W dżungli życia
Beata Pawlikowska

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powiem tak: gdybym przeczytała tą książkę w wieku nastoletnim , jestem pewna , że moje życie potoczyłoby się inaczej. Mądrzej. Natomiast ze względu na fakt niezaprzeczalny, że na zmiany na lepsze nigdy nie jest "Za póżno" ciesze się,że przeczytałam ją obecnie. Dodała mi siły i wiary w to co od bardzo dawna podpowiadał mi moja podświadomość. Gdybym miała podsumować książkę w jednym zdaniu, napisałabym : to książka o tym jak korzystać z naszej podświadomości czyli z czegoś z czego istnienia nie zdajemy sobie sprawy, ale gdzieś instynktownie, w głębi, zakamarkach czujemy. Ta nasza mądrość. Każdy z nas ja ma. Sztuką jest jednak wydobyć ją z siebie i chronić przed głupotą świata. Książka skierowana dla młodych osób i jak sama autorka zaznaczyła - dla niektórych dorosłych. Nie zgodzę się z Nią. Uważam , że to książka dla wszystkich którym "coś w życiu nie pasuje" którym poszczególne dni nie sklejają się w całość. Dla osób młodych stojących u progu tzw "Dorosłości" oraz dla większości dorosłych , bo zazwyczaj bywa tak, że po przekroczeniu tego progu lecimy w przepaść codzienności. Ta książka to moje skrzydła na których nad przepaść wzlatuję. Prosto do życia. Do szczęścia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Beata Pawlikowska to mój role model - kiedyś niepewna siebie, jak sama pisze, tchórzliwa, twierdząca, że nie zasługuje na to, co mają inni, że jest od nich gorsza. Aż trudno uwierzyć, że takie wątpliwości pani Beata miała, tak się czuła, myślała. W książce opisuje, co zrobić, by to zmienić swoje myślenie, by żyć naprawdę, a nie na niby, by spełniać swoje marzenia. Przede wszystkim - trzeba wierzyć w siebie i ciężko pracować, poświęcając się swojej pasji. Książka tak namawia do tej asertywności, że wręcz promuje egocentryzm, egoizm, czego w innych książkach pani Beaty nie ma. Dlatego tylko 3.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)