W pogoni za świetlikami
Charles Martin

o książkach tego autora nie można powiedzieć, że są złe, bo to byłoby kłamstwo. To też kolejna książka o poszukiwaniu siebie i swojej tożsamości. Piękna i warta niejednej nieprzespanej nocy

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka Charles Martina jaką przeczytałam. I kiedy jako pierwszą przeczytałam "Kiedy płaczą świerszcze", byłam zachwycona, tak po przeczytaniu kilku kolejnych jego proza stała się dla mnie mocno przewidywalna. Martin pisze według schematu. W każdej z książek są pewne stałe wątki: nieszczęśliwe dziecko, utracona miłość, outsider, który okazuje się być człowiekiem o wielkim sercu, wyjście na jaw tajemnicy itd. I choć potrafi wszystkie wątki bardzo dobrze ze sobą poskładać i nie brak mu warsztatu, to mam wrażenie, że przed napisaniem książki siada i planuje, który z jego stałych wątków musi jeszcze dodać. Tak, przewidywalność, schematyczność, stała się dla mnie męcząca. Na razie żegnam z Martina choć myślałam, że zatrzymam się na jego prozie na dłużej. Niestety, książki są w swej konstrukcji zbyt podobne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)