Smocza przepowiednia

Gdyby moje dziesięcioletnie ja zabrało się za czytanie tej książki, byłby to ciąg słów typu: smoki! przygoda! tajemnica! łał! nieznane słowo! łał! ogień! walka! nieee! i... koniec. Także uważam, że skoro książka jest sugerowana dla dzieciaków +10, to im w zupełności wystarczy.

Paisley jest fajna, choć to kolejna ruda do kolekcji rudych bohaterek. Serio, jakby brunetka była gorsza, a blondynka to już w ogóle nie. Ma pecha w gwiazdach, zna się na smokach że ho-ho, dba o braciszka i potrafi walczyć mieczem. A mimo tych wszystkich cech nie jest denerwującą ,,StrongFeminą"; da się ją lubić, choć niekoniecznie pokochać. Dax... jest jakiś. I nie mam pojęcia, jak udało mu się przeżyć tak długo, skoro jego sekret wypływa już prawie na początku, a im dalej w las, tym więcej osób się o nim dowiaduje.

Corbett niby młody uczony, ale wiedzy ma mniej niż nasze rodzeństwo. Pracuje z Mamą, ale ta najwyraźniej mu nie ufa, bo zamiast jasno powiedzieć, co robić w razie Wu, rzuca zagadkami. No i jest jeszcze Karaluch, do którego początkowo czuję sympatię, a potem... po prostu mi przechodzi, bo postać przestaje się rozwijać. I Mroczna Smoczyca -- niby dziecko, wszyscy się nią zachwycają, ale w pewnym momencie przychodzi opamiętanie, bo to jednak stare babsko zamknięte w młodym ciele.

Dorośli też się pojawiają, ale to w końcu książka dla młodszej publiki, więc są raczej po to, by stanowić tło i pomost dla dziecięcych bohaterów. I spoko, jako dziecko byłabym zachwycona, jako dorosła... już trochę mniej. A to nie jedyny problem.

Bo są tu dziury fabularne. Bo postacie w niektórych scenach są, ale jakby ich nie było. Bo twist zdrady widać z daleka. I bo zmartwychwstanie jest takie sobie -- wybiórcze i oklepane. Aaa, no i Smocze Siostry żyją w świecie, który nienawidzi wszystkiego związanego ze smokami, powinien był je dawno zniszczyć, a jednak one sobie spokojnie żyją i nikt nie ma z tym problemu (mimo że początek sugerował coś zupełnie innego).

Zakończenie jest otwarte i... nie wiem, chyba nie chce mi się czekać na drugi tom. Nie było źle, ale jak przypomnę sobie scenę w banku i brak logiki w finale, to ochota znika. Dobre dla dzieci, ale wygląda na to, że ja już z takich książek wyrosłam.