W uścisku Katriny
Kuba Kucharski

"W każdym razie, jeśli o mnie chodzi, mogę śmiało powiedzieć, że wyjazd do Nowego Orleanu pod każdym względem okazał się jednym z moich najcenniejszych doświadczeń życiowych. Zmieniłem moje podejście do świata, sam też się zmieniłem, a przede wszystkim poznałem wielu wspaniałych ludzi, którzy do dziś są obecni w moim życiu"

Tak właśnie Kuba Kucharski, autor książki "W uścisku Katriny" kończy opowiadanie swojej historii. Przyznaję się bez bicia, że chociaż książkę czyta się rewelacyjnie, to nie jestem do końca pewna, czy tego wszystkiego, o czym Kuba opowiada, chciałabym doświadczyć na własnej skórze. Chociaż swego czasu podobnie jak i ten młodzieniec, chciałam zobaczyć na własne oczy, tę cudowną Amerykę, którą znałam li tylko z książek, czy filmów.

Kuba dostał taką szansę, wyjeżdżając do Stanów w ramach programu studenckiego Work & Travel, cieszył się jak dziecko, bo jak sam mówi "lubi zawsze wszystkie początki" 😉. Mimo lekkiego rozczarowania, bo marzył mu się Nowy Jork, a nie Nowy Orlean, to i tę stolicę światowego Jazzu chłonął całym sobą. Jednak w najśmielszych marzeniach, czy może koszmarach, nie przypuszczał, co go spotka w tym pięknym, mimo wszystko, mieście.

 A spotkały go tam przede wszystkim dwie kobiety, które całkiem zmieniły jego życie. Pierwsza to "dziewczyna z piegami", czyli Sylwia. Druga to kobieta żywioł, kobieta śmierć, kobieta zagłada, silna i potężna jak starodawny bóg, niszcząca wszystko, co napotkała na swej drodze, kobieta huragan - Katrina. Bardzo możliwe jest to, że dzięki obecności i moralnemu wsparciu, tej pierwszej, udało się Kubie przeżyć spotkanie i uścisk tej drugiej...

 Książka jest bardzo dobrze napisana, doskonale wyczerpuje temat i wywołuje mnóstwo emocji. Tę książkę się nie czyta, ją się wchłania wszystkimi zmysłami. Autor podzielił swoją pracę na trzy części i jest to bardzo dobry pomysł, ponieważ doskonale pokazuje jak w przeciągu kilku chwil, wszystko może się po prostu zawalić. Jak marzenia mogą zamienić się w strach przed żywiołem, aż do ekstremy, walkę o życie, o godność, o butelkę wody.

 W pierwszej części zatytułowanej "Preludium" razem z Kubą i jego znajomymi poznajemy Nowy Orlean, praca, poszukiwanie domu dla wspólnego zamieszkania całej grupy, relacje z było nie było czarnoskórą ludnością tego pięknego zakątka Stanów, wieczorne wypady do pubów, czy na uliczne pokazy.

Druga część to po prostu "Huragan", to co się działo na stadionie Superdome, gdzie grupa studentów została uwięziona wraz z tysiącami innych mieszkańców Nowego Orleanu przez Katrinę, to co z ludzi wtedy się wydostawało w przenośni i stricte dosłownie, to trzeba po prostu przeczytać.

 Trzecia część to "Ocaleni". O tym jak w końcu polscy studenci zostali wydostani ze stadionu, jak w ogóle wyglądała akcja ratownicza, jak spisywały się służby powołane do niesienia pomocy itd. Jednak to nie wszystko, co ta pozycja ma czytelnikowi do zaofearowania. Jest jeszcze epilog, w którym dostajemy krótką historię Nowego Orleanu, historię huraganów i uwaga! nazw, czy imion, jakie się tym żywiołom nadaje i dlaczego właśnie takie. A także historię samej Katriny. Jak i gdzie powstawała i jaki był jej niszczycielski szlak.

 Jednak i to jeszcze jest nie wszystko, czym szokuje autor czytelnika. Nie sposób nie wspomnieć o niesamowicie ciekawych zdjęciach, które doskonale obrazują kontrast między pierwszą a drugą częścią. Nocne życie Nowego Orleanu, pięknie ukwiecone balkony, wszędobylskie pomniki mistrzów Jazzu i...miasto zniszczone, zalane, opustoszałe, to naprawdę robi ogromne wrażenie. Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać tę książkę, polecam ją wszystkim, nie tylko tym którym marzy się zwiedzanie Ameryki.

Książkę, za co serdecznie dziękuję, otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Opis ciekawy, bo z pierwszej ręki. Jednak dość pobieżny. 

Kuba Kucharski, to autor książki, ale również jeden z bohaterów, który przeżył starcie z żywiołem. W swoim dziele opisuje wszystkie przeżycia, jakie go spotkały. Pojawia się tutaj dość obszerna historia "z życia", pokazująca przewrotność losu. Jest ona podzielona na trzy części: preludium, huragan oraz ocaleni. Autor w ciekawy sposób opowiada o swoim życiu, marzeniach, a także jak doszło do jego wyjazdu za granicę. Nie brakuje również emocji, myśli bohatera, jakie towarzyszą mu w codziennym życiu i relacjach prywatnych. "W uścisku Katriny" oprócz tematu klęski żywiołowej, czytelnik ma okazję zobaczyć życie studenckie, zwyczaje obowiązujące w Ameryce, a także stosunki międzyludzkie. Autor ukazuje również działania ludzkie w obliczu tragedii, instynkty kierujące nimi.
Książka Kuby Kucharskiego jest bardzo interesującym doświadczeniem, pozwalającym zobaczyć inny świat naszymi oczami. W obiektywny sposób odzwierciedla wspomnienia bohatera, daje możliwość przeżycia huraganu razem z nim. Czytelnik zagłębiając się w lekturę doznaje licznych emocji, odkrywa wszelkie "za i przeciw" podróży w nieznane. Dzięki załączonym zdjęciom wszystkie wydarzenia wydają nam się bliższe. 
Warto również wspomnieć o historii w pigułce, która znajduje się na samym końcu książki i z pewnością zainteresuje wielu z was. Zawiera ona m.in. historię Nowego Orleanu.
Moim zdaniem książka zasługuje na ocenę 10/10. Opowieść zawarta w niej, to historia, którą każdy powinien poznać.

'W uścisku Katriny' Kuby Kucharskiego opowiada o tym jak wspólnie z grupą kilku studentów z polski autor przertwał śmercionośny huragan Katrina w Nowym Orleanie. Kuba Kucharski nie był gotowy na takie wydarzenia i na to co go spotkało w życiu. Miał zaledwie 20 lat, gdy musiał stanąć oko w oko z sytuacją, która mogła się dla nie skończyć tragicznie. A tak naprawdę, gdyby nie nie miłość do drugiej osoby - w tym wypadku Sylwii, mógłby w ogóle nie znaleźć się w centrum tych wydarzeń. Bo to dla niej autor zostaje w Nowym Orleanie chcąc zmienić swoje życie. Wybrał miłość, a nie pieniądze i zrealizowanie marzeń o Nowym Jorku. W momencie, gdy podejmuje decyzję o tym, że zostaje w Nowym Orleanie, w miasto uderza Huragan Katrina, huragan o niespotykanej sile. Kuba wraz z grupą polskich studentów trafia na stadion Superdome i relacjonuje nam dzień po dniu co to co się tam dzieje. Ludzie tracą wszystko, od dobytku materialnego aż po najgorsze - swoich bliskich. Te wydarzenia powodują, że pękają w nich wszelkie możliwe zasady. Zmieniają się i autor doskonale pokazuje nam tą przemianę. Książka godna polecenia, na pewno wątek tragedii ludzkiej i miłości do drugiej osoby pokazuje nam, że czasem w życiu musimy podejmować decyzje. Czasem lepsze lub gorsze, ale to one nas umacniają, doświadczają i pozwalają stać się lepszym człowiekem. 

Na książkę trafiłem zupełnie przypadkiem, szukałem czegoś ''lekkiego'' do czytania w podróży i nie spodziewałem się, ze tak miło mnie zaskoczy ta lektura. Książka bardzo obrazowo i jednocześnie dynamicznie pokazuje losy autora podczas huraganu Katrina. Książkę czyta się bardzo lekko i nie męczy czytelnika, bardzo wciąga i niestety szybko się kończy i to jest jej jedyny 'minusik' ;) Szczerze polecam i zachęcam do zapoznania się z tą pozycją książkową.

Zastanawiałem się przez moment czy pisanie “Czarny”, “Murzyn” nie jest zbyt mocne? Z drugiej strony autor o sobie też pisze “Białas”. Niezwykle odważne podejście do tematu - pokazuje jak się zachowują ludzie w skrajnych sytuacjach, ale sam też przyznaje się do błędów. Pokazuje prawdę taką jaka była - przynajmniej z jego punktu widzenia. Dzieli ludzi na dobrych i złych a nie przez pryzmat koloru skóry czy zamożności. Kuźniar napisał w recenzji - “to nie jest pamiętnik z podróży, ale mocna lekcja życia”. Zgadzam się z nim. Takie książki lubie, mocna lekcja życia z Polakami w roli głównej!