W środku nocy

Kto już przeczytał najnowszą powieść Rileya Sager? Jak wrażenia? Przyznam się, że miałam duże oczekiwania co do treści, bowiem po przeczytaniu opisu fabuły, byłam przekonana, że to będzie jedna z najlepszych premier marca. Może to moje nastawienie trochę mnie zgubiło. Nie wiem, dlatego chciałabym poznać wasze zdanie.

Pomysł na fabułę jest bardzo dobry. Dwójka dziesięcioletnich przyjaciół, Ethan i Billy, jak co weekend spędzają letnią noc w namiocie na podwórku jednego z nich. Rankiem okazuje się, że Billy zniknął. Jedyny ślad to pionowe rozcięcie na namiocie. Nic więcej. Mimo poszukiwań nie udaje się znaleźć chłopca. Jedna wielka niewiadoma. Mija trzydzieści lat, Ethan ponownie wraca do rodzinnego domu, gdzie demony przeszłości dają o sobie znać. Za wszelką cenę postanawia odkryć, co stało się z jego najlepszym przyjacielem. Tym bardziej że Billy go nawiedza, przynajmniej tak się wydaje.

Z wielką ochotą zabrałam się czytanie, jednak przez dłuższy czas czułam się zawiedziona. Mimo interesującej treści brakowało mi typowych emocji, jakie towarzyszą dobremu thrillerowi. Nie było napięcia, nie było spektakularnych zwrotów akcji. Trochę, jakbym czytała literaturę obyczajową, a nie świetnie zapowiadający się thriller. Później sytuacja zmieniła się, bo treść wciągnęła mnie na tyle, że miałam problem z robieniem przerw. Doszły kolejne wątki, tj. zjawiska paranormalne, tajemniczą organizacją, coraz więcej sekretów. Zakończenie to zwieńczenie całej treści. Mimo że nie jest spektakularne, w końcu tyle tutaj rozmaitych wątków, to idealnie równoważy całość fabuły.

Bardzo dużym plusem jest wątek psychologiczny głównej postaci. Przez całą fabułę zmagamy się z problemami emocjonalnymi Ethana, z traumą z dzieciństwa, która rzutuje na jego dorosłość, z tęsknotą za przyjacielem, którego utracił. Nie wiem, jak u was, ale ja zaczęłam w pewnym momencie w niego wątpić. Motyw wsparcia wspomnień nasuwa pewne podejrzenia. Tylko że w tej książce takich spekulacji pojawia się wiele, właściwie każdy w pewnym momencie staje się podejrzanym.

Fabuła książki pisana jest dwutorowo. Oprócz bieżących losów Ethana rozdział po rozdziale poznajemy retrospekcję wydarzeń tamtego pamiętnego dnia. W ten sposób autor podsuwa czytelnikom coraz to nowych potencjalnych sprawców. Sprytny sposób na zaangażowanie czytelniczej ciekawości.

Podsumowując, jeśli szukasz thrillera z dreszczykiem emocji i nieustannym napięciem z każdym rozdziałem to najnowsza powieść Rileya Sagera może cię rozczarować. Jednak treść fabuły, liczne wątki, a późnej twoje wątpliwości powinny pozytywnie wpłynąć na twoją ocenę tej książki. Nie sądzę, że „W środku nocy” zostanie uznane za jeden z lepszych thrillerów 2025 roku, ale dla fanów twórczości Rileya Sagera to pozycja obowiązkowa.

w przeszłości dziecięcych lat 

mrok i smutek największy 

zza tragicznych wydarzeń krat

wygląda trauma i pomrok najcięższy 

on czuł się inny i od nich daleki 

za miłością do duchów się skrył 

a na tej zasłonie szarości zacieki

niedostrzeganą duszą wciąż był 

mijają lata, Ten Sen wciąż żywy 

całun żalu przysłonił mu życie 

złych wspomnień obraz stał się fałszywy 

on dryfował w tragedii niebycie 

tamtej nocy rozpadł się świat

zniknął mały chłopiec 

do tamtej nocy, do tamtych lat

tak trudno i ciężko mu dobiec 

w środku nocy ktoś nadejdzie 

przywróci pamięć i duszę przywoła 

w środku nocy nadzieja odejdzie 

o chłopcu nikt zapomnieć nie zdoła 

Nie widzą mnie. Nie dostrzegają. 

Dziwadłem jestem. Świrem. 

Zanurzonym w swoim świecie, 

w którym tak obco, pusto.

W pojedynkę. Sam na sam. 

Przyjaciel tak bardzo zranił.  

Tamte słowa rozdarły mi serce, 

a duszę ugodziły samotnością. 

A ja. Chciałem tylko, żeby na mnie spojrzeli. 

Teraz zostały mi tylko duchy. 

One pragną, by je ktoś dostrzegł. 

Tak jak ja. Niewidziany. Niedostrzegany. 

Żalem chłopiec zmarnowany. 

Więc za nimi idę. W las. W ciemność. 

Za duchami swoich wyobrażeń. 

Idę i już nie wrócę. 

Tutaj nie chodziło o zło. 

Chodziło o niedoskonałość. 

Pogubienie. Złe decyzje. 

O młodych ludzi, zaplątanych w sferze inności. 

Zatartych we własnych odczuciach. 

O decyzjach, których nie można było cofnąć.

Koszmar wraca. Nadchodzi. Chwyta. 

Nie zaśnie snem spokojnym ten, 

kto z przeszłością się nie rozliczy. 

Mocno poczułam to pierwsze spotkanie z autorem. Choć toczyło się dość niespiesznie, naszpikowane było emocjami. Które drżały, drapały. Nie ustawały. Przeżyłam tę książkę. Odkryłam jej wielowymiarową przestrzeń. Wyciągałam to, co moje odczuwanie wzniosło na wyżyny - smutek, ból, poczucie nieprzynależności, duszącą krzywdę, wyrzutów sumienia poczucie i ucieczkę od niezrozumienia. Może nie był to zachwyt. Może mogłoby być mocniej i bardziej. Ale polecam poczuć tę książkę. Warto. 

"W środku nocy” autorstwa Riley Sagera to emocjonujący thriller psychologiczny, który wciągnął mnie od pierwszych stron. Książka opowiada historię Ethana, który po traumatycznych przeżyciach sprzed 30 lat wraca do rodzinnego miasteczka, aby zmierzyć się z przeszłością i odkryć prawdę o tajemniczej śmierci przyjaciela Billa. Wkrótce Ethan zaczyna zauważać przerażające sytuacje, które dzieją się w środku nocy. Czyżby ktoś robił sobie żarty? A może Biily żyje? Co odkryje Ethan?

Styl pisania Rileya Sagera jest płynny i dynamiczny, co sprawia, że książkę czyta się błyskawicznie. Autor umiejętnie buduje napięcie, wprowadzając liczne zwroty akcji, które zaskakują i trzymają w niepewności aż do samego końca. Postacie są dobrze skonstruowane, a ich motywacje i emocje są autentyczne, co pozwala czytelnikowi na głębsze zrozumienie ich wyborów. Jednym z największych atutów tej powieści jest atmosfera, którą Riley Sager tworzy. Mroczne tło, tajemnice skrywane przez mieszkańców oraz wciągająca fabuła sprawiają, że czytelnik czuje się zanurzony w opowieści. Dodatkowo, autor porusza ważne tematy, takie jak trauma, zdrada i walka z przeszłością, co nadaje historii większej głębi.

"W środku nocy” to pozycja obowiązkowa dla miłośników thrillerów psychologicznych. Riley Sager udowadnia, że potrafi mistrzowsko łączyć napięcie z emocjami, co czyni tę książkę niezwykle wciągającą. Jeśli szukasz książki, która dostarczy Ci dreszczyku emocji i skłoni do refleksji, ta powieść z pewnością Cię nie zawiedzie.

Gorąco polecam!

BRUNETTE BOOKS

Doczytałam i poczuwam to sobie za sukces, ponieważ kilka razy chciałam przerwać. Niestety, nie umiem zostawić rozpoczętej lektury nie doczytawszy jej.  Zainteresował mnie opis, pomysł na intrygę całkiem fajny ale.... No właśnie ale tu praktycznie nic się nie dzieje. Niemal wszystko kręci się wokół Ethana a raczej wokół jego rozterek, przemyśleń i poczucia winy. Mało dialogów. Jakbyśmy kręcili się wokół własnego ogona. Prawie nie ma akcji, brakuje napięcia i jakiejś mrocznej atmosfery. Cokolwiek zaczęło się dziać mocno po połowie. Całość uratowało zakończenie, którego w tej wersji nie rozważałam. Tajemnica tragedii sprzed trzydziestu lat została zaskakująco rozwiązana. I za to dodaję gwiazdkę. Muszę przyznać, że postać Ethana mnie irytowała. Temat okultyzmu mało rozwinięty, ani straszny, ani ciekawy. Rozczarowała mnie ta opowieść. Mogłam ten czas poświęcić innej lekturze. 

??

Pewniej letniej nocy dziesięcioletni Ethan zaprasza swojego najlepszego przyjaciela Billy'ego na nocowanie do namiotu w ogrodzie. Gdy Ethan budzi się rano, widzi, że przyjaciel zniknął, a ściana namiotu z jego strony została rozcięta. Poszukiwania chłopca nie przynoszą rezultatu, nigdy nie zostaje odnaleziony. 

Trzydzieści lat później Ethan wraca w rodzinne strony. Zaczyna zauważać dziwne rzeczy, które zdają się mieć związek z zaginionym przed laty przyjacielem. Mężczyzna stara się odkryć, co tak naprawdę stało się z Billym i czy któryś z sąsiadów wie coś na ten temat. 

??

Książki Sagera to dla mnie gwarancja świetnej rozrywki i dobrze spędzonego czasu. Gdy przeczytałam opis fabuły, wiedziałam, że to będzie dobre. Zaginione przed laty dziecko, małe sąsiedztwo, dziwne znaki wywołujące dreszczyk strachu - totalnie moje klimaty. 

Zakończenie dość mocno mnie zaskoczyło. Widziałam, że spora część osób je krytykuje, ale mnie się właśnie podobało, że coś takiego okazało się być powodem zaginięcia chłopca (ciii, nic nie zdradzam ?). 

Uwielbiam historie z dreszczykiem, w których bohater próbuje rozwikłać jakąś zagadkę z przeszłości, zwłaszcza gdy wydaje się to być zadaniem niemożliwym do wykonania. By poznać prawdę Ethan, oprócz zbierania informacji z zewnątrz, musiał też zajrzeć wgłąb siebie i było to naprawdę ciekawe. 

Choć moimi ulubionymi książkami Sagera nadal pozostają ,,Wróć przed zmrokiem" i ,,Tylko ona została", przy tej również świetnie się bawiłam. Gdybym mogła coś zmienić w fabule, chyba lepiej wykorzystałabym motyw pewnego instytutu, który moim zdaniem mógł odegrać ważniejszą i bardziej mroczną rolę. 

Polecam i z niecierpliwością wyczekuję kolejnych powieści autora! 

??

[współpraca reklamowa z @wydawnictwomova]

"W środku nocy" Rileya Sagera to historia kryminalna, ale z mocnym wątkiem obyczajowym, dramatem skupionym na pojedynczych osobach, których losy połączyły się poprzez miejsce zamieszkania i jednego bohatera - tego, który przed laty zaginął i do teraz nie wiadomo, co się z nim stało. Wtedy był to 10-letni chłopczyk, teraz uznany już za zmarłego. Ale przecież nie musi taki być? Teraz, niecałe 30 lat później, bohaterowie zjawiają się wszyscy w jednym miejscu naznaczonym dawną tragedią, a co więcej, zaczynają doświadczać czegoś dziwnego - przynajmniej jeden z nich, ten który 30 lat temu był najbliżej zaginionego i ten, który teraz opowiada nam to wszystko z własnego punktu widzenia. To skłania go do czujności i ponownej próby przypomnienia sobie co się wtedy stało, a my przyglądamy się jego zmaganiom naprzemiennie z relacją zdarzeń z tego kluczowego dnia z przeszłości, opisującą poczynania każdej z postaci, która miała styczność z zaginionym. Akcja toczy się tempem spokojnym, autor bardzo sprytnie prowadzi ją tak, by nieco zamydlić nam oczy, podsuwa tropy nieoczywiste, które powodują, że zaczynamy się zastanawiać czy to ciągle kryminał, czy już powoli kierujemy się w stronę powieści grozy... Sprytnie ta granica jest zacierana, nie na tyle, by się bać, ale na tyle, by czytelnik miał wiele wątpliwości, co do dalszego przebiegu zdarzeń... Mimo iż ogólnie historia jest prosta, a rozwiązania fabularne dość znajome, to finał mnie zaskoczył. Skończyłam książkę z poczuciem przyjemnie spędzonego czasu, z lekturą, która przyniosła mi całkiem fajny relaks.

Słowo na dziś w odniesieniu do tej powieści, to kunsztowny.

Rozpoczęcie fabuły jest dość dramatyczne, bo początkiem jest tajemnicze zniknięciem Billy'ego, przyjaciela Ethana, które na bohaterze pozostawiło ślad do końca życia. Po upływie lat Ethan wracając do rodzinnego domu, otrzymuje bodziec do zmierzenia się ze swoimi demonami przeszłości. Autor, który dał się poznać jako pisarz ukazujący, jak niewyjaśnione zdarzenia potrafią przenikać do codzienności, budzić niepokój i koszmary, które z każdą kolejną stroną się potęgują w tej historii, robi właśnie to czym zasłynął.

Na dzisiejsze słowo wybrałem kunszt, ponieważ Sager właśnie w bardzo kunsztowny sposób kreuje napięcie, a do tego niezwykle umiejętnie balansuje między budowaniem atmosfery a dynamicznymi momentami ociekającymi niepokojem. Pisarz także za sprawą zwrotów akcji, ciągle potęgował moje skupienie i ciekawość, zarazem nie pozwalając mi książki odłożyć. Całość to bardzo zręczne połączenie psychologicznego thrillera z nutami kryminału, gdzie detale mają olbrzymie znaczenie, mimo  tego że z pozory mogą być bardzo mylące.

Nie sposób mi nie docenić wykreowania głównego bohatera, ponieważ jest on niezwykle złożonym człowiekiem, ponieważ z jednej strony jest pragmatyczny i twardo stąpający po ziemi, a z drugiej postać nieprzerwanie doświadczana przez noszoną traumę. Na mnie największe wrażenie zrobiło to jak z pozoru zapomnianą przeszłość wkradała się ponownie do życia Ethana pokonując jego skorupę normalności i zmuszając go do zmierzenia się z prawdą.

,,W środku nocy" jest opowieścią nie tylko o zaginięciu i skrywanych mrocznych sekretach, ale nauka jak przeszłość powraca i może wywrócić życie. Po lekturze nasuwało mi się pytanie o granice ludzkiej pamięci, czy wyparcia. Ja zawsze doceniam inteligentne intrygi, a gdy osadzone są w mrocznej i niepokojącej scenerii, to już kupują mnie zupełnie i nie inaczej jest tym razem.

Recenzja w ramach współpracy z Wydawnictwem Mova