Strach. Moc uczuć, tom 3
Katarzyna Miller

Strach to uczucie jak każde inne, tak samo potrzebne w życiu, chociaż czasami boimy się czegoś na wyrost, a to już dobre nie jest, najczęściej obawiamy się tego, co nieznane, więc warto starać się ten strach poznać i spróbować go okiełznać.
Przypadkowo mała Kasia podsłuchuje rozmowę rodziców i wyciąga z niej błędne wnioski, które doprowadzają do tego, że ze strachu o życie swojej babci, nie może spać i nie cieszy jej nawet wycieczka do zoo. Dzięki rodzicom i szczerej rozmowie okazuje się, że nie było się czego bać, bo jej babcia nie jest śmiertelnie chora, a tylko boli ją biodro i Kasia może ze spokojem udać się do szkoły.
Historia dziewczynki pokazuje nam, jak strach negatywnie wpływa na nasze życie, często zmienia je tak, że nie możemy jeść, spać, nic nas nie cieszy i najchętniej zaszylibyśmy się w pokoju i płakali. Musimy jednak pamiętać, że strach nie jest tak do końca zły, dzięki niemu rozpoznajemy zagrożenie i jesteśmy w stanie działać, ale musimy też nauczyć się rozróżniać to, kiedy trzeba się bać, a kiedy wcale nie musimy tego robić.
Książka świetnie pokazuje nam, że strach ma różne oblicza, a do tego nie tylko dzieci się czegoś boją, ale dorośli również tylko często udają, że wszystko jest w porządku i tłumią w sobie emocje. Dzieciom trudniej jest ukryć strach, zaraz krzyczą, piszczą i uciekają, ale to też dlatego, że wiele rzeczy jest dla nich nowych i nie wiedzą, że na przykład nie trzeba bać się kury czy małego pajączka, który nawet się nie rusza tylko siedzi w kącie. Pomimo tego, co się wydarzyło i jak zareagowało nasze dziecko, nigdy nie powinniśmy się z niego śmiać, ani pozwalać to robić innym tylko zawsze spokojnie powinniśmy porozmawiać, wysłuchać się wzajemnie i spróbować sprawić, że już dana rzecz nie będzie taka straszna.
Mała książka i krótka historia, a tak wiele można z niej wyciągnąć, wspaniała lektura zarówno dla młodszych, jak i starszych czytelników, dla których strachy są bardziej lub mniej straszne.