Więcej krwi
Jo Nesbo;

Książka na jedno popołudnie - przyjemna rozrywka, z odrobiną dreszczyku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z poprzedniej części pamiętam niewiele. Ta książka to raczej dłuższe opowiadanie, w którym brakowało mi tytułowej krwii. W sumie to nakapało jej odrobinę z renifera. Po Nesbo oczekuję wiele i w tym przypadku się zawiodłam. Brakowało mi dreszczyku i akcji, którą potrafi budować. Może moje oczekiwania były zbyt wygórowane. Coś co można zapamiętać z tej książki to chyba tylko biedny, ale jaki pojemy, renifer... Książka skończony w dobrym miejscu. Każde kolejne zadanie było by rozciąganiem na siłę. Jak dotąd najsłabsze oblicze Jo. Dobra na jeden wieczór.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka bardziej podobała mi się od pierwszej części ,,Krew na śniegu". Pochłonęła mnie bez reszty, co świadczy o tym, iż o godzinie 5 rano zamiast spać - wstałam, aby dokończyć lekturę. Fabuła była ciekawa, główny bohater niebanalny. Szczególnie zachęciły mnie malownicze opisy niesamowitego norweskiego obszaru - Finnmarku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

O tej książce, oraz autorze słyszałam już od dawna. Wchodząc do księgarni nie sposób było nie zauważyć jego książek, gdyż ,,czaiły" się za każdym rogiem. W związku z tym, że był wszechobecny zdecydowałam się przeczytać tę oto książkę. Głównym bohaterem jest Jon Hansen, gangster i szef grupy narkotykowej. Ucieka na daleką północ Norwegii z Oslo przed zemstą Rybaka, najważniejszego gangstera, którego zdradził. Ukrywa się w leśnej czatowni, gdzie pomaga mu samotna matka Lea i jej 10-letni syn Knut. Słońce północy, które jak się wydaje nigdy nie zachodzi, powoli doprowadza naszego bohatera do obłędu, a ludzie Rybaka są coraz bliżej. Książka napisana jest według mnie w niezwykle autentycznej narracji pierwszoosobowej. Opisy miejsc i zdarzeń pobudzają wyobraźnię. Nie jest to książka obszerna i czyta się szybko. Cała akcja książki rozgrywa się dość wolno. Osobiście wolę jak książka jest niezwykle dynamiczna, gdy ciągle coś się dzieje tak jak w przypadku książek Stiega Larssona. Największym błędem z mojej strony było to, że nie przeczytałam pierwszej części. Na początku nie mogłam się wciągnąć. Książkę czyta się szybko i można powiedzieć, że przyjemnie niemniej jednak nie zachwyciła mnie. Aczkolwiek będę chciała przeczytać całą serię i wrócę do pierwszej części.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeżywałam ciężkie chwile, czytając tę książkę. Niepojęte jest dla mnie to, jak autor tak wybitnych i genialnych książek o Harrym mógł napisać taki... chłam (kolejny chłam, bo przecież pierwsza część, czyli Krew na śniegu też była straszna). Po prostu niezrozumiała tragedia. Przekombinowane, przegadane. Treść o wszystkim i o niczym. Wynurzenia i "mądrości" narratora i zarazem głównej postaci są tak mdłe i płytkie, że nie mam nawet odwagi przyrównać ich do mistrzowskiego umysłu Harry'ego. Tak wiem, że nie powinnam porównywać cyklu książek do innej historii, ale wydaje mi się, że po tak świetnym autorze, jakim jest Nesbo, powinno się oczekiwać, że pozostała część twórczości chociaż w połowie będzie tak dobra, jak jego popisowe dzieła. Jon Hansen ucieka przed zbirami swojego dawnego pracodawcy. Dociera jakiejś lapońskiej wioski, gdzie za wszystko można "pójść do piekła". Poznaje tam młodą kobietę i jej syna - Leę i Knuta. W jakiś dziwaczny sposób budzą się w nim instynkty do założenia rodziny, a jednocześnie wie, że nawet nie mógłby o tym marzyć. Dodatkowo ciągle (i w irytujący sposób!) wraca pamięcią do swojego dawnego życia - poznajemy tutaj jego początki pracy u Rybaka, jego determinację w zdobywaniu pieniędzy dla chorej córki, która ostatecznie umiera i powód, dla którego ucieka z Oslo. Wszystko niby ładne, pięknie i bez zbędnych opisów, ale tak mdłe, że aż mnie wywraca. "Jestem nieudanym produktem ewolucji i dla dobra ludzkości powinienem zostać wyeliminowany tu i teraz." Tak, myślę, że to jeden z lepszych tekstów, jakie przyszły na myśl Hansenowi. Przynajmniej nie musiałabym się irytować z każdym kolejnym rozdziałem. Dodatkowo! Jakim prawem to coś zostało zakwalifikowane jako Thriller? Wstyd... po prostu wstyd! Jestem tak rozczarowana, że dodam tylko krótkie podsumowujące zdanie - albo nie napisał tego Nesbo i to jakiś tani chwyt marketingowy albo pisał to BARDZO młody Nesbo i wydał to po latach bez poinformowania czytelników, że to młodzieńcze próby dojścia do geniuszu...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bohater to morderca nieudacznik, który odnosi sukces. Nie jest to komedia, ale norweska sensacja. Nesbo jeszcze dalej niż północ.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

muszę przemyśleć parę spraw, może przeredagować i coś z tego powstanie, ale zawiodłam się, bo choć pewne elementy są lepiej poukładane niż w pierwszej części to z gatunkiem kryminał thriller wg mnie ma niewiele wspólnego, dla mnie to koniec końców bardziej powieść obyczajowa, dlatego ocena 1

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To było moje kolejne podejście do autora, no i jednak nie, nie iskrzy między nami zupełnie. Nie podoba mi się styl, pomysł na akcję. Dla mnie nudnawo. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

niezłe zakończenie serii

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 Bardzo mylacy tytul-krwi jest tam jak na lekarstwo.Nie ma co sie spodziewac typowego dla Nesbo kryminalu,ale autor pokazuje,ze bez takich watkow potrafi utrzymac uwage czytelnika.Do samego sposobu narracj trudno sie przyczepic

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Więcej krwi, to z jednej strony kontynuacja Krwi na śniegu, z drugiej jest to jednak zupełnie inna ksiązka. Chociaż utrzymana w tym samym sytlu, i znowu mamy do czynienia z brutalnym światem mafi, to jednak można odnieść wrażenie, że opowiada zupełnie inną historię. Jednak uważany czytelnik bez problemu dostrzeże w niej nawiązania do pierwszej części, i z łatwością wychwyci wiele podobieństw. 

Po raz kolejny bohaterowie muszą się zmierzyć z wydanym na nich wyrokiem śmierci. Po raz kolejny okazuje sie, że uwolnienie się z rąk mafi, i rozpoczęcie nowego życia, nie jest takie łatwe, jakby się mogło wydawać. Silna wola, to czasem zdecydowanie zbyt mało. 

Szybka akcja, ciekawa historia, i przepięknie opisy Norwegii gwarantują, że każdy kto sięgnie po tą pozycję nie będzie się nudził. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga przeczytana przeze mnie książka tego autora. Koneserzy mogą mieć w temacie określone zdanie zarówno o autorze jak i jego twórczości. Ja nie uzurpuję sobie praw do jakiejkolwiek oceny oprócz tego, czy książka spełniła czy, też nie moje oczekiwania. Czy czas poświęcony na jej przeczytanie zostawił po sobie jakiekolwiek wrażenia czy zupełnie nic nie pozostało. Nie skrytykuję , bo mi książka podobała się na tyle by nie uważać czasu nad nią spędzonego za zmarnowany. Możliwe, że w jakiej swojej wadliwości lubiąc dobre zakończenia dominuje nad moją oceną uczucie spełniena właśnie tego happy endu. Może zaważyło na tej ocenie że osobnik któremu kibicowałam wyszedł na życiową prostą po wielu zakrętach i wirażach, że dwoje ludzi dotychczas nieszczęśliwych staje przed szansą na dobry ciąg dalszy. Zdaję sobie sprawę, że nie tego oczekuje się po kryminałach , jednak cóż mogę poradzić na własną wadliwość i akurat taki odbiór Nesbo. Coraz bardziej ten autor mnie do siebie przekonuje, a to już pewnego rodzaju deklaracja na kontynuację czytania jego książek. Co do "Więcej krwi" od siebie mogę ją polecić, co niniejszym czynię całkiem na serio.  

(Kliknij aby rozwinąć opinię)