Kiedy rozszczelnia się zasłona między światami, mroczne istoty przedzierają się na teren uczelni. Jednak rektor Bazyli wraz z półdemonem Meinardem i wiedźmą Felicją skupiają się na poważniejszym problemie: Sara została uwięziona w lustrzanych światach, a jej śladem kroczy tajemnicza istota, przybierająca postać psa.
Pakt z władcą lasu wydaje się jedynym rozwiązaniem. I rzeczywiście, przy jego pomocy Sara wydostaje się z lustra, ale czego w zamian zażąda potężny demon?
Po powrocie sprawy się komplikują – ktoś czyha na życie Sary, demoniczny władca lasu ściąga opłatę za pakt, a rzekomo nieżyjący mężczyzna zjawia się dosłownie w ogniu wydarzeń. Wiedźma musi wreszcie zmierzyć się ze swoim magicznym dziedzictwem.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Informacje dodatkowe o Sensoryka Demonów. Roszczelnienie. Tom 2:
Wydawnictwo: EmpikGo
Data wydania: 2024-10-28
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
Liczba stron: 228
Kup książkę Sensoryka Demonów. Roszczelnienie. Tom 2
Zobacz także
Sensoryka Demonów. Roszczelnienie. Tom 2 - opinie o książce
Gloria dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności zaczyna karierę muzyczną. Tym samym odkrywa nowy świat ludzi związanych z branżą. Okazuje się on mroczniejszy...
Co powiesz na uczestnictwo w kursie opieki nad duszami? Prowadzi go wiedźma Sara, która wraca z Zaświatów. Odpoczynek nie jest jej dany. Dla Sary Jeleniewskiej...
Przeczytane:2025-02-13, Ocena: 5, Przeczytałam, Współpraca Recenzencka ,
Sensoryka demonów. Roszczelnienie tom 2
Paula Uzarek
@paula.pisze
@empikgo
Dziękuję autorce za możliwość przeczytania kolejnej części jej serii.
Sara, Meinard i Bazyli - powrócili. Na każdego czekały trudne wyzwania.
Skupiając się na rektorze, czyli Bazylim, to nie spodziewałam się, że tak to się wszystko potoczy.
Jeden fragment z książki akurat przypomiał mi urywek z serialu. "Pamiętniki wampirów" i to zdarzenie jak Damon siedział nieruchomo, a Bonnie z Caroline poprzed dotyk zobaczyły jego cierpienie w ogniu. Rozdziały z nim były krótkie, ale dość emocjonujące i pozwalały poznać jego uczucia oraz poświęcenie.
Z ciekawych nawiązań mamy tutaj również imię Syriusz ("Harry Potter") W obu przypadkach jest to pies.
Pozostając przy temacie psa... Nie można o nim zapomnieć, ponieważ stał się on ważnym elementem imieniem Alpedo.
Chyba każdy zwierzolub chciałby mieć możliwość telepatycznego porozumiewania się ze swoim pupilem.
Szczelina, która łączyły oba tomy, tak jakoś przypominała mi tę z filmu Disney'a "Tajmniki".
Zakochałam się w fragmencie, w którym Sara i Gniewosz rozmawiali przy kawie. Te synonimy wywołały u mnie uśmiech na twarzy. W tym momencie przypomiał mi się film "Nowe przygody Aladyna" i ta świetna gra słów.
Nie zabrakło tu również słów, które w pierwszej części były takim jakby wyznacznikiem. Między innymi takie jak - "Jeż w galarecie".
Jeśli chodzi o ten tzw. "Czarny charakter", który wplątywał się w fabułę... Mam nadzieję, że w trzeciej części wyjdzie on z ukrycia. Jestem bardzo ciekawa, czy dobrze rozszyfrowałam tę postać.
Nie będę się tutaj rozwodzić nad fabułą. Nie chcę nikomu zniszczyć chęci i radości z możliwości przeczytania tej książki.
Tak w skrócie... Jest to lektura ciekawa, intrygująca i tajemnicza. Zawiera w sobie dawkę humoru, a także lekką dozę sarkazmu.
Już nie mogę się doczekać dalszych losów bohaterów wymienionych na samym początku mojej recenzji.
Moja ocena 9/10
Cytaty z książki:
"- Tak, to prawdziwy zaszczyt, że tak potężny demon nie wyściubia nosa z lasu i trzeba umawiać się z nim na audiencję, nawet jeśli jest się z nim spokrewnionym - mruknął Meinard z kpiącym uśmieszkiem."
"-Nie godzi się , by wielki pan lasu na nas czekał; to my powinniśmy poczekać na niego - burknął.- Najlepiej tak ze dwadzieścia lat."
"-Czemu wy, faceci, jesteście tacy przewrażliwieni?
-Nie generalizuj - warknął cicho.
- Obruszacie się nie wiadomo o co - dodałam i pokazałam mu język."
"- Ostrożny optynizm to dobra strategia. Liczysz się z tym, że może skończyć się nie po twojej myśli, ale umiarkowanie nastawiasz się na prawdopodobieństwo sukcesu."
"- Nie bierz życia zbyt poważnie, i tak nie wyjdziesz z tego żywy - rozległ się znajomy głos po mojej lewej.
Drgnęłam i oboje z półdemonem spojrzeliśmy w tamtą stronę. Gniewosz opierał się plecami o wysoki grobowiec. Ręce wbił w kieszenie dżinsów.
- Od dawna podsłuchujesz prywatne rozmowy? - Zaatakował Meinard, któremu obecność czarownika najwyraźniej nie była na rękę.
- Darcie mordy na cmentarzu to nie jest przejaw dyskrecji - Zauważył Gniewosz z błyskiem w oku."