Singielka
K.N. Haner

Tym razem czeka nas emocjonalny rollercoster, który zafundowała czytelnikom Meg. Po tym, co zrobiła, dręczą ją wyrzuty sumienia wobec Ericka, więc postanawia wyjechać w tajemnicy do Londynu. Tam poznaje uroczych ludzi, dostaje prace w kawiarni i zaczyna się przyjaźnić się z Tomem. Wydaje jej się, że pobyt tam pozwoli zapomnieć dziewczynie o miłości jej życia. Jednak nic bardziej mylnego, ponieważ zakochany w niej Evans postanawia szukać ukochanej. Zjawia się więc niespodziewanie w Londynie.

W tym momencie cała zabawa zaczyna się od nowa. Wracają stare uczucia i ciążące na sumieniu poczucie winy, które nie pozwalają Meg postępować logicznie. Cała powieść opiera się tym razem na emocjach, na myśleniu o tym, co się wydarzyło. Dziewczyna nie może zapomnieć okrucieństwa, jakiego się dopuściła, więc próbuje zagłuszyć prawdziwe uczucia nie tylko przed sobą, ale też przed całym światem.

Jej irracjonalne postępowanie doprowadza do kolejnych dziwnych sytuacji. Zupełnie niechcący wplątany zostaje w to również Tom, co jeszcze bardziej komplikuje sprawę powrotu Meg do Ericka, która nieustannie bije się z myślami, czy wyjawić ukochanemu prawdę. Czy kiedyś znajdzie na to odwagę? Tego nie wiemy, ale z pewnością czeka ją jeszcze nie jedna życiowa rozterka, a powrót do Ericka nie będzie już taki prosty.

"Singielka" to historia o miłości, wyrzutach sumienia, każe, która człowiek wymierza sobie sam za popełnione czyny, ale też o zwykłej, bezinteresownej przyjaźni między kobietą i mężczyzną. Wyraźnie zarysowuje się tutaj brak szczerości, wstyd oraz strach o to, co będzie, gdy prawda wyjdzie na jaw. Meg najwyraźniej boi się konfrontacji z samą sobą. Woli mącić i kłamać, zamiast zmierzyć się z prawdą, a to wszystko z obawy o utraty ukochanego. Nawet nie daje mu więc szansy na zajęcie stanowiska w tak ważnej sprawie.

Według mnie postępuje więc trochę jak egoistka. Rani Ericka świadomie, zapominając, że najgorsza prawda jest lepsza od kłamstwa. Trochę mnie irytuje jej zachowanie. Cały czas ucieka, chowa głowę w piasek. Jestem ciekawa, kiedy zorientuje się, że ucieczka to nie jest najlepszy sposób na odzyskanie spokoju. Czekam na dalszy rozwój sytuacji, ale już wiem, że z pewnością rozwiązanie i happy end nie przyjdzie tak szybko. Autorka z pewnością zadba o to, aby czytelnik nie nudził się rozwojem sytuacji.

Piąty tom z serii Pink Book wciągnął mnie niesamowicie i sprawił, że odłożyłam książkę dopiero po dotarciu do finału. Pani Kasia w tej części tak namieszała w życiu głównej bohaterki i przyśpieszyła akcję, że pochłaniałam lekturę w ekspresowym tempie. Nie mogę doczekać się kontynuacji, gdyż historia zakończyła się znowu w takim momencie, że moja wyobraźnia pracowała na najwyższych obrotach.

Po zdradzie, Meg ucieka do Londynu, bojąc się wyznać Erykowi prawdę. Na szczęście znajduje pracę i lokum u miłej rodziny, do której należy również Tom. Chłopak jest miły i sprawia, że dziewczyna dobrze czuje się w nowym otoczeniu. Jednak wyrzuty sumienia dręczą ją do tego stopnia, iż za namową Toma wraca do kraju.

Co zrobiła panna Donell i dlaczego postanowiła uciec? Co wydarzyło się w dniu jej urodzin? Czy najbliżsi ucieszą się z jej powrotu i przymkną oko na wybryki, które nie maja końca? Czy, gdy zakochany Erick pozna prawdę. nadal będzie chciał odzyskać Meg?

Dla mnie to chyba najlepszy i najciekawszy tom opisujący rodzinę Donellów. Niesamowitych wrażeń i intensywnych emocji było tyle podczas czytania, że siedziałam praktycznie przez cały czas w takim napięciu, iż zapominałam o oddechu i czasem zbyt długo wstrzymywałam dopływ powietrza do płuc.

Niestety tutaj Meg mocno działała mi na nerwy, była nieodpowiedzialna, lekkomyślna i starała się odłożyć w czasie konfrontację z problemami. Zamiast zdobyć się na szczerą rozmowę i skończyć z kłamstwami to ona wciąż uciekała lub pakowała się w nowe kłopoty.

kreacja postaci przypadła mi do gustu, gdyż wydają się tacy naturalni, prawdziwi, nieprzerysowani. Uwielbiam styl autorki, który dla mnie jest bardzo przystępny, plastyczny i lekki. Fabuła jest świetnie dopracowana, dopieszczona i genialnie poprowadzona.

Jeśli znacie wcześniejsze tomy, to zachęcam was do sięgnięcia po piąta część zatytułowaną "Singielka". Zapewniam, że dostarczy wam ona przyjemną i relaksującą rozrywkę, a na nudę na pewno nie będziecie narzekać. Opisy są krótkie, treściwe, a ciekawe dialogi, no i szybkie tempo, to cos co lubię w książkach Haner.
Uważam, że warto poznać te historię, dlatego nie zwlekajcie, tylko dajcie się wciągnąć w skomplikowany świat bogatych Donellów