Studium Zatracenia
Ava Reid

"Studium zatracenia" to historia, która zaintrygowała mnie swoim opisem i jest naprawdę fajnie napisana, dobrze się ją czytało, pomagała mi w tym narracja trzecioosobowa.

Przedstawiony tutaj świat jest fantastyczny, lecz najbardziej zaskoczył mnie jego setting. Bowiem występują tu samochody, telefony, a także wspomniane są karabiny i sprzęt wojenny przywodzący na myśl 2WŚ.

Klimat tej książki jest naprawdę cudowny! Czuć tutaj zgłębianie tajemnic, zatracanie się w literaturze, jest szczypta mroku, zagadka do rozwiązania. A tym, co najbardziej mi się w tym wszystkim podobało to częste opisy morza i nadmorskiego krajobrazu! Uwielbiam morze, więc te fragmenty przyniosły mi najwięcej przyjemności!?

Jeśli chodzi o samą historię to jest dość ciekawa, choć jednocześnie mocno schematyczna i przewidywalna - powinna okazać się idealna dla tych, którzy lubią czytać opowieści tego typu oraz poruszać się po znanych ścieżkach, lecz osoby poszukujące powiewu świeżości w konstruowaniu fabuły mogą być zawiedzione.
Nie mniej można się przy niej zrelaksować i odpocząć, zwłaszcza w tak świetnie zbudowanym klimacie ?

Niestety nie polubiłam się z główną bohaterką - Effy. Na początku jest mocno płaczliwa i chaotyczna, później trochę za bardzo do przodu, lecz dalej chaotyczna. Zaledwie w ostatnich stronach poczułam do niej trochę sympatii. Miała potencjał być naprawdę ciekawą postacią, ale moim zdaniem autorka go nie wykorzystała i uczyniła ze swojej bohaterki jedną z wielu, niczym się nie wyróżniającą.

Pozostała dwójka znaczących postaci to sztywniak i szaleniec. Najbardziej w całej powieści polubiłam tego pierwszego, był najbardziej spójny, ale pod koniec okazał się trochę zbyt idealny ?

Co ważne, choć wątek romantyczny był tu oczywisty, to nie zdominował fabuły i spodobał mi się ? co można poczytać jako naprawdę duży plus tej książki ?

"Studium" było miłą przygodą, choć niestety liczyłam na pewne zaskoczenia, a ich zabrakło. Główna bohaterka nie skradła mego serca, ale klimat powieści, baśniowość, umiłowanie nauki, badania, śledztwo, tajemnice, surowe morze, dwa zwaśnione narody w tle, już tak!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nastał listopad, więc przyszedł czas na przeczytanie kolejnej książki w ramach akcji @czytaniezwiedzmami. Tym razem padło na "Studium zatracenia" autorstwa Avy Reid. Czy wybrana przez obserwatorów lektura okazała się tą, która zagości w moim sercu na dłużej? Już spieszę z wyjaśnieniem.

"Studium zatracenia" to przede wszystkim historia Effy Sayre. Studentki pierwszego roku architektury, która od zawsze wierzyła w baśnie. Nie wyglądało to jednak tak, jak u każdej małej dziewczynki, która gdy tylko zaczyna dorastać, zdaje sobie sprawę, że wszystkie bajki, które zdołała poznać za młodu, są jedynie fikcją. W tej kwestii Effy różni się od swoich rówieśników. Od dzieciństwa nawiedzają ją bowiem wizje przedstawiające Baśniowego Króla. Czy zatem jest to znak, że dziewczyna jest szalona?

Jedno jest pewne. Effy nigdy nie miała łatwego życia, a dołączenie do grona studentów prestiżowej Ilyrskiej uczelni nic nie zmieniło w tej materii. Odkąd wśród szkolnych murów, zaczęła krążyć plotka na temat jej zażyłości z jednym z profesorów, jedynym ukojeniem dla jej zszarganych nerwów jest zagłębianie się w ulubionej lekturze powieści Angharad, której autorem jest Emrys Myrddin. W swojej książce mężczyzna opowiada historię dziewczyny, która zakochuje się włąśnie w Baśniowym Królu tylko po to, żeby potem go zniszczyć.

Dzięki znajomości dzieł literackich Myrddina Effy udaje się wygrać konkurs na zaprojektowanie domu zmarłego pisarza, który został ogłoszony przez jego rodzinę. Czy dzięki temu uda jej się odnaleźć swoje przeznaczenie? Czy zrujnowaną posiadłość mieszczącą się na krawędzi urwiska da się w ogóle odbudować? Czy przebywający w Hiraeth student literatury -- Preston Héloury, który za wszelką cenę pragnie udowodnić, że pisarz był oszustem, stanie się jej sprzymierzeńcem, czy wrogiem? Po odpowiedzi na te pytania odsyłam Was do lektury.

Muszę przyznać, że po zobaczeniu okładki i przeczytaniu opisu tej historii miałam bardzo wielkie oczekiwania! Spodziewałam się dobrej, klimatycznej historii, która dosłownie zwali mnie z nóg i będzie trzymała mnie w napięciu od początku do końca. Niestety. Wykonanie, pomimo ogromnego potencjału, jaki miała ta historia, zupełnie nie trafiło w mój gust.

Z początku bardzo trudno było mi w ogóle ruszyć z czytaniem. Szczerze powiedziawszy, gdyby nie fakt, że książka została wybrana do listopadowej dyskusji, najprawdopodobniej porzuciłabym ją po kilku początkowych rozdziałach. Jestem osobą, która przynajmniej w mojej ocenie, dość szybko czyta, jednak w przypadku tej konkretnej publikacji, skończenie trzech pierwszych odsłon zajęło mi dwa dni.

Styl pisania autorki był dla mnie straszliwie nużący. Ilość opisów, które w mojej ocenie nie wnosiły niczego do całej historii, przyprawiała mnie wręcz o ból głowy, dlatego w pewnym momencie postanowiłam przerzucić się z ebooka na audiobook. Czy to pomogło? Wydaje mi się, że tak, ale może była to też zasługa tego, że w pewnym momencie akcja ruszyła z kopyta i wreszcie zaczęły pojawiać się w tej historii wątki, które intrygowały i wzbudzały niekiedy skrajne emocje.

Jednym z jasnych elementów tej lektury jest niewątpliwie postać Baśniowego Króla, którego każdorazowe pojawienie się wzbudzało zainteresowanie i rozsiewało dozę tajemnicy, mroku i przede wszystkim magii, która tworzyła niepowtarzalny klimat.

Na uwagę zasługuje również wątek romantyczny, który, chociaż rozwija się bardzo powoli, sprawia, że chce się tę lekturę przeczytać do końca, aby dowiedzieć się, czy uczucie, które połączyło dwójkę bohaterów, było w stanie przetrwać nawet najgorsze momenty w ich życiu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)