Samotni.pl
Barbara Kosmowska

,,Samotni.pl" Barbary Kosmowskiej to niepozorna książeczka, która dla mnie okazała się miłym przerywnikiem przy świątecznych przygotowaniach. Temat samej książki z pewnością nie należy do gatunku wesołych i przyjemnych, aczkolwiek jest znany chyba każdemu. Głównymi bohaterami są ludzi samotni, z wyboru bądź z konieczności. Autorka pokazuje czytelnikowi, w jaki sposób samotność, nawet ta w tłumie wpływa na życie. Jak zmienia sposób patrzenia na świat i w jaki sposób odbija się na relacjach z innymi ludźmi. Przyrodnie siostry - Zosia, ta starsza - nauczycielka j. polskiego, Joanna - uczennica gimnazjum. Zaprzyjaźniają się ze sobą po śmierci mamy. Skazane są wręcz na siebie, poznają się i uczą wspólnego życia. Wiktor - uczeń gimnazjum, opuszczony przez swoją mamę, która koniecznie musi zarobić na życie wyjeżdżając do Anglii. Młodzieniec opiekuje się chorą babcią, która staje się dla niego najważniejszą osobą i to dla niej jest w stanie zrobić bardzo wiele, aby tylko zdobyć pieniądze na lekarstwa. Te postacie są bardzo wyraźnie zaznaczane przez autorkę. Łączy ze sobą losy bohaterów uwydatniając najważniejszy temat samej książki. Nie jest łatwo poczuć się odpowiedzialnym za drugą osobę, jeśli do tej pory najważniejsze było użalanie się nad samym sobą. Trzeba dorosnąć do odpowiednich decyzji i wcale nie jest to ściśle uzależnione od wieku, czasami wystarczy, aby samo życie zmusiło nas do podejmowania ,,dorosłych" decyzji. Bardzo podobał mi się sposób przedstawiania relacji międzyludzkich, zawieranie przyjaźni między młodszym a starszym pokoleniem, szacunek dla osób starszych, przedstawienie nauczycieli, jako osób, którym zależy na swoich podopiecznych. Cała książka pomimo tego, że faktycznie porusza bardzo trudny temat, tchnie optymizmem i wiarą, że jednak można poukładać życie w całość nawet wtedy, jeśli najbliżsi z większym lub mniejszym zaangażowaniem rozwalili je na drobne kawałeczki. Z samotnością można sobie poradzić, wystarczy rozejrzeć się wokół i znaleźć osobę, która podobnie jak my ,,pielęgnuje" swoje problemy, uważając, że to właśnie ją najbardziej skrzywdziło życie. Książka z jednej strony przeznaczone dla młodego czytelnika, choć myślę, że to starsze pokolenie także znajdzie w niej coś dla siebie. Ja osobiście z wielką ciekawością przeczytałam ją, jako rodzic, jako kobieta i jako ,,ta ze starszego pokolenia".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poruszająca i ciepła historia o wrażliwości, uśmiechu przez łzy, o poznaniu i akceptacji samego siebie oraz problemach, z którymi boryka się każdy młody człowiek. Joanna ma pudełko z listami do mamy, których nigdy nie wyśle; Kaja - kilka kilogramów nadwagi i wiele kompleksów; Wiktor - schorowaną babcię, podejrzanych kumpli i bezużyteczną kolekcję modeli samolotów. Czy kiedy przetną się ich ścieżki, łatwiej będzie pożegnać czas rzekomej beztroski dzieciństwa i wkroczyć w brutalny świat dorosłych? Cała trójka musi uważać, by w pośpiechu nie stracić z oczu tego, co najważniejsze - prawdziwej przyjaźni i miłości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Aby nie popaść w literacką jednostajność czytelniczych gatunków , mam dość szerokie spektrum przyswajanych lektur . W związku z tym , od czasu do czasu nie pogardzę też książką dla młodzieży . Niektóre z tego typu opowieści są naprawdę świetne i ukazujące prawdziwe szkolne i prywatne życie obecnych młodych ludzi . Niestety w '' Samotni.pl '' tego nie dostrzegłam . Pierwsze moje spostrzeżenie jest takie , że autorka jakby pisała tę książkę '' na akord '' . Wszystkie ważne sprawy poruszane w niej , są li tylko '' liźnięte '' , napomknięte , dotknięte . Jakby autorce bardzo się spieszyło . Jakby pisała tę książkę późną nocą i na rano miała ją mieć skończoną . Wszytko płasko i '' po łebkach '' , tak fabuła , jak i postacie . A przecież problemy i sprawy poruszane w '' Samotnych '' , są trudne i bardzo na czasie . Główny i wiodący temat , to samotność dzieci i młodzieży dzisiejszych czasów , nazywanych przez media ogólnie '' eurosierotami '' . Jednak są też i inne problemy , jak chociażby , przemoc psychiczna i fizyczna w szkole . Odpowiedzialność za młodsze rodzeństwo , bądź za osobę starszą i schorowaną itp. Co z tego że to wszystko ważne i potrzebne skoro w byle jakim wydaniu . Chwila agresywnego nastoletniego slangu w wykonaniu '' królowej gimnazjum i jej świty '' nie załatwia sprawy . No i zakończenie , mocno lukrowane , jakoś tak WSZYSTKO się ułożyło wspaniale , tak to mało wiarygodne . A może po prostu narzekam , bo już zbyt daleko '' odskoczyłam '' wiekiem od czasów gimnazjalnych ?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)