Trylogia zła (#3). Diabelskie zaklęcia
Maxime Chattam

Pająki, tajemnicza śmierć, paraliż mężów, zniknięcia żon, puste zwłoki. To wszystko można znaleźć w ostatniej części trylogii. W Portland znowu dochodzi do serii zabójstw, które pomaga rozwikłać Brolin - jak zawsze czujny na każdy znak. Policji z Portland pomaga również Annabel. Pająki atakują wszędzie, liczba ukąszeń staje się niepokojąca. Policja nie wie od czego zacząć. Kiedy już myślą, że mają seryjnego morderce okazuje się, że ten jednak ma alibi. Jednak z pomocą detektywa i nowojrskiej policjantki pomału udaje im się poukładać wszystko. Zaczyna się robić coraz bardziej niebezpiecznie. Brolin ociera się o śmierć, Annabel też ledwo uchodzi z życiem. Wszystkie drogi prowadzą do bazy wojskowej i do NeoSet- centrum badawczego. Książka warta przeczytania, jak każda poprzednia część trylogii. Trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wszystko, co dobre, zbyt szybko się kończy. Tak podsumowałabym trylogię "Otchłań zła" napisaną przez pana Chattama. Pierwsza i druga część były świetne, a trzecia jest jeszcze lepsza. W lasach Oregonu znaleziony zostaje martwy mężczyzna. Jego twarz została wykrzywiona z przerażenia. Dodatkowo odkryto u niego dwa ukłucia ogromnych rozmiarów. Później, w kokonie z pajęczej nici zostają znalezione zwłoki młodej kobiety. Jednak to nie wszystko, bo zgonów ciągle przybywa. Do sprawy przyłącza się Brolin wraz z Annabel O'Donnel. Dzieje się w tej książce, oj dzieje. Już sam prolog mnie porządnie wystraszył, miałam gęsią skórkę, a po dwóch minutach czytania drżałam ze strachu. Pomyślałam sobie, że świetnie się zapowiada i tak też faktycznie było. Jest to zdecydowanie najlepsza część z trylogii. Jeżeli cierpicie na arachnofobię to książka ta będzie dla was raczej horrorem, a nie thrillerem, więc ostrzegam. "Diabelskie zaklęcia" utwierdzają mnie w przekonaniu, że autor ma ogromny talent i przykłada się do pisania. W jego książkach jest mnóstwo ciekawostek i najwymyślniejsze zbrodnie. Ja miałam wrażenie, że autor sobie pozmyślał z tymi pajęczymi sieciami, ale się myliłam. Gratuluję mu wyobraźni, bo nie sztuką jest napisanie thrillera, sztuką jest napisanie dobrego, oryginalnego thrillera i pan Chattam właśnie to zrobił. Książka wciąga od pierwszej strony, jest w niej bardzo dużo opisów i ciekawostek, co dla mnie było zaletą. Zakończenie zaskakujące, nie domyśliłam się, kto jest mordercą. Kolejny raz możemy się przekonać do czego zdolny jest człowiek. Dodatkowo autor świetnie tworzył charakterystykę psychologiczną mordercy oraz przedstawił pracę policji. POLECAM! kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Diabelskie zaklęcia" to ostatni tom trylogii "Otchłań zła" M. Chattama. Tym razem  akcja rozgrywa się w Portland i okolicach, czyli na podwórku Brolina. A sprawa dotyczy paskudztwa, którego nie znoszę, czyli pająków. 

Policja bada sprawę tajemniczych zaginięć młodych kobiet. Do tego w mieście pojawia się sporo ofiar ataków egzotycznych i niebezpiecznych pająków. Jakby tego było zaczynają pojawiać się zwłoki zaginionych kobiet. Sęk w tym, że ich wnętrzności zostały wyssane a zwłoki owinięte pajęczyną. Jednak specjaliści twierdzą, że nie ma możliwości pozyskać pajęczyny w takiej ilości. A pająk mogący wyprodukować taką ilość pajęczyny, musiał by być wielkości kota. 

W tym tomie spotkałam starych znajomych. Jest Annabel, Brolin, Meats, Salhindro.... Ten tom jest najmroczniejszy, bardziej brutalny. Ale też daje nadzieję na lepszą przyszłość. Mamy tu szybkie tempo, gwałtowne zmiany akcji. Polecam, nie da się tu nudzić. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pochłonęłam wszystkie trzy książki przez weekend, zapominając nawet o jedzeniu i spaniu.Ujme to tak, jestem wierną czytelniczką powieści grozy, ale to serwuje Chattam, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Włosy mi sie nie chcą ułożyć spokojnie do dzisiaj. Wstrząsające opisy zbrodni , tortur, śmierci i strachu sprawiają, że skóra cierpnie, z każdą stroną bardziej .Maxime Chattam w czasie pisania książki zajmował się medycyną sądową i psychiatrią kryminalną.Stąd tez czerpał pomysły, ale... z drugiej strony zastanawiam się, jak trzeba mieć wypaczoną wyobraźnię, by napisać tak przerażające choć tak doskonałe książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)