Rycerze pożyczonego mroku. Tom 2. Wieczny dwór
Dave Rudden

Długo zbierałam się na przeczytanie tej książki, przez co nie wszystko pamiętałam. Na szczęście autor chyba to przewidział, bo często przypominał poprzednie wydarzenia i łatwo dało się wszystko ogarnąć (na moje szczęście!).

Książka od razu przechodzi do akcji. Bohaterowie zaczynają ćwiczyć, a Denizm próbuje zrozumieć swoje nowe umiejętności i je uporządkować. Nie jest to proste, bo jego umiejętności przekraczały zdolności wszystkich innych. Nic nie staje się prostsze, ponieważ nie ma zbyt wiele czasu.

Bohaterowie zdecydowanie się zmienili, ponieważ w pierwszym tomie jakoś szczególnie mi nie przypadli do gustu. Teraz lekko dorośli i podejmowali lepsze decyzje. Denizm chyba najbardziej się zmienił. Poznanie kilku osób w podobnym do jego wieku i poznanie matki, bardzo go zmieniły. Zaczyna zmieniać swoje podejście i bardzo spodobało mi się to, że nie dał wpoić sobie kilku zasad, które mają Rycerze. Dzięki temu miał bardziej otwarty umysł i gotowy na alternatywne rozwiązania.

Książkę czytało się o wiele lepiej niż poprzedni tom. Styl stał się lżejszy i bardziej angażujący. Bardzo szybko wciągnęłam się w fabułę i trudno było się od niej oderwać. Tutaj zdecydowanie widać poprawę w stylu i lekkości w powieści. Liczę na to, że kolejny tom będzie jeszcze lepszy.

Podsumowując ta książka jest o wiele lepsza, na szczęście nie mamy tutaj "klątwy drugiego tomu". To powieść, która Was wciągnie, zaskoczy i zmusi do myślenia. Mamy tutaj zalążek trudnych problemów rodzinnych, problemy ze stereotypami i próbę pójścia do przodu. Dlatego jeżeli jeszcze nie mieliście okazji zapoznać się z tą historią to dajcie jej szansę, ponieważ im dalej tym lepiej!

Wieczny dwór jest to druga część trylogii irlandzkiego pisarza Dave'a Ruddena.

Mija pół roku od ostatnich wydarzeń, które zakończyły pierwszą część książki. 
Denizen szkoli się na Rycerza Pożyczonego Mroku. Pewnego dnia dowiaduje się, że Bezkresny Król pragnie mu podziękować za uratowanie córki. Czy to zaszczyt? A może jednak pułapka?  

Rycerze pożyczonego mroku. Wieczny dwór to książka z gatunku literatury młodzieżowej. Napisana prostym językiem wprowadzi czytelnika w magiczny świat. Książka swą historią często jest przyrównywana do historii Harrego Pottera, lecz ja nie czytałam tej pozycji więc ciężko mi potwierdzić tą informację.

Jeśli tak jak ja chcielibyście recenzować książki to zachęcam Was do odwiedzenia portalu Czytam Pierwszy

Pierwszy tom był mocno nasycony historią Denizena, niemal cała książka opiewała jego postacią i starciem z światem ciemności. Drugi tom to nieco inna bajka. Owszem, nadal dowiadujemy się wiele na temat naszego głównego bohatera, jednak do całości dochodzi inny wątek, który nieco nas wyprowadza z równowagi. Jako czytelnicy zaczynamy nieco się gubić. W tym tomie dzieje się wiele, aż można rzec, że za wiele. Wszystko strasznie idzie na przód, do gry również wkraczają bliźnięta. Całość mimo swej logiki, wydaje być aż przesadna. Bliźnięta? Ahhh... to nie jedyna kwestia, która dochodzi, oprócz tego poruszana jest kwestia miłości. Mam wrażenie, że po pierwszej części dość dużo wymagałam względem tej drugiej...
Ale mimo to jestem pewna, że powieść, która jest tak mocno nasycona nowymi informacjami, zwrotami akcji, nowymi bohaterami jest w stanie przypaść nie jednemu czytelnikowi. Lecz warto podkreślić, że tym czytelnikiem z pewnością będzie osoba nieco młodsza.

Wieczny Dwór Dave Rudden jest to drugi tom cyklu Rycerzy Pożyczonego Mroku.

Od ostatnich wydarzeń mija pół roku. Denizen powoli przyzwyczają się do mocy, którą otrzymał od Mercy. Moc ta niestety nie jest tylko błogosławieństwem, ale czasami też i ciężarem. Pozostali bohaterowie poznani w Rycerzach pożyczonego mroku powoli zaczynają akceptować to co się stało pół roku wcześniej. Jedni z lepszym skutkiem inni z gorszym. Wszyscy bohaterowie muszą przygotować się do wyzwań, które czekają ich w najbliższej przyszłości, ponieważ dostają oni zaproszenie od samego Bezkresnego Króla. Spotkanie to może okazać się dobrym krokiem w kierunku poprawienia stosunków, ale może to też być i pułapka.

Książka podzielona jest na dwie historie, które mają miejsce w tym samym czasie. Pierwsza to oczywiście historia Denizena i jego przyjaciół, druga to historia bliźniąt Uriel i Ambrel, którzy pojawiają się po raz pierwszy w tym tomie. Są oni wychowywani bardzo rygorystycznie, ponieważ przygotowują się do powrotu Wybawicielki za którą trzeba będzie walczyć. Pod koniec losy wszystkich bohaterów zostaną połączone. Co z tego wyniknie? O tym trzeba przekonać się samemu.

Ten tom z początku czytało mi się ciężko. Jakoś nie mogłam się do niego przekonać. Sama nie wiem czemu, bo został napisany w tym samym stylu co tom pierwszy, który mi się podobał. Na szczęście po początkowych zwątpieniach wciągnęłam się w całą historię i zarwałam z nią noc. Zdecydowanie zakończenie wzmaga zainteresowanie o tym co też będzie się działo w kolejnych częściach.

Jedyne do czego mogłabym się przyczepić to jakość wydania. Przyzwyczaiłam się do książek w twardych okładkach lub ze skrzydełkami. Tutaj mamy niestety tylko „zwykłą” okładkę, bez żadnych usztywnień. Ich brak niestety spowodował to, że książka szybko się podniszczyła.