje, w ręce ma siekierę... Co się stało? Żadna z tamtych spraw nie została wyjaśniona, nie do końca. Nie znaleziono ciała dziewczynki. Nie złapano zabójcy. Nie wyjaśniono motywów Michelle. A teraz, po latach do detektywa Jacksona Brodiego zaczęły się zgłaszać osoby z tamtych spraw. Siostra morderczyni chce znaleźć siostrzenicę. Siostry znajdują zabawkę Olivii w szufladzie ich ojca. U Thea czas nie zabliźnia ran, spędza swoje życie na wyjaśnianiu okoliczności śmierci córki, ,,chce wiedzieć" i prosi detektywa o pomoc. ,,One coś znalazły. On coś zgubił. Życie byłoby prostsze, gdyby to było to samo." Wygląda na typowy kryminał- zbrodnie, niewyjaśnione teorie i detektyw, ale pozory bardzo mylą. Wszystkie te historie zaczynają się łączyć, wydarzenia przeplatać- taka układanka jest nie lada gratką i wyzwaniem, kto jest kim, dlaczego ktoś coś zrobił. Autorka odsłania przed nami istotne dla spraw fakty stopniowo, nic nie jest takie, jak się wydaje. Osobiście pochłaniałam z wielkim zainteresowaniem kolejne strony i byłam niezmiernie ciekawa zakończenia każdej z tej historii. ,,Była zagadką. Nigdy jej nie znajdzie, nigdy się nie dowie, co się z nią stało." Myślę, że najważniejszym aspektem tej powieści są ludzie- pisarka zadbała o warstwę psychologiczną, dogłębnie analizuje osobowości bohaterów, skutki i przyczyny zachowań: jak ojca, który utknął na pierwszym etapie traumy i żałoby; jednej nawiedzonej siostry, która została zakonnicą zamkniętą w klasztorze; drugiej pomijanej siostry, świadka czegoś przerażającego, co ją ominęło, ale nie czuje się bezpiecznie. W portretach bohaterów rzuca się w oczy ważna, wspólna im wszystkim cecha. Wszyscy żyją z demonami z przeszłości, konsekwencjami swoich wyborów, które sieją zniszczenie. Nawet Brody. Mamy tutaj wiele poruszonych wątków, czasem niedokończonych: zaborczą miłość, dysfunkcyjne rodziny, paranoje i obsesje, pragnienia, samotność, tragedię ,,już nigdy". Moralność, miłość przepleciona jest z nienawiścią, złymi emocjami i uleganiu pokusom. Niepokojąco ponura, życiowa, obnażająca ludzkie słabości, dająca do myślenia- tak można określić powieść Atkinson. "Zagadki przeszłości" to utwór z zaskakującymi powiązaniami wątków i szokującą prawdą- z wielu względów tak bardzo niepodobny do książek, które do tej pory przeczytałam. Koniecznie przeczytajcie!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zaskoczyła mnie swoją formą. Opisowością. akcja w dużej mierze dzieje sie "w głowach " bohaterów. Dużo psychologii. Przemyśleń. Ciekawa, ale miejscami może troche przegadana? Albi i nie :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kilka ciekawych historii kryminalnych w jednej książce. Wciąga bardzo.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na początku książki poznajemy trzy odrębne historie ludzkie, które mają miejsce w 1970, 1994 i 1979 roku, by zaraz po nich przenieść się do teraźniejszości literackiej (2004 rok), gdzie poznajemy detektywa Jacksona Brodiego. Mężczyzna nie może narzekać na brak zajęć. W tym samym czasie przyszło mu zmierzyć się z kilkoma sprawami i to nie byle jakimi, bo dotyczącymi zamierzchłej przeszłości. Do tego wszystkiego ktoś czyha na jego życie. Bardzo podobny opis fabuły (tylko jeszcze bardziej szczegółowy) znajdziemy na okładce książki. Całkiem zachęcający, prawda? Niestety to najciekawsza część książki :( Pomysł na książkę był ciekawy i miały duży potencjał. Niestety wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Niedawno czytałam "Inspektor Kres i zaginiona" Agnieszki Turzynieckiej, i tam wielowątkowość i masa spraw do rozwiązania sprawdziły się doskonale. Podobnie jak tutaj miałam wrażenie, że książka w dużej mierze jest obyczajówką. Tam cechy te były ogromnym walorem książki, tutaj jednak wszystko poszło nie tak! Kilka pozornie nie łączących się ze sobą historii tak się wlecze, że czytelnik zapomina o czym czyta w danym rozdziale. Liczne dygresje wprowadzają tylko chaos. Nużyła mnie ta książka strasznie. Jackson Brody sympatyczny, życzliwy facet, dobry ojciec, niedoceniony mąż (były) - nawet można go polubić. Tylko ta jego agencja... jakoś nie bardzo mogę zrozumieć, jak mógł się utrzymać z tego co tam robi. Ten szczegół niestety mocno nadwyrężył mi jego wizerunek. Jego zdolności śledcze - marne. Gdyby nie tych kilka rozmów, które przeprowadził, i odpowiedzi, które otrzymał "na tacy" to obawiam się, że żadnej sprawy by nie rozwiązał (ja jestem przyzwyczajona do pościgów, śledzenia podejrzanych, analizowania dowodów, szukania poszlak i motywów). To co mu się przytrafiło w ostatnim czasie (zamachy na życie, romans czy "nagroda") są jakby wymuszone i wciśnięte w fabułę na siłę, do tego kompletnie niewiarygodne. Pozostali bohaterowie? Widać, że autorka starała się im nadać nietuzinkowy wygląd i osobowość, chciała w ten sposób stworzyć wyraziste osoby. I oczywiście, stworzyła niebanalne postaci, tyle że, dla mnie były one mało rzeczywiste. Późniejsza przemiana Amelii i drugie, łagodne oblicze wyrachowanej Pani Rain były mocno przesadzone. Jedyną mocną stroną książki była dla mnie jej obyczajowość (pomijając fakt, że momentami treść była nieznośnie rozległa). Podobało mi się przedstawienie życia Olivii, Laury i Michelle (mam na myśli pierwsze trzy rozdziały), ale przecież większość czytelników od kryminału oczekuje ciągłego napięcia, szybkich zwrotów akcji, niepewności, tajemniczości, a nawet strachu, a nie prozy życia. Książki zdecydowanie nie polecam miłośnikom kryminałów, bo istnieją obawy, że zasną podczas lektury. Mogę ją za to polecić osobom odważnym, otwartym na wszelkie przejawy "inności" w literaturze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po lekturze Jej wszystkich żyć Kate Atkinson, bardzo chętnie sięgnęłam po jej Zagadki przeszłości - gatunek, w którym próbuje się odnaleźć. No właśnie - PRÓBUJE - według mnie ciężko jej to idzie. Postawiłam chyba za wysoko poprzeczkę autorce. Wiedząc, że Czarna Seria wydawnictwa to niesamowite i bardzo dobre kryminały, tak ten w wypadku Kate Atkinson, jest na bardzo niskim poziomie. Co nam serwuje autorka? Kilka historii, zagmatwanych i przydługich. Czytając już drugą historię czułam znużenie i nie raz hamowałam się od ziewania. Gdy w końcu nużące wprowadzenia do historii się skończyły, poczułam ulgę, że w końcu zacznie się dziać. Pojawił się prywatny detektyw Jackson Brody. I już, już czekałam na niesamowitą fabułę, pełną zwrotów akcji. Wszystko wydawało się ładnie klarować, zazębiać..., ale znowu te opisy, które tak naprawdę zamiast wnosić coś do lektury, to odrzucały od niej. Może Kate Atkinson rzuciła sie trochę na głęboką wodę, myśląc, że skoro kryminały są teraz bardzo poczytne to i ona coś napisze? No niestety, według mnie poległa. Nie powiem jej styl i plastyczność języka zachwyca, jednak za dużo chciała umieścić wątków w jednej historii, za dużo bohaterów, którzy tak naprawdę nic nie wnoszą. Nie raz miałam ochotę rzucić książką przez okno, jednak ciekawa, jak też historia się zakończy, brnęłam przez historie, które Atkinson przede mną rysowała. Cóż, zakończenie słabe, a lektura, a tym bardziej autorka już mnie do siebie zniechęciła maksymalnie. Nie sięgnę po kolejne książki autorki a tym bardziej po kontynuację tej serii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To moja pierwsza książka pani Kate Atkinson. Przeciętny kryminał. Początek nawet mnie zaciekawił ale później było słabiej. Detektyw Jackson Brodie prowadzi kilka niezwiązanych ze sobą spraw. Trochę za mało akcji. Ale mam już wypożyczoną kolejną część zatem rzutem na taśmę dam autorce kolejną szansę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)