Srebrzystooki
Majka Wielądek

Nie wszystko złoto...

 

Są plugastwa, które czają się w mroku, i są anioły zagłady, które latają spowite w zasłony niematerialności i nieprzystępnej natury; których nie możemy zobaczyć, lecz czujemy ich moc i padamy pod ich mieczem. Cassandra Clare, Miasto Upadłych Aniołów

Po „Srebrzystookiego” sięgnęłam z ogromną ciekawością. Temat aniołów jest mi szczególnie bliski ze względów osobistych, ale i fascynacji czysto poznawczej. Uwielbiam o nich czytać i po kilku dekadach zgłębiania wiedzy, nieskromnie mogę stwierdzić, że trochę już wiem. Na kartach przeczytanych książek, poznałam ich niezłą plejadę. Począwszy od „tekstów źródłowych” – Biblii czy apokryfów, przez uzależnionych od trawki z Fatimy bohaterów Kossakowskiej (uwielbiam!), po zasmarkanego Licha powołanego do życia przez Martę Kisiel (kocham!) i wariacje Cassandry Clare (szanuję!). Nikogo nie zdziwi więc, że po powieści Majki Wielądek spodziewałam się wiele. Wszak apetyt rośnie w miarę jedzenia.

Niestety, nie mogę z czystym sumieniem przyznać, że udało się Autorce mój czytelniczy apetyt dopieścić. Zacznijmy od dobrych stron. Sam pomysł na fabułę był dobry. Oto na główną bohaterkę Adę spada prawdziwa plaga nieszczęść, za którymi - jak dowiemy się wraz z rozwojem akcji - stoi diaboliczna sekta. Jej wyznawcy będą deptać bohaterce po piętach, by odzyskać niezwykle niebezpieczny magiczny artefakt. Na szczęście główna bohaterka nie jest w tej walce osamotniona, a po jej stronie stoją byty ziemskie i nieziemskie, w tym tytułowy Srebrzystooki czyli Verchiel. Wątek kryminalny z metafizycznym kolorytem. Prawda, że zapowiada się nieźle?

Niestety, ten niezwykły koncept udało się tylko w nieznacznym stopniu dobrze wykorzystać. Książce brakuje głębi. Momentami jest przegadana, a bohaterowie są sztuczni, płascy i niedopracowani. Ada zwyczajnie irytuje. Jest tak naiwna i bezpłciowa, że nawet przez pryzmat jej osobistych losów nie potrafiłam jej współczuć. Glina, który bez wahania zdradza obcym ludziom szczegóły prowadzonego śledztwa w imię walki ze wspólnym wrogiem, serio? Nie jestem biegła w technikach operacyjnych, ale jakoś mnie to nie przekonuje… Chyba najlepiej wypadła Violett, biała wróżka, specjalistka od aniołów, której jako jedynej nie brakuje wyrazistości i jest bohaterką wzbudzającą sympatię. Nawet główny złoczyńca bardziej śmieszy niż straszy, zatem kreację bohaterów musi Autorka na przyszłość lepiej przemyśleć. Mimo wszystko brnęłam, śledziłam losy bohaterów mając nadzieję na intrygujące rozwiązanie akcji w finale. Dobro zwycięży, tego byłam pewna. Liczyłam na jakąś woltę, fabularny fajerwerk, który dodałby pikanterii tej historii. Tymczasem i tu nic wielkiego się nie wydarzyło, a zakończenie zawiera klasyczny cliffhanger zapowiadający dalszy ciąg. Czy się skuszę? Nie wiem. Przy lekturze trzymały mnie tylko anioły i piękna okładka.

 

 

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam historie o aniołach. Widząc tytuł, miałam co prawda pewne obawy, że mogę trafić na oklepany romans paranormalny, jednak opis zachęcił mnie, by dać książce szansę i nie zawiodłam się. ,,Srebrzystooki" nie wciska nam żadnej miłosnej historii z aniołami, są one tu opiekunami i towarzyszami w niezwykłej opowieści. Tajemnica, śledztwo, sekty, magia i trzymająca w napięciu akcja, to coś, co chciałam dostać i dostałam. Ada z dnia na dzień traci wszystko. Umiera jej ukochany mąż, chwilę później dowiaduje się, że nie żyje także babcia, która ją wychowała. Rodzice nigdy się nią nie interesowali, zostaje jej więc tylko droga przyjaciółka. Razem z nią jedzie do domu swojej babci, by odebrać spadek. Wraz z nim zostają jednak odkryte tajemnice z przeszłości, które zmieniają całe życie i światopogląd naszej bohaterki. Oprócz tego, że ma dowiedzieć się, kim tak naprawdę są członkowie jej rodziny, odkrywa, że grozi jej niebezpieczeństwo. Czy uwierzy w anioły, które mają ją ochronić? Książka jest podróż przez tajemnice. Odkrywamy sekrety głównej bohaterki, jej pochodzenia, niej samej i wszystkiego wokół. Pojawia się zagrożenie, które również owiane jest tajemnicą, a wszystko razem przeplatane jest sekretami magii, duchowości, okultyzmu, wróżbiarstwa, angelologii. Amulety, magiczne zaklęcia i rytuały odgrywają znaczące role. Do akcji wkracza policja i śledztwo ziemskie miesza się ze śledztwem duchowym. Bohaterowie muszą sobie zaufać, co o nie zawsze jest łatwe, przecież sami również mogą skrywać sekrety. Chęć odkrycia tych wszystkich kart sprawia, że książkę pochłania się bardzo szybko. Jedyne co nie kupiło mnie w tej powieści to postacie. Moim zdaniem były zbyt sztuczne i proste, zabrakło w nich głębi. Nie umiałam wczuć się w emocje Ady, a przecież przeżywała ich bardzo dużo patrząc na to co działo się w fabule. Króciutki wątek romantyczny między jej przyjaciółmi brzmiał sztucznie i równie dobrze nie był potrzebny. Postać głównego złego bohatera miała odnosić się pychą, ale to też moim zdaniem zostało przedstawione zbyt nienaturalnie. Jedyna osoba, do której zapałałam sympatią to uduchowiona Violett, która miała trochę charakteru. Postacie co chwilę coś jedzą i piją, co być może miało dodać naturalności, ale odczułam odwrotny efekt. Mimo tego książkę się przeżywa, fabuła jest ciekawa i pozostawia duży niedosyt. Sam Srebrzystooki, choć tytułowy pojawia się sporadycznie, a jego postać nieustannie intryguje. Mimo jego zaangażowania w finał zabrakło mi dokładniejszego poznania jego i świata aniołów, w którym jak zostało powiedziane, toczy się nieustanna walka. Chciałoby się zagłębić dalej w magiczny świat tutaj przedstawiony i jeśli ukazałby się dalsze losy Ady, z przyjemnością bym po nie sięgnęła. Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)