Tak sobie myślę...
Jerzy Stuhr

Wydawnictwo Literackie zachęciło znanego polskiego krakowskiego aktora Pana Jerzego Stuhra do spisania swoich wspomnień w formie pamiętnika, by mógł podzielić się własnymi przeżyciami, poglądami z życia zawodowego, jak i prywatnego.

Pan Jerzy jest wspaniałym reżyserem, aktorem, tatą syna Macieja i córki Marianny.

Chętnie dzieli się swoimi spostrzeżeniami oraz uwagami na tematy zawodowe.

Ma świadomość tego, że pisanie na swój temat do łatwych nie należy.

Ujęła mnie pozytywnie szczerość wyrażona w delikatnych słowach Pana Jerzego.

Granie sprawia mu przyjemność. Praca przed kamerą jest dla niego istotna.

Wiedza na temat życia, poczucie humoru, kultura podoba mi się w Panu Jerzym.

Choroba spowodowała zmiany w jego życiu. Nie poddał się.

Posiada swoje osobiste zawodowe autorytety wśród artystów i znanych reżyserów.

Pamiętam, że czytając, ten pamiętnik pt. ''Tak sobie myślę...'' autorstwa Pana Jerzego Stuhra to starałam się bardzo dokładnie poznać aktora, którego doceniam pod każdym względem.

Pięknie wydana książka, z zamieszczonym na głównym tle zdjęciem autora, którego wzrok daje wiele do myślenia.

Okładka również nawiązuje doskonale do nadanego tytułu pamiętnika wydanego przez Wydawnictwo Literackie.

Pan Jerzy jest zdobywcą wielu nagród, wyróżnień za swoje zawodowe role, odznaczeń.

Nie poddaje się zdrowotnie, gdyż toczy o nią cały czas walkę, by móc być cały czas aktywnym i mieć siły, by nadal grać role zawodowe.

W trudnych dla niego życiowych chwilach, jak i zawodowych może zawsze liczyć na wsparcie ze strony rodziny.

Polecam przeczytać tę książkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pan Jerzy Stuhr to wnikliwy obserwator rzeczywistości. Choroba nowotworowa i wielokrotne pobyty w szpitalach skłoniły go do spisania swoich refleksji. Z luźnych zapisków powstał dziennik czasu choroby.... Wiele w nim spostrzeżeń na temat polskiej polityki, kultury i ogólnie pojętego życia. Tak wiele trafnych obserwacji i wniosków, czasami bardzo smutnych, a jednak przepełnionych nadzieją! Po przeczytaniu tej pozycji nabrałam wielkiego szacunku dla osoby Pana Jerzego Stuhra, dla jego twórczości, dokonań i postaw życiowych. Wiele z zawartych w książce kwestii sprawiło, że sama zaczęłam się nad nimi zastanawiać. Sporo z komentarzy autora utkwiło mi w pamięci, co udowadnia bliskość moich życiowych przekonań z Jego poglądami. Oby więcej tak mądrych ludzi na świecie!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapiski Jerzego Stuhra, które z założenia miały być schowane do szuflady, ale które na skutek propozycji wydania nowej książki zostały oficjalnie wydane. Jest to moja pierwsza pozycja Stuhra seniora. Pan Jerzy daje się w niej poznać jako skromny, starszy Pan, który opowiada o pracy aktora, skarży się na spadek poziomu programów w telewizji i ogólnie woli jednak z sentymentem wspominać dawne czasy niż patrzeć na to co wyrabia dzisiejsza młodzież. Ma również swoje poglądy polityczne i tutaj bardzo trafnie zauważa że wbrew powszechnej opinii jakoby aktor nie powinien mieszać się w tematy polityczne obala te argumenty krótkim stwierdzeniem że w końcu on również jest obywatelem, któremu zależy na swoim kraju. Zresztą nawet jeśli wypowiada się na tematy polityczne to i tak nikomu swoich poglądów na siłę nie narzuca. I to jest coś za to książka mi się spodobała. Nie ma w niej tego cynizmu i zadufania, który przebija z książek lub wywiadów innych osób. Nawet wspominając o swojej książce Pan Jerzy skromnie zauważa że nie jest to może książka wysokich lotów, ale wcale takową być nie miała. Za ten dystans autora do rzeczywistości i do samego siebie mocne 4.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

świetna, lekka, czasem zabawna i wzruszająca!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Odkrywamy autora z innej strony niż jest znany przez lwią część społeczeństwa. "Tak sobie myślę..." to dziennik pisany w trakcie leczenia nowotworu. Jerzy Stuhr to przedstawiciel "wyższej półki" świata Kultury. Człowiek z zasadami (z zapiętą kamizelką - kto przeczytał ten wie w czym rzecz), bardzo mocno związany z rodziną, obdarzony wieloma serdecznymi kolegami i przyjaciółmi, czasem poprzez swoje komentarze sceny politycznej ukazuje swój sposób widzenia tej części naszego otoczenia. Posiada odmienną skalę wartości gdzie pieniądz nie jest bożkiem a słowo, honor i zwyczajna życzliwość naprawdę coś znaczą. Autor zasługuje na sklonowanie. Dziękuję za budującą lekturę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tak sobie myślę, że Pan Stuhr musi być wspaniałym człowiekiem. Właściwie zawsze tak myślałam, a dzięki temu, że pozwolił nam spędzić ze sobą rok, poznać swoje przemyślenia na tematy codzienne, współczesne jak również dotyczące rodziny, życia, jestem pewna, że to bardzo mądry człowiek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

chciałoby się powiedzieć "niebo w gębie" tak lekko, prosto i przyjemnie czyta się dziennik Pana Jerzego. W żadnym wypadku nei jest to dziennik czasu choroby, o nie! To bardzo refleksyjne spojrzenie na "teraz" z pewnym dystansem... bardzo, bardzo wciągająca pozycja, która utwierdza mnie w przekonaniu, że do dojrzałości, "starości", nieuchronności trzeba własnie dojrzeć, zdystansowac się, zestarzeć, a przede wszystkim zejść na drugi plan, przekazać pałeczkę następnym "w kolejce", zastosowac się do dosłownie do zaleceń "Perfectu" tzn. "trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść... NIEPOKONANYM" właśnie, aby nas życie NIEPOKONAŁO:) polecam!!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z dalszej perspektywy starszy pan celnie komentuje rzeczywistość. Czytelnik nie już nic więcej do skomentowanie, tylko czyta.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)