Wzgórze psów
Jakub Żulczyk

Świetny thriller. Mroczny, wciągający, trzyma w napięciu i zaskakuje. Mikołaj z Justyną muszą opuścić Warszawę i wrócić do domu rodzinnego mężczyzny. Zdrada, walka z nałogiem, poczucie bezradności, wypalenia.

Małe mazurskie miasteczko, które przesiąknięte jest złem. Morderstwo, zemsta, brutalna rzeczywistość. Prowincja, która rządzi się swoimi prawami. Mrok ogarniający lokalną społeczność, wkradający się w relacje rodzinne. Czy zło można zwalczać złem? Czy to zło można usprawiedliwić, nazwać dobrem.

Gorąco polecam.

Świetna książka. Dobrze oddaje klimat małego miasteczka, gdzie wszyscy się znają, każdy jest od kogoś zależny. Mikołaj wraca do swojego rodzinnego domu, z żoną Justyną. Ona jest dziennikarką, on napisał jedną książkę, która odniosła sukces. Między nimi nie jest dobrze, on próbuje zapomnieć, że ona go zdradziła. Myśleli, że przeczekają miesiąc, dwa i wrócą do Warszawy, jednak powoli miasteczko wciąga ich w swoje sprawy. Ponadto Mikołaj musi zmierzyć się z przeszłością, która odżywa, bo wydarzyła się tu, w rodzinnym miasteczku.

Strasznie dołująca książka...

"Zło zamienia litery w alfabecie. Zło wszystko wywraca. Zło nienawidzi porządku. Zło samo w sobie nie istnieje, nie jest autonomicznym bytem. Zło to grzyb, który potrzebuje żywiciela, choroba, nowotwór. Rośnie na tym, co jest zdrowe. Wżera się w jego tkankę. Zanim ją zabije, sprawia że puchnie, śmierdzi. Zmienia ją w jej własną karykaturę."

Czy karą za zło może być inne zło?

Chyba jedna z najlepszych książek, jakie czytałam. Początkowo wydaje się zwykłą powieścią obyczajową, w której nic nie zapowiada tego, co się wydarzy, a tym bardziej tego, dlaczego się to wydarzy. Doskonała konstrukcja, w której można poznać przeszłość i świat wewnętrzny praktycznie wszystkich bohaterów. Wiernie odzwierciedla rzeczywistość, jakby czytało się prawdziwą historię, szczególnie o zawiłych relacjach rodzinnych i powrocie do do domu.