Tajemnica diamentów. Biuro Detektywistyczne Lassego i Mai
Widmark Martin, Willis Helena

Maja i Lasse, czyli główni bohaterowie cyklu książeczek chodzą do jednej klasy w miasteczku Valleby w Szwecji. Dzieciaki uwielbiają rozwiązywać zagadki jakie stawia na ich drodze życie, prowadzą nawet małe biuro detektywistyczne.

Dla Lassego i Mai zaczęły się ferie, jednak wolą być detektywami niż jeździć na sankach z rówieśnikami. W piwnicy u Mai urządzili sobie biuro, w szafie trzymają akcesoria typowe dla tegoż fachu a w planach jest lektura kryminałów.

Jednak w czytaniu przeszkodziło im pukanie do drzwi - odwiedził ich Muhammed Karat - najbogatszy człowiek w Valleby, właściciel sklepu jubilerskiego od wielu lat. Załamany Karat - jakże adekwatne nazwisko - prosi młodych detektywów o pomoc - ze sklepu od kilku dni giną diamenty! W tym tempie to lada dzień będzie bankrutem! Mężczyzna przypuszcza, że złodziejem jest ktoś z trójki pracowników, tylko jak to sprawdzić? On niczego podejrzanego nie zauważył...

Lasse i Maja przyjmują zlecenie i nazajutrz zjawiają się w sklepie, mają sprzątać i myć okna - tak dla kamuflarzu. Co uda im się dowiedzieć? Czy Siv, Ture lub Lollo powiedzą coś istotnego, co pozwoli wpaść na trop kradzieży?

Świetna intryga w pierwszym tomie serii! Byłam pod wielkim wrażeniem wyjaśnienia tej sprawy.

recenzja pochodzi z mojego bloga: https://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2018/06/biuro-detektywstyczne-lassego-i-mai.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo fajnie się czytało tę książkę. Mam dziesięć lat i ta książka bardzo mnie wciągnęła.Maja i Lasse to świetni bohaterowie, zawsze rozwiązują wszystkie zagadki kryminalne wspólnie z komisarzem policji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W ramach zapoznawania się z inna literaturą niż kryminały, postanowiłam zerknąć na książeczki dla dzieci - w końcu muszę wiedzieć, co warto polecić najmłodszym czytelnikom. Dlaczego wybrałam serię "Biuro Detektywistyczne Lassego i Mai"? A no pewnie dlatego, że to taki mini kryminałek dziecięcy, który z pewnością sama chętnie bym poczytała, gdyby nie to, że jestem o wiele starsza niż wskazuje na to przedział wiekowy odbiorców tych książeczek. Tajemnica diamentów, jak wskazuje sam tytuł, dotyczyła jubilera, który miał problem z ginącymi klejnotami i diamentami. Poprosił o pomoc naszą dwójkę przyjaciół, którzy w ramach dorabiania sobie do kieszonkowego, bawią się w prywatnych detektywów. Trochę śmieszne jest to, że nastolatkowie (chociaż w zasadzie nie wiem, ile bohaterowie mają lat, bo wydaje mi się, że autor nie zawarł tego w swoich książkach) lepiej sobie radzą ze sprawami kryminalnymi, niż policja, ale... czy to nie jest powszechnie stosowany zabieg? Dzieci kontra bardziej doświadczeni dorośli? Nawet w Harrym Potterze to nastolatkowie pokonywali dorosłych czarodziejów i niejednokrotnie wychodzili z opresji, z którymi o wiele starsze osoby miały problem... Ogólnie klimat fajny, Widmark postarał się i stworzył takich mini Holmesów czy Poirotów...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

. Zaintrygowało mnie to to. Pod koniec dnia próżnia się pogłębiła, a ja chwyciłam 3 książeczki detektywistyczne i wybrałam jedną z nich do szybkiego przeczytania. Mnie nie zajęło to nawet pół godziny... Zaintrygowana popularnością książeczeko małych detektywach i ja sięgnęłam po jedną z nich. Okazało się, że sięgnęłam po pierwszy tom ,,Tajemnica diamentów" z serii "Biuro Detektywistyczne Lassego i Mai" szwedzkiego autora Martina Widmarka. Skoro ja dorosłam przepadłam z książką dla dzieci 6+, to co się dzieje z małymi czytelnikami? Też przepadają! Niektórzy z wypiekami na twarzy! Dlaczego? Bo razem z głównymi bohaterami na czas czytania stają się prawdziwymi detektywami. A nie ma to jak zagadka do rozwiązania dla małego dziecka! Właśnie zaczęły się zimowe ferie w małym szwedzkim miasteczku Valleby, lecz Maja i Lasse nie są zainteresowani zjeżdżaniem na sankach ze swoimi rówieśnikami. Zakładają biuro detektywistyczne. Przy okazji wyjaśniają czytelnikowi, kim jest detektyw, co jest mu potrzebne do pracy, zaś ilustracje dopełniają całości tychże informacji. Bohaterowie piszą ogłoszenie i rozwieszają je. W krótkim czasie odwiedza ich najbogatszy człowiek w mieście, właściciel sklepu z biżuterią Muhammed Karat. Okazało się, że codziennie w tajemniczych okolicznościach ginie ze sklepu jeden diament. Podejrzani są pracownicy, jednak policja nie jest w stanie (o dziwo!) wyjaśnić tej zagadki. Dlatego pan Karat zatrudnia Lassego i Maję u siebie w sklepie. Dzieciaki wkraczają do akcji i zaczynają swoje pierwsze śledztwo, realizują swoje pierwsze zlecenie. Zapewne starsi czytelnicy domyślają się zakończenia tej historii, nie mniej jednak młody czytelnik wciągnięty jest w akcję od początku do końca. A akcja się dzieje w czasie teraźniejszym, więc tym bardziej mały czytelnik odnosi wrażenie, że on też jest prawdziwym detektywem. Jest zaintrygowany, kto kradnie diamenty. On też śledzi, on też szuka złodzieja, on też myśli, ale przede wszystkim czyta ze zrozumieniem tekst i wnika, wyciąga wnioski. Sam tekst napisany jest naprawdę dużą czcionką miłą dla jeszcze niewprawionego oka. A do tego spora ilość śmiesznych, charakterystycznych czarno-białych ilustracji. Przystępny język dostosowany jest do wieku dziecka, nie ma tu żadnych wybujałych metafor czy ozdobników, zdania są proste i krótkie. Jeśli pojawiają się jakieś nowe czy trudne słowa, to Lasse i Maja zaraz je tłumaczą. Cóż mogę rzec... dla małych czytelników prawdziwa gratka! W Szwecji seria bije rekordy popularności, ukazało się już 15 tomów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)