Stalowy Szczur wstępuje do cyrku
Harry Harrison

Niestety Harrison nie miał już najwyraźniej pomysłu na Stalowego Szczura i dobrze, że zakończył cykl. Być może dwie części za późno, może nawet trzy. Lekkość pióra i łatwość odbioru to było to, co przyciągnęło mnie do cyklu dobre 30 lat temu. Ale ile można czytać w kółko o tym samym. Podobnie było z Planetą Śmierci. Pierwsze tomy były fajne, czwarty nie do przejścia, a później co najwyżej przeciętnie. Harrison to jeden z trzech inspiratorów mojego pisania i bez niego nie miałbym przyjemności z czytania opinii o moim pisaniu. Sam walczę z zakończeniem własnego cyklu i schodzi mi na to już 16 lat, bo nadal nie jestem zadowolony. Szkoda, że mistrz Harry nie przyłożył się bardziej, bo trochę to mi przypomina zakończenie Gry o Tron - miałkie, nijakie i człowiek w sumie się cieszy, że się skończyło.