Trzy pierścionki
Natasza Socha

Książka to takie małe kryminalne czytadełko. Ale czyta się je szybko, lekko i przyjemnie. Pomysł na intrygę całkiem fajny. Okazuje się, że czasami człowieka może zdradzić pierścionek. W tym wypadku nawet trzy pierścionki. Jest kilka zwrotów akcji, kilka podejrzanych osób. Ale Klara z Antonim ze sprawą kryminalną sobie poradzą. Tylko czy Antoni da radę uporządkować swoje życie osobiste? Czy Klara zechce mu pomóc? A jeżeli tak, to jak ta pomoc miałaby wyglądać?  Książeczka napisana prostym, zwięzłym stylem, bez nadmiaru zbędnych opisów. Mam też nadzieję, że każdy następny kryminalik Pani Nataszy będzie tylko lepszy i ciekawszy.

Trzytomowy cykl kryminalny autorstwa Nataszy Sochy pt. DEMONY PRZESZŁOŚCI powstał w 2023 roku, a zatem jest to dość świeża odsłona pisarki. Początkowo byłam bardzo zdziwiona, że tak znana postać w świecie polskiej literatury decyduje się na tworzenie historii z mordem w tle, ale teraz wiem, że nie był to zły krok. Wręcz przeciwnie, cały wspomniany cykl ma swoje niewątpliwe zalety. Po pierwsze, autorka nie wymaga od czytelnika sięgania po opowieści w sposób chronologiczny, co ja niesamowicie sobie cenię. Tym razem odbiorcy mogą zacząć czytać nawet od ostatniego tomu, nikomu nie grozi uczucie zagubienia. Po drugie, wszystkie trzy historie to mieszanka kryminału i obyczaju, a zatem każdy znajdzie w nich coś dla siebie. Trzeci walor całego cyklu to jego szata graficzna- druk jest duży, czytelny, a daną opowieść może pochłonąć nawet bardzo zapracowany czytelnik.

,,Trzy pierścionki" to trzeci i ostatni tom DEMONÓW PRZESZŁOŚCI Kolejny raz para policjantów, Klara Majewska i Antoni Praszyński, muszą rozwikłać zagadkę sprzed wielu lat, w końcu pracują w wydziale nazywanym archiwum X. Tym razem, w sposób niepewny, zgłasza się do nich starszy mężczyzna, który od piętnastu lat usiłuje odszukać swoją córkę, Dorotę. Oznajmia on, że kobieta wyszła z domu i już nigdy nie skontaktowała się z rodziną. W chwili zaginięcia była mężatką, kochała swoją pracę, jak też była w stanie błogosławionym. Winą za cały dramat ojciec Doroty obwinia swojego zięcia, który i tak już nie żyje. Jednak to, co wyznaje policjantom, totalnie ich szokuje i początkowo wydaje się nawet... nierealne. Co takiego im mówi? Czy śledztwo, które zostało zawieszone wiele lat temu, może w końcu zostać rozwiązane? Jak widać, zrozpaczony rodzic nie próżnuje i poruszy niebo i ziemię, byle tylko dojść do prawdy. Wcale mnie to nie dziwi, zapewne zrobiłabym dokładnie to samo.

Klara i Antoni nie odpuszczają, a zadawanie pytań świadkom to dość zawiła droga między Poznaniem a Krakowem. Czy osoby znające niegdyś Dorotę pamiętają jeszcze tę sprawę? Czy w ogóle coś powiedzą i kim są? No i jaki związek z zaginięciem Doroty mają tytułowe trzy pierścionki? Okazuje się, że w pracy policji liczą się najmniejsze poszlaki, wskazówki i przedmioty.

Nie chcę zdradzać imion świadków i szczegółów śledztwa, ale myślę, że historia życia Doroty zainteresuje wielu odbiorców, a już na pewno żeńską część. W pewnym momencie zeznania wszystkich postaci zaczynają mocno się mieszać, a stworzoną przez autorkę historię kryminalną można porównać do misternie utkanej sieci pajęczej. W opowieściach kryminalnych mnogość znaków zapytania to akurat zaleta.

Krótka historia kryminalno-obyczajowa jest też dowodem na to, że praca w policji wcale nie jest wcale lekka, łatwa i przyjemna. Gdy jesteś policjantem, to tak naprawdę jesteś nie w pracy, a na służbie, która może trwać 24 godziny na dobę, a nie tradycyjnie od ósmej do szesnastej. Co więcej, autorka każe nam pamiętać, abyśmy doceniali drobiazgi, na przykład wspólny obiad z rodziną. Istotne są słowa Klary Majewskiej, która mówi, że w pracy babra się w śmierci, a w domu poznaje życie w najlepszym wydaniu.

Druga strona medalu jest jednak taka, że postać policjanta wcale nie musi być idealna, kryształowa. Funkcjonariusze może i w pracy kierują się żelaznymi zasadami, ale czy tak też jest po zdjęciu munduru? Warto się o tym przekonać, a cały cykl świetnie się do tego nadaje.  

Kolejny raz mogę powiedzieć, że trzytomowy cykl kryminalno-obyczajowy udał się pisarce. Żałuję tylko, że istnieje jeszcze jeden, konkretnie cykl sześciotomowy pt. FLORENTYNA, ale ja na razie mam do niego utrudniony dostęp. Oby to się kiedyś zmieniło.

Polecam- jest wciągająco, lekko, wygodnie pod względem graficznym.