Sześć razy śmierć
Adam Zalewski

,,Sześć razy śmierć" Adama Zalewskiego to zbiór sześciu opowiadań, których głównym tematem są zło i śmierć. Nie ma w tych historiach duchów, wampirów i innych stworów. Nie ma kościotrupów wychodzących z grobowców wraz z pełnią księżyca. Akcja toczy się na terenie Stanów Zjednoczonych, przede wszystkim w małych miasteczkach i osadach. Wydaje się, że w takich miejscach wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą. Okazuje się, że to tylko pozory, bo za maską uśmiechów czai się zło. Jest ono wśród tych twardych ludzi - górników, drwali, farmerów, mieszka obok nich, mieszka w nich samych. Prawdą bowiem jest, że najbardziej powinniśmy się bać tego, co jest wewnątrz nas głęboko ukryte, czegoś mrocznego w naszej duszy. Jest strach i napięcie, co będzie dalej. Akcja, jak wspomniałam wcześniej, rozgrywa się na terenie Stanów Zjednoczonych, ale wszystkie opisane sytuacje mogłyby się wydarzyć w dowolnym miejscu. Śmierć i zło nie znają granic. Również strach i niegodziwość nie podlegają kontrolom granicznym. Motywy przewodnie każdego z opowiadań są bowiem uniwersalne: - dramat rodziny, nad która znęca się sadystyczny ojciec i mąż; - mała, zamknięta społeczność ulega presji silniejszego i zaszczuje niewinnego człowieka; - krzywdzone w dzieciństwie przez najbliższych dziecko wyrasta na osobę skrzywioną psychicznie, która swoim postępowaniem rujnuje życie innym; - schizofrenik, zamknięty we własnym świecie staje się mordercą; - frustracje narodowościowe znajdują ujście w seryjnych morderstwach na kobietach upadłych; - życie różnie się plecie i nigdy nie wiadomo, kogo spotykamy na swojej drodze. Mnie najbardziej spodobało się opowiadanie ,,Osiedle drwali" - można wyczuć tę pętlę, która zaciskała się na szyi głównego bohatera, kiedy z każdą przewracaną stroną zostawał sam, mimo że chciał tylko przetrwać, żyć z pracy własnych rąk, jak czynił to jego ojciec. Moją uwagę zwróciło również opowiadanie ,,Nad Rzeką Węży", ponieważ jest chyba najlepszą historią z całej szóstki, jakby zalążkiem większej całości. Przyciąga wzrok okładka( chociaż w kolorze czarno - szarym): wisielczy sznur na pierwszym planie, w tle góry i krążące ptaki. Wieje z niej pustką, beznadzieją, samotnością. Książka podobała mi się średnio. Autor jest pasjonatem kultury amerykańskiej, co można zauważyć w tych opowiadaniach - dobre opisy małych górniczych osad, sennych miasteczek, czy dzikiej przyrody. O konstrukcji bohaterów nie będę się wypowiadać, ponieważ jak wspomniałam wcześniej mają w sobie cechy, które nie mają narodowości. Rzadko dobro wygrywa, a jego zwycięstwo jest okupione wielkimi stratami. Wiem, że są to opowiadania grozy, ale brakuje mi wyraźnej wiary w człowieka. Królują bowiem ludzie źli i okrutni. Trochę za dużo w tej książce wulgaryzmów i krwawych scen. Nadmiar krwawych opisów nie zawsze też jest plusem dla tych historii, po prostu nic do tych opowieści nie wnosi. Książkę czyta się dobrze,( mnie trochę przeszkadzała duża ilość zdań pojedynczych). Poleciłabym ,,Sześć razy śmierć" wielbicielom literatury grozy- w sam raz na jeden wieczór, ale myślę, że pasjonaci kultury Stanów Zjednoczonych znajdą w nich również coś dla siebie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)