Wakacyjne przyjaciółki
Luanne Rice

Wątek przyjaźni, choć tak często poruszany w literaturze, nigdy chyba nie przestanie być aktualny. Tak jak i sama przyjaźń – za każdym razem inna, ale zawsze tak ważna, wartościowa i potrzebna każdemu z nas.
 
Przyjaźnimy się od dziecka, od przysłowiowej „piaskownicy”, poprzez szkołę, młodość, aż do sędziwego wieku. Często zapewniamy się nawzajem o trwałości tego co nas łączy. Życie pisze różne scenariusze, wspólne drogi zaczynają się rozchodzić i dopiero wówczas nadchodzi prawdziwy  sprawdzian dla naszej przyjaźni.

Czy przetrwa próbę czasu, czy sprosta codziennemu życiu i czy będziemy umieli ją należycie pielęgnować, aby nie zgasła?

Stevie, Madeline oraz Emma – tytułowe „wakacyjne przyjaciółki” znały się i przyjaźniły od najmłodszych lat, a łącząca ich więź wydawała się być mocna i trwała niczym jedwabna nić. Z biegiem lat drogi dziewcząt rozbiegły się, więzy poluźniły i Stevie pozostała osamotniona na ścieżkach swojego życia. Choć często wracała myślami do młodzieńczych wakacji sprzed lat, sama borykała się ze swoimi problemami i właściwie nie kontaktowała z dawnymi przyjaciółkami. Emma została bratową Madeline, utrzymywały ze sobą bliski kontakt, więc łączącym je więzom łatwiej było przetrwać.

Życie często lubi zaskakiwać, a los nie zawsze bywa łaskawy. Niespodziewana śmierć Emmy jest dla członków jej rodziny (także dla Madeline) ogromną traumą. Najbliżsi nie potrafią się pogodzić z tak wielką stratą. Wtedy właśnie do głosu dochodzi dawna młodzieńcza przyjaźń „wakacyjnych przyjaciółek”, która odradza się niczym Feniks z popiołów, choć w innej, dojrzalszej formie. Odsunięta na bok Stevie pomaga rodzinie Emmy zmierzyć się z nową, trudną rzeczywistością, rozwiązać zaistniałe problemy, uciszyć złe emocje, zabliźnić rany. Ta kobieta-samotnica (jak mówią o niej miejscowi) zostaje przyjaciółką rodziny i jest swego rodzaju dobrym wspomnieniem o Emmie. Sama natomiast odnajduje szczęście jakiego poszukiwała przez całe swoje  dotychczasowe życie.

W „Wakacyjnych przyjaciółkach” Luanne Rice pisze o tym co w życiu jest naprawdę ważne – o prawdziwej przyjaźni, która przetrwała próbę czasu, o szczęśliwej miłości, na którą jest zawsze czas, o wartościach rodzinnych stawianych na bardzo wysokim miejscu i o przebaczeniu, które pomaga zaleczyć rany.

Klimat książki tworzą niezwykłe zakątki, szum morza, piaszczysta plaża, nastrojowe domy, gdzie doskonale odnajdują się powołani do życia bohaterowie. Zagłębiając się  w lekturze czytelnik przenosi się całkowicie w świat powieści.

Polecam.