Umiera się na wiele sposobów : z miłości, z tęsknoty, z rozpaczy, ze zmęczenia, z nudów, ze strachu...Umiera się nie dlatego by przestać żyć, lecz po to by żyć inaczej. Kiedy świat zacieśnia się do rozmiaru pułapki, śmierć zdaje się być jedynym ratunkiem, ostatnią kartą, na którą stawia się własne życie. Weronika postanawia umrzeć bez wyraźnego powodu, bez żalu i bez patosu. Może dlatego, że szukając łatwych rozwiązań, jej życie stało się mdłe, jak potrawa bez przypraw, pozbawione ziarna szaleństwa. A gdzie szukać szaleństwa, jeśli nie w domu wariatów, pośród tych, którzy obdarzeni nim zostali w nadmiarze? Weronika uczy się na nowo życia, poznaje siebie samą, zmartchwywstaje. Weronika chce żyć inaczej...
Informacje dodatkowe o Weronika postanawia umrzeć:
Wydawnictwo: Drzewo Babel
Data wydania: 2000 (data przybliżona)
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 224
Tytuł oryginału: Veronika decide morrer
Język oryginału: portugalski
Tłumaczenie: Grażyna Misiorowska, Basia Stępień
Ilustracje:-
POLECANA RECENZJA
WERONIKA POSTANAWIA UMRZEĆ
Główną bohaterką powieści jest tytułowa Weronika, która decyduje się popełnić samobójstwo. Pragnienie to nie zostało wywołane jednak depresją, trudnymi wspomnieniami z dzieciństwa bądź chorobą psychiczną. Weronika postanawia umrzeć, ponieważ jej życiem zawładnęła rutyna oraz wizja równie nieciekawej przyszłości. W wyniku połknięcia tabletek nasennych nie umiera, trafia jednak do szpitala psychiatrycznego „Villete” z trwałym uszkodzeniem serca. Zostaje jej siedem dni życia. Po raz pierwszy kobieta nabiera chęci do walki o przetrwanie. Czy nie jest jednak za pó...
więcej
Kup książkę Weronika postanawia umrzeć
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
Udawało jej się przezwyciężać swoje małe słabości, ale poniosła klęskę w sprawach ważnych. Roztaczała wokół aurę kobiety niezależnej, choć rozpaczliwie potrzebowała kogoś obok siebie. Była w różnych miejscach, gdzie zwracała na siebie uwagę, ale noce z reguły spędzała samotnie
W oczach przyjaciół uchodziła za wzór godny naśladowania, traciła większość swojej energii, usiłując być zawsze na miarę takiego obrazu siebie, jaki sama stworzyła. Z tego właśnie powodu nie miała już dość siły, by być sobą – dziewczyną, która tak jak wszyscy ludzie na świecie, potrzebowała do szczęścia innych.
Więcej
Bądźcie szaleni, ale zachowujcie się jak normalni ludzie. Podejmijcie ryzyko bycia odmiennymi, ale nauczcie się to robić, nie zwracając na siebie uwagi. A teraz skupcie się na tej róży i pozwólcie, by objawiło się wasze prawdziwe JA.
- Co to jest prawdziwe JA?
- To kim jesteś, a nie to, co z ciebie uczyniono.
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Weronika postanawia umrzeć - opinie o książce
Dosc specyficzna ksiazka. Mam mieszane uczucia co do niej, jednak mysle, ze warto ja przeczytac.
Książka porusza trudny lecz dość często spotykany temat samobójstwa i chorób psychicznych. Nie zawsze przyczyna targnięcia na swoje życie jest jakaś trudna sytuacja w rodzinie, zawodowa, miłosna. nie zawsze jest to choroba psychiczna. Historia Weroniki pokazuje, że człowiek może mieć dość życia z nudów. Czasem czujemy, że każdy dzień wygląda tak samo. Nic nas nie boli ale tez nic nas nie cieszy. Ten problem dotyka coraz większą grupę ludzi. Weronika próbując się zabić trafia do szpitala psychiatrycznego. Właśnie tam wśród chorych psychicznie ma odnaleźć sens życia. Wiedząc, że czasu ma coraz mniej. Piękna książka, szczególnie dla tych mających dość szarego życia. Daje do myślenia, zastanowienia się, czy nie warto czasem być trochę szalonym? Jedyny jej minus moim zdaniem stanowczo za krótka.
Trochę trudna jak na mój gust książkowy-a kocham czytać, to moje uzależnienie, ale pozytywne. Książka ciekawa, polecam. Koniec jest mega.
Coelho. Cóż więcej trzeba? Język oczywiście najwyższej klasy. Autor nie stroni od różnorakich opisów - przecież śmierć, seks i narkotyki to też część ludzkiej egzystencji. Czytając jego książki mamy wrażenie, że "nic co ludzkie nie jest mu obce". Weronika postanawia umrzeć to książka o dziewczynie, która w bardzo naturalny sposób podejmuje decyzję o zakończeniu swojego życia - jakby właśnie zdecydowała się na wyjście na spacer. Próba samobójcza się nie udaje i dziewczyna trafia do szpitala psychiatrycznego, gdzie ma doczekać swoich dni, bo swoim działaniem bardzo poważnie uszkodziła sobie serce. Weronika z niecierpliwością upatruje końca tygodnia wypełniając sobie czas rozmyślaniami i lustrowaniem środowiska w jakim się znalazła. Z jednym pacjentem łączy ją szczególna więź - mężczyzna nie mówi, nie daje znaku życia, ale również odczuwa do niej sympatię. Weronika powoli zaczyna znowu chcieć żyć
Książka z początku wydawała się nudna, lecz już po paru stronach zaczyna się ta "lepsza" cześć. Mianowicie po poznaniu Edwarda tak jakby powoli odżywa od nowa. Miłość budzi w niej ochotę do nie-umierania i tak powoli godzi się z losem (choć i potem cieszy się z życia naprawdę). Nie bardzo podpasowała mi Mari, jakaś dziwna z niej istota i jak dla mnie niepotrzebna w dziele. Całość ogólnie oceniam na ocenę... 4, wątki ciekawe przeplatają się z tymi naprawdę nudnymi i niezbyt fajnie czyta się taką książkę.
Muszę przyznać, że było to moje drugie podejście do tej książki. Pierwszy raz zaczęłam ją czytać dawno, ale niespecjalnie mi się podobała, dlatego ją przerwałam. Od tego czasu zdążyłam przeczytać kilka powieści Paulo Coelho i stwierdziłam, że najwyższa pora dobrnąć do końca "Weroniki...". Więc tak, książka ogólnie nie jest zła, ale mając porównanie do innych książek tego autora bardzo się zawiodłam. Druga połowa znacznie lepsza od pierwszej, a zakończenie też jest całkiem fajne. Tylko ten początek... Strasznie nudny i pisany tak jakoś dziwnie. Uważam, że pierwsze rozdziały książki powinny być ciekawe, aby zachęcić czytelnika do przeczytania całej książki, zwłaszcza takich co po książkę sięgają raz na rok albo i rzadziej. Natomiast Coelho nie zachwycił mnie dobrym początkiem. Ale ogólnie książka nie jest zła, da się ją przeczytać i może nawet niektórym się spodoba.
Po raz kolejny książka miażdży film. Film nudny, nijaki - książka wspaniała. Może dlatego, że nie da się, albo przynajmniej bardzo ciężko jest zekranizować emocje, które w książce tak pięknie są opisane. Każdy z nas zastanawia się przynajmniej czasem nad śmiercią. Książka na pewno spodoba się fanom Coelho i równie mocno niezadowoleni będą jego przeciwnicy. Dla mnie bardzo dobra książka - mam ją na półce i chętnie wrócę do niej nie raz. Książka nie jest tylko o śmierci, jest o poznaniu siebie, o zastanowieniu nad sensem życia i zatrzymaniu chociaż na moment.
Ponownie zabrałam się za Coleha i czasami stwierdzam, że w jego utworach jest stanowczo za dużo filozoficznych przemyśleń, czasami to robi się irytujące, no ale to tak poza tematem. Ta książka opowiada losy młodej dziewczyny -Weroniki, która bez większych powodów postanawia skończyć swoje życie. Na (nie)szczęście udało się ją powstrzymać i dziewczyna trafia do domu wariatow, gdzie z czasemodkywa, że życie nie jest wcale takie strszne, jak o nim się mówi.
W ksiązce jest dużo życiowych przemyśleć, co skłania do refleksji również nad własnym życiem. Mimo, że czasem tych pouczeń i przemyśleń autora jest przy dużo, to książkę czyta sie jednym tchem, Także polecam, na prawdę warto :)
Kolejna interesująca propozycja Coelho ukazuje nieprzewidywalność życia oraz mówi o tym, że na bieg wydarzeń w egzystencji człowieka mają wpływ jego decyzje, ale także zrządzenia losu...
Książka bardzo mądra. Zmusza do refleksji nad życiem nad tym że kiedyś zostanie nam ostatnie 7 dni życia. Książka pozwala zauważyć jak ludzie mimo życia wśród ludzi i rodziny są samotni i pogubieni, jak nie radzą sobie z codziennością.
Książka warta przeczytania
Nigdy nie myślałam, że polubię książki Paula Coelho. Wydawały mi się mdłe i pełne bezsensownych morałów rodem z ,,Małego Księcia", którego nie cierpię. Unikałam jego dzieł jak ognia, bo bałam się, że się zawiodę i jednocześnie chciałam ,,poznać" autora. W końcu bibliotekarka wręcz wmusiła we mnie jedną z lektur Coelho. Dzisiaj bardzo jej za to dziękuję.
Główną bohaterką powieści jest tytułowa Weronika, która decyduje się popełnić samobójstwo. Gwałt na naturze nie został wywołany depresją, ciężkimi wspomnieniami z dzieciństwa bądź inną chorobą psychiczną. Weronika postanawia umrzeć, ponieważ jej życiem zawładnęła rutyna oraz wizja równie nieciekawej przyszłości. W wyniku połknięcia tabletek nasennych nie umiera, jednak trafia do szpitala psychiatrycznego ,,Villete" z trwałym uszkodzeniem serca. Zostaje jej siedem dni życia. Po raz pierwszy Weronika nabiera chęci do codziennej walki o przetrwanie. Czy nie jest jednak za późno?
Czemu zadowalamy się tylko imitacją życia? Czemu nigdy nie próbujemy odczuć prawdziwego smutku, radości i rozkoszy? Odpowiedź jest banalna, nasze społeczeństwo nauczyło nas tego, abyśmy trzymali emocje na wodzy. Za duża radość to szaleństwo, za duży smutek to depresja, a za duża rozkosz to zboczenie. To nie jest normalne, wybiega z normy przeciętnego obywatela. Chyba, że jesteś chorym psychicznie. Wariatom wszystko przystoi. Skoro weronika została zakwalifikowana do szaleńców to może zobaczyć świat oczyma dziecka, które nie wie co mu przystoi, a co nie i poczuć wszystko bardzo dogłębnie.
,,Oboje jesteśmy szaleni, tak jak szaleni są ci, którzy wymyślili miłość" [166]
Coelho wspaniale wykreował postacie powieści. Poznajemy ich historię zanim trafili do ,,Villete". Doskonale możemy wczuć się w nietuzinkowych bohaterów. Chociaż nie polubiłam Weroniki, to bardzo się z nią utożsamiłam oraz zgadzałam się z jej przemyśleniami.
Paulo Coelho ma tyle samo fanów co anty fanów. Mimo, że nigdy nie czytałam żadnej z jego dzieł miałam do nich wiele uprzedzeń, bo sugerowałam się opiniami innych. Cieszę się, iż przeczytałam coś z repertuaru Coelho i zmieniłam swoje stanowisko na zwolennika.
Książkę polecam każdemu, bo każdy znajdzie w niej coś dla siebie.
Nastawiałam się na dobrą literaturę, sądząc po zachwytach nad "niezwykłą" osobą Paulo Coelho. Nie było to jednak to, czego się spodziewałam. lektura była nudna i ciągnęła się niemiłosiernie. Niby przesłanie jakieś tam jest, ale po przeczytaniu książki nie czułam nic. Żadnych przemyśleń, chwili zastanowienia. Bo nie było nad czym. Nudna jak flaki z olejem, bohaterka irytująca i nie wzbudzająca pozytywnych uczuć. Z trudem dotarłam do końca. Nie polecam.
"Bez patosu", "mdłe", "jak potrawa bez przypraw, pozbawione ziarna szaleństwa" - to słowa z opisu wydawnictwa książki, a dotyczące życia bohaterki. Taka jest też sama Weronika. Przypowieść przedstawiona jest w spokojnym tonie, trochę przewidywalna, a jednak pozwala polubić bohaterkę. Jedna z niewielu lepszych książek Coelho, aczkolwiek jedynie na ocenę 3 (więc co dopiero reszta!).
Ciekawe spojrzenie na to co wypada a co nie wypada. Książka doskonale podkreśla to, że nie powinniśmy liczyć się tylko z opinią otoczenia ale przede wszystkim ze swoimi przekonaniami i pragnieniami.
Moja ukochana książka. Czytałam po raz pierwszy dawno temu, ale jest to książka do której się wraca.
"czy nie uważasz, że starać się zrozumieć życie, to rzeczywisty problem" - poszukiwanie sensu życia, dostrzeżenie tego co najważniejsze. Powstał film na jej podstawie, jeszcze nie miałam okazji zobaczyc i porównac.
Piękna powieść. Zmusza do refleksji nad tym co naprawdę ważne w życiu każdego człowieka. I zaskakujące zakończenie.
Ksiązki w sumie nie czytałam, bo mam awersję do autora, ale ciekawi mnie film nakręcony na jej podstawie
Książka napisana ciekawie. Weronika postanawia umrzeć, ale niespodziewanie dla Niej- próba samobójcza okazuje się nie udana a Weronika ląduje w zakładzie dla chorych psychicznie. Co odkryje? chęć do życia? miłość?
Weronika to glowna bohaterka ksiazki o ktorej juz z tytylu ksiazki dowiadujemy sie ,ze chce umzec.Poznajemy jej histoie zycia ale i kilku innych osob obarczonych ciezkim zyciem: choroba,niezrozumieniem ,brakiem akceptacjii.Ksiazka jest filozoficznym wywodem na temat sensu zycia.Przeczytalam jednym tchem i przyznam, ze bylo warto.
Inne książki autora
Piąta Góra
0
Prorok Eliasz w IX w.p.n.e. opuszcza z rozkazu Jahwe ojczysty Izrael i chroni się przed prześladowaniami Jezabel w sąsiedniej Fenicji, gdzie od niemal...
Być jak płynąca rzeka. Myśli i impresje 1998-2005
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
To wyjątkowa książka, bo tym razem Paulo Coelho swoim doświadczeniem dzieli się z nami bardzo prywatnie, niemal intymnie, szeptem i do ucha. W Tokio...
