Skazana
Barbara Litwicka

Lubicie motyw prawa w książkach? Ja bardzo, dlatego powieść "Skazana" Barbary Litwickiej w połączeniu z ciekawą okładką od razu przykuła moją uwagę. Jeśli jesteście ciekawi więcej na jej temat, zapraszam na recenzję!

Prawniczka Łucja po odsiedzeniu rocznej odsiadki w więzieniu, w końcu wychodzi na wolność. Niestety nie ma ona dokąd pójść... Nie ma już swojego domu, a jej małżeństwo rozpadło się po ogłoszeniu wyroku. Wraz z niewielką reklamówką ubrań, paroma groszami i swoim uporem zamierza rozpocząć nowe życie. Tak więc Łucja postanawia znaleźć nową pracę, nowy dom oraz miłość. Niestety nie jest to proste, bo większa część jej rodziny nie chce mieć z nią już nic wspólnego. Kobieta rozpoczyna pracę jako salowa w szpitalu, niestety nie jest jej łatwo nauczyć się żyć w nowych warunkach. Jak Łucja poradzi sobie w nowym życiu? Czy zdoła odzyskać wiarę w siebie i zacząć wszystko od nowa?

W książce występuje narracja trzecioosobowa. Rozdziały są długie, ale szybko się je czyta. Muszę przyznać, że mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki... Z jednej strony momentami potrafiła mnie ona wciągnąć, z drugiej nie mogłam się już doczekać, kiedy ją skończę. Były w niej rzeczy, które mi się podobały, a były też takie, które były według mnie bez sensu. Ogólnie w książce występuje dużo opisów, które potrafią zaciekawić. Cofamy się w nich do przeszłości głównej bohaterki, czyli do jej życia przed pójściem do więzienia. Są barwni bohaterowie oprócz Łucji, możemy też dobrze poznać Filipa, czyli jej brata, który był bardzo dobrym człowiekiem. Jak dla mnie najciekawszą postacią była Melania, czyli żona Filipa, która jako kłótliwa osoba potrafiła zrobić takie zamieszanie, że nie obeszło się bez rannej ofiary... W książce występuje też dużo dialogów, niektóre są nawet zabawne, ale w większości wałkuje się ciągle jeden i ten sam temat, więc czułam się tak, jakbym czytała o maśle maślanym. Czasami też miałam wrażenie, że czytam mało śmieszną komedię obyczajową z czarnym humorem. Zakończenia Wam nie zdradzę, jednak mogę powiedzieć jedynie tyle, że książka ta kończy się wigilią, więc jeśli zamieszanie po nią sięgnąć, to koniecznie zróbcie to w okolicach Świat Bożonarodzeniowych, które już powoli się zbliżają...

"Skazana" jest lekką powieścią obyczajową, która jednym może się spodobać, drugim nie. Ja mimo wszystko jestem bardziej na tak niż na nie, bo z historii opisanej w niej wynika, że każdy jest wart drugiej szansy. Książka ta daje dużo nadziei i opowiada o tym, że zawsze wszystko można zacząć od nowa. Tak więc, jeśli lubicie taki motyw w powieściach, to bardzo możliwe, że "Skazana" przypadnie Wam do gustu.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

W "Skazanej" poznajemy Łucję - prawniczkę, która właśnie opuszcza więzienie po zakończeniu odsiadki. Nie ma dokąd wracać, nie ma już domu ani męża, który przekreślił ich małżeństwo, gdy ogłoszono wyrok skazujący. Co czuje? Radość czy strach?
W miejscu, które własnie opuszcza spędziła prawie rok - a może aż ...
Łucja posiada niewielką reklamówkę z ubraniami, parę groszy i… upór, który stanie się jej siłą napędową w nowym życiu.
Wie, że musi zacząć całe swoje życie od zera – znaleźć nową pracę, dach nad głową, poszukać miłości…
Ma też świadomość, że większość członków jej rodziny nie chce mieć z nią nic wspólnego. Ale to już nie bolało tak bardzo. Podczas pobytu w więzieniu zdążyła uodpornić się na okazywanie uczuć i samotność. Miała na to dużo czasu - za dużo.
Zdana jest tylko na siebie. Chowa więc dumę w kieszeń i rozpoczyna pracę jako salowa w szpitalu.
Ale czy wystarczy jej determinacji, by nauczyć się żyć na zupełnie nowych warunkach - prawniczka - salową? Łucja wiedziała, że do swojego zawodu wrócić już nie może. Czuła żal i niesprawiedliwość.
Czy pojawi się ktoś, kto pomoże jej odzyskać wiarę w siebie? Jak ułoży się dalej jej życie?

,,Skazana" Barbary Litwickiej jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością autorki.
Niestety mam mieszane odczucia po przeczytaniu książki. Nie wciągnęła mnie fabuła, nie polubiłam głównych bohaterów.
Nie trzymała w napięciu.
Przyznaję - na początku do sięgnięcia po książkę zachęcił mnie tytuł i okładka - Każdy człowiek zasługuje na druga szansę.