Saga wołyńska. Głód
Joanna Jax

Chciałbym wam dzisiaj troszkę opowiedzieć o wspaniałej, trudnej i chyba najsmutniejszej książce jaką miałam przyjemność w ostatnim czasie czytać. Stąd już od "progu" moje pytanie
Ile jesteś w stanie zrobić w obliczu wielkiego głodu?
Myślę, że tak naprawdę dopóki nas to nie dotyczy i nigdy nie zaznamy prawdziwego braku żywności (chociaż przy tym wzroście cen i całej sytuacji...nawet wolę nie myśleć, że taka możliwość zbliża się wielkimi krokami) nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć jednoznaczne na to dość trudne pytanie...
~ "GŁÓD" Joanny Jax to pierwszy tom Sagi Wołyńskiej, gdzie już od początku fikcja literacka przeplata się z prawdziwymi, brutalnymi faktami historycznymi w których przyszło żyć naszym bohaterom.
~W czasach panującego na Ukrainie Wielkiego Głodu, czasach za które odpowiadał sam Stalin i jego komunistyczne władze ZSRR. Wydarzeniach, które nigdy nie powinny mieć miejsca, gdyż tuż po obozach koncentracyjnych, są przykładem ludobójstwa, zbrodni wymierzonej przeciw nic nie winnej ludzkości.
~Powieść poznajemy z perspektywy czwórki bardzo młodych ludzi dzięki którym przenosimy się do 1933 roku krążąc między Polską, a Ukrainą.
Nadia Szewczenko i Wissarion Zinowjewa w czasie Hołomodoru, każdego dnia walczą o "okruszek pożywienia" co powoduje, że nie cofną się przed niczym, nawet jeśli mieli by stracić godność czy życie.Do czego się posuną?Czy zdołają przetrwać najtrudniejsze chwile?

Marta Osadkowska i Marcel Lemański pomimo różnic w statusie majątkowym, narodowości i braku akceptacji najbliższej rodziny walczą o uczucia, które zostają wystawione na wielką próbę.Czy miłość zwycięży?Jaki los ich czeka?

~"GŁÓD" to przepiękna, niezwykle trudna, nieodkładana, pełna emocji, momentami nawet barbarzyńska historia, która zabiera nas do bestialskich czasów gdzie jako bierny widz przemierzamy tereny Ukrainy przypatrując się z bliska niszczącej skali głodu która niesie ze sobą niewyobrażalne żniwa...
~Autorka za sprawą lekkiego pióra nadzwyczajnego pomysłu na fabułę, szczegółowych opisów, realizmu i niezwykle barwnych postaci stworzyła dla nas rozdzierająca nasze serca powieść wielopłaszczyznową.W której godność człowieczeństwo, determinacja, walka, miłość i wiara o lepsze jutro "gra pierwsze skrzypce"
~Będąc już jakiś czas po lekturze i czując wielki niedosyt wypatruje kolejnej części tej wspaniałej historia (premiera już 13 lipca)
Bezapelacyjnie polecam, zwłaszcza dla fanów powieści z historią w tle od których ciężko jest się oderwać.

Znacie twórczość autorki? Pani Joanna w swoim dobrobytu ma kilkadziesiąt pozycji, a ja dopiero przeczytałam pierwszą powieść z pod jej pióra i to dzięki życzliwości wydawnictwa SkarpaWarszawska. Stwierdzam, że nie będzie to ostatnia książka jaką przeczytam! Już teraz czekam z niecierpliwością na kolejny tom sagi wołyńskiej!

⬇⬇⬇

Rok 1932, Ukraina i Polska, kraje niby położone tak blisko siebie, bo niewiele kilometrów dzieli je, ale tak całkiem różne w tych latach. Bowiem na Ukrainie panuje wielki głód, natomiast w Polsce, rządzi tygiel narodów. A w tym wszystkim, dwie młodziutkie pary Marta i Marcel oraz Nadia i Wisza. Choć statusem majątkowym i narodowość odbiegają od siebie, łączy ich miłość. Jaki los zaserwuje im ten trudny czas?

GŁÓD to powieść pełna najróżniejszych uczuć, a autorka umiejętnie gra na nich przez cały czas, wzbudzając u czytelnika smutek, radość, czy złość. Jeśli macie ochotę na taki emocjonalny rollercoaster to MUSICIE ją przeczytać!

Autorka stworzyła wielopłaszczyznową fabułę, która wciągnęła mnie bez reszty. Jej realizm i barwni bohaterzy, tworzą powieść, która skradła moje serce. Nawet nie jestem wstanie wskazać, czyja historia bardziej mnie urzekła, obydwie śledziłam z zapartych tchem.

Po tej powieści czuje ogromny niedosyt i jestem ogromnie ciekawa jakie losy jeszcze opowie autorka. Z czym będę musieli jeszcze zmagać się bohaterowie.

"Saga wolyńska. Głód" to najnowsza powieść bestsellerowej autorki Joanny Jax.
Książki autorki są wyjątkowe, pełne historii oraz emocji. Widać w nich ogromną wiedzę i pasję do pisania.

Wielki glód na Ukrainie. Rok 1932
Nadia Szewczenko i Wissarion walczą o przetrwanie w czasie hołomodoru. Czternastoletnia Nadia za jedzenie oddaje swoje ciało oprawcy swojej rodziny. Nie ma wyboru jeśli chce przeżyć.
Wissarion, który nie radzi sobie z tym, że nie potrafi pomóc ukochanej.
Lwów
Marta Osadkowska i Marcel Lemański walczą o miłość, której nikt nie daje szans.
Czym był hołodomor?
To wywołana sztucznie przez komunistyczne władze ZSRR klęska głodu na Ukrainie, w latach 1932-1933.
Autorka napisała jak zawsze świetną powieść z bogatym tłem historycznym wydarzeń, które odbierały godność i człowieczeństwo. Porusza temat skomplikowanych relacji Polsko - ukraińskich.
Ile jesteśmy znieść, aby dostać cokolwiek do jedzenia? Co jesteśmy w stanie zrobić, aby przeżyć.
Od pierwszych stron historia wciąga. To nie jest powieść jakich wiele. Dostajemy ogrom emocji, które poruszają nas dogłębnie.
Nasi bohaterowie muszą tak wiele doświadczyć, upodlić się, aby dostać chociaż obierki.
Najbardziej wzruszyła mnie postać Nadii na przykładzie, której autorka pokazała tak naprawdę co potrafi stać się z człowiekiem, który chce przeżyć, który doświadczył okropnych rzeczy i który nie ma już nic do stracenia.
Czym jest godność w obliczu głodu? Niczym i oby nigdy nie przyszło nam tego doświadczyć.
W bardzo ciekawy sposób autorka przedstawiła uczucie jakim dażą siebie bohaterowie. Kochają i ranią jednocześnie, walczą o siebie mimo przeciwności losu.
To nie jest powieść jakich wiele.
To wyjątkowa książka, która na długo pozostanie w mojej pamięci, ukazująca ogrom nienawiści jednego narodu do drugiego. Pada pytanie dlaczego, czym sobie na to zasłużyli? Czy ktokolwiek zasługuje na takie traktowanie?
...
Z niecierpliwością czekam na kolejny tom.