Rozważna czy romantyczna?
Anna Karpińska

Świetna opowieść o miłości, miłości i jeszcze raz miłości. Natalia i Andrzej po 7 latach związku podejmują decyzję o rozstaniu. Po kilku miesiącach jednak decydują się spróbować jeszcze raz, tym razem na poważnie jako mąż i żona, a dodatkowym bodźcem do tego jest ciąża Natalii. Czy szczęśliwe życie rodzinne się ułoży? Czy dziecko Natalii jest na pewno dzieckiem Andrzeja? Kim jest tajemniczy Bruno i jakie sekrety kryją się w chorwackich zakątkach? Bardzo ciekawa historia. Nieźle opowiedziana. Oczywiście zdecydowanie dla Pań :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jedna z bardziej irytujących książek, jakie przeczytałam w tym roku. Książki Karpińskiej są tak powtarzalne, że przez sen mogę wymieniać elementy wspólne: śmierć w wypadku samochodowym, przygłupia główna bohaterka i jej dziecinne rozkminy na temat związków, umieszczenie innej powieści wewnątrz książki - taka autoreklama. Natalia to kobieta po trzydziestce, a miota się między dwoma bohaterami jak Kubuś Puchatek szukający miodku. Kocha, nie kocha, co za różnica, nie ma pewności co do tożsamości ojca swojego dziecka, ale nie przeszkadza jej to brać ślubu i żyć na czyimś utrzymaniu. W razie kłopotów pędzi zamieszkać u siostry, od której w chwilach błogiego szczęścia się wyprowadza i namiętnie manifestuje swoją dojrzałość i samodzielność. Jest tak niestabilna emocjonalnie, że w prawdziwym życiu rodzina skierowałaby ją na jakieś leczenie psychiatryczne, bo mogłaby skrzywdzić dziecko - taki nagły wyskok do Chorwacji z kilkumiesięcznym malcem. Aż mnie głowa bolała, kiedy czytałam wypociny pani Karpińskiej. Rozważna czy romantyczna? Nie wiem, czy to miało być nawiązanie do klasyków, ale wyszło bardzo mizernie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Miło jest się czasami pozytywnie rozczarować. Mimo że nie znałam wcześniej twórczości Anny Karpińskiej, a do tego okładka i opis nie do końca do mnie przemawiały, to „Rozważna czy romantyczna?” okazała się naprawdę dobrą powieścią obyczajową. W sam raz na długie jesienne wieczory, gdy za oknem zimno i nie chce się wychodzić spod ciepłego koca. :-) Akcja powieści rozpoczyna się dwa dni przed świętami Bożego Narodzenia. Natalia, podekscytowana randką z ukochanym Brunonem, zastanawia się nad wyborem sukienki. Czerwona czy czarna? Romantyczna czy klasyczna? – to pierwsze nawiązanie do tytułu książki. Rozmyślania przed lustrem przerywa wiadomość od Andrzeja, byłego męża Natalii, który niespodziewanie zamierza ją odwiedzić. Z opisu na okładce wiemy, że wkrótce potem dochodzi w okolicy do śmiertelnego wypadku. Tylko kto zginął? Bruno czy Andrzej? Autorka zamiast dać jednoznaczną odpowiedź, przenosi nas w czasie dwa lata wstecz, kiedy główna bohaterka znalazła się na życiowym zakręcie. Bez pracy, perspektyw, w nieplanowanej ciąży, zaczęła układać sobie życie na gruzach dotychczasowego, przy okazji wikłając się w skomplikowane relacje z dwoma wspomnianymi mężczyznami… Mocną stroną tej książki są drugoplanowi bohaterowie, którzy w ciężkim okresie życia pomagają Natalii. Autorka unika stereotypów w postaci przyjaciela geja lub szalonej koleżanki. Za to kreuje prawdziwsze charaktery silnych kobiet: realistki Anki, nadopiekuńczej Nadii i pomocnej Marii. Dzięki nim Natalia (plus za pogubioną, ale mało irytującą główną bohaterkę) uwierzy, że zawsze da się zacząć od nowa. Nietypowym zabiegiem jest wplecenie w historię motywu poprzedniej książki Anny Karpińskiej pt. „Chorwacka przystań”. Natalia znajduje ją w formie rękopisu w szufladzie zmarłej mamy i postanawia wydać. A to otwiera przed nią nowe perspektywy, z czasem prowadząc nawet do Dubrownika, którego piękną panoramę ze wzgórza Srd mam wciąż przed oczami. Mam do tego miejsca szczególny sentyment, dlatego z przyjemnością chłonęłam malownicze opisy tamtejszej uroczej starówki. Książka jest w ogóle bardzo zgrabnie napisana. W miarę zagłębiania się w treść miałam jednak wrażenie, że jest trochę „przegadana”. Zamiast 480 stron, wolałabym przeczytać 380 i odłożyć ją z uczuciem niedosytu. Niestety, pod koniec zamiast ekscytacji odczuwałam już lekkie znużenie. Odbieram to jako minus, ale drobny, do wybaczenia. :-) Na pewno nie przesłania mi to całej ciekawej treści. A jest ona na tyle sympatyczna, że chciałabym przeczytać też kolejne książki Anny Karpińskiej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wciągnęła mnie ?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)