Srebrna bransoletka
Karolina Wilczyńska

Jak miło było wrócić do bohaterów z części pierwszej. Już na wstępie nie mamy takiego jakby początku od którego można zacząć opowieść, tylko wydarzenia biegną dalszym ciągiem. I pierwsza strona już rozpoczyna się nieco smutnie, bo Nastka nie potrafi się skupić na niczym, gdyż wciąż w głowie ma chorobę mamy. My wiemy i jej przyjaciółki też, że na świecie ma tylko ją. Niby czują się odsunięte od niej, bo nadal nie powiedziała im, że jej mama jest śmiertelnie chora, tylko same do tego doszły, a raczej jedna przekazała drugiej. Bardzo chcą jej pomóc, gdyż widzą, że jej chłopak nie bardzo przejmuje się stanem zdrowia jej matki. Wciąż ma pretensje, że nie mianowała go swoim współwłaścicielem restauracji, tylko kogoś innego. Jest nim bardzo dobry kucharz, który wyłożył dużą sumę pieniędzy, by lokal przetrwał, ale do chłopaka Nastki to nie dociera. Miałam wrażenie, że każdy z książki widzi więcej niż sama Nastka. Jej brakowało wsparcia, pomocy ze strony bliskich, gdyż to wrażliwa kobieta, która nie potrafi myśleć o sobie, tylko o innych. Jej miłość do matki potrafiła wzruszyć. Być może fakt, że nie potrafiła rozmawiać o jej chorobie sprawiał, że gubiła się we własnym świecie. Współwłaściciel restauracji starał się pokrzepić ją rozmową i dobrym jedzeniem, które testowali, by zobaczyć co smakowało by innym. Niby zbywała go często i udawała jak mogła, że jest szczęśliwa, to jednak on wcale jej nie wierzył. Widzimy też perspektywę jej matki, która bez leków nie potrafi funkcjonować. Nie chce też trapić innych swoimi dolegliwościami, i tu widzimy jak bardzo podobny z córką mają charakter. Niestety im dalej, tym bardziej widzimy, że z matką jest coraz gorzej. Wciąż wciska wszystkim drobne wymówki, nawet sąsiadowi, który również się o nią martwi. Szuka pretekstów, by nie być dla nikogo balastem. Uwierzcie jednak, że naprawdę warto poznać tą opowieść, gdyż przygotuje nas emocjonalnie do odejścia bliskich nam osób. Nikt nie chce myśleć o tym, że to kiedyś nastanie, jednak tak jak dzień dobiega końca i nocą zamykają nam się powieki, tak i ostatni oddech czeka również każdego człowieka na świecie. Przepiękna opowieść, której bohaterów pokocha się całym sercem. Tajemnice z przeszłości, sekrety, zatajenie prawdy, szczera pomoc i uczucie głębsze niż dno oceanu zdobią tą powieść. Bardzo ją polecam!
Zdradzę wam sekret, będzie część trzecia:-)

,,Srebrna bransoletkę" to kontumacja ,,Cukierniczki z fotografii". Rzadko się mi się zdarza to powiedzieć, ale ta część bardziej mi się podobała. Była dla mnie bardziej emocjonująca. Być może to za sprawą chorej na nowotwór mamy Nastki. Ta cześć w dużej mierze skupia się na właśnie na Maryli. Ale nie tylko. Nastka podjęła decyzje co do prowadzenia własnej restauracji. Wraz z Kubą, który jest kucharzem odkupiła od starego wściela miejsce, w którym dotychczas pracowali. Niestety, ale bycie współwłaścicielem restauracji i opieka nad matką, która nie mieszka blisko wykańcza dziewczynę. Jak wobec tego zachowa się jej narzeczony? I co na to Kuba?

Czytając pierwszą cześć zastanawiałam się dlaczego babcia Nastki nie chce wkraczać w życie córki i wnuczki. I w sumie w tej części tak szybko odpowiedzi nie dostałam. Nadal nie skradł mojego serca Zbyszek. Dalej dziwię się, że dziewczyna chce zostać jego żoną.

Oprócz fantastycznie wykreowanych postaci, autorka potrafi oczarować czytelnika lekkim piórem. Przez książkę wręcz płynie się. Pomimo ciężkiego tematu jakim jest choroba Maryli, nie chce się rozstawać z bohaterami. Książka jest pełna emocji i poruszy każdego. Jest smutniejsza od części pierwszej, ale warta uwagi. Ja już nie mogę doczekać się kolejnej części.

Jeśli chcecie poznać pochodzenie srebrnej bransoletki, którą matka podarowała Nastce koniecznie przeczytajcie tę książkę. Jest ona idealna na wieczory po ciężkim dniu pracy.