Równoumagicznienie

"Równoumagicznienie" skupia się na małej Esk, która jest pierwszą na świecie kobietą-magiem. Oddana pod opiekę babci Weatherwax, rozrabia ile wlezie, ale też uczy się wielu zaskakujących rzeczy i odwiedza zupełnie nieznane jej miejsca.

Chociaż podobała mi się magia pokazana w tej książce, a babcia Weatherwax jest jedyna w swoim rodzaju, to jednak lektura trochę mi się dłużyła. Humor oscyluje wokół płci i ich ról społecznych, żarty są faktycznie udane, ale sama fabuła raczej szybko wyparuje mi z pamięci.

Polecam fanom autora, którzy mają już kilka innych jego książek za sobą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Siódmy syn siódmego syna? A może siódma córka siódmego syna? W świcie kobiet czarownic i mężczyzn magów pojawia się dziewczynka z laską maga. Nielatwa jest jej droga przez męski świat. Jednak jej moc bierze górę nad wszystkim.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Równoumagicznienie - czyli pełna humoru książka fantasy o prawach kobiet to magii. Tradycja zakazuje (choć nikt nie wie dlaczego) aby kobieta była magiem. Co najwyżej może być czarownicą. Jednak przypadek sprawia, że ósmy syn ósmego syna mający przejąć magiczną moc okazuje się być córką. .... dostaje laskę i zapał do nauki. Od teraz jej misją jest dostać się na Niewidzialny Uniwersytet. Pomaga jej w tym babka czarownica. Dużo przygód, zabawnych momentów, niesamowity świat Dysku i ciekawy podział na rodzaje magii ze względu na płeć. To sprawia ze od książki nie można się oderwać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzeci Genialny Pratchett.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Równoumagicznienie" to trzeci tom o magicznym świecie Dysku. Poznajemy w nim nowe postaci i nowych głównych bohaterów, których szalone przygody śledzi się z zaciekawieniem. Wyjątkowy świat magii, zabawne opisy i przygody pełne akcji zachwycą niejednego fana fantastyki. Tym razem magowie, czarownice i stwory z innych wymiarów spotkają się na Niewidocznym Uniwersytecie. Nastał czas, w którym długowieczne tradycje są zagrożone. Czy kobieta może być magiem? Odpowiedź ta to pytanie poznajemy właśnie w tym tomie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Esk za sprawą drobnej pomyłki zyskuje magiczne moce. Problem tkwi jednak w tym, że w świecie Magicznego Dysku nigdy jeszcze nie było kobiety maga. Dziewczyna staje się obiektem licznych drwin i żartów pod swoim adresem, ale postanawia spełnić swoje marzenie. Pomagać jej w tym będzie starsza ciałem, ale bardzo młoda duchem Babcia Weatherwax. Lubię od czasu do czasu, zwłaszcza jakoś w okresie zimowym sięgnąć po jakąś książkę tego autora. Jest on znany ze swojego bardzo specyficznego humoru. Stworzył cykl, w którym wszystkie książki dzieją się w magicznym Świecie Dysku. Jest on podtrzymywany na grzbietach czterech słoni, które z kolei stoją na ogromnym żółwiu. Jeśli chodzi o tę historię to jest bardzo ciekawa, ale jak dla mnie odrobinę za krótka. Pozostawia po sobie pewien niedosyt. Tak jakby autorowi zabrakło już pomysłów i urwał historię, która świetnie się zapowiadała. Esk nie jest postacią, którą polubiłam najbardziej. Tutaj z pewnością pierwsze skrzypce gra urocza staruszka. Babcia Weatherwax miała cięty język i potrafiła poradzić sobie w absolutnie każdej sytuacji. Humor autora można tutaj zauważyć, ale nie pokazał w pełni na co go stać i bardzo nad tym ubolewam. Okładka jak zawsze ciekawa, przyciąga wzrok, dużo się na niej dzieje. Opinia pojawiła się też na moje-ukochane-czytadelka.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wiadomo, że na Niewidocznym Uniwersytecie mogą studiować wyłącznie mężczyźni. Taka jest tradycja. Po prostu. Problem pojawia się, gdy na skutek pośpiechu czy pomyłki spadkobiercą laski umierającego maga zostaje dziewczynka. Wprawdzie ósma córka ósmego syna, ale jednak dziewczynka. Przeciwni jej magicznej edukacji są początkowo wszyscy, nawet babcia Weatherwax, która usiłuje skierować drzemiącą w Eskarinie moc na zioła i głowologię, charakterystyczne w działalności wielu czarownic, a Babci w szczególności. Przychodzi jednak moment, że nawet ta doświadczona czarownica musi przyznać, że potrzeba tu innego nauczyciela, więc wyrusza z Esk i jej laską do Ankh-Morpork. W "Równoumagicznieniu" pierwszy raz spotykamy wiedźmy, moje ulubione bohaterki Świata Dysku. Najlepiej scharakteryzowana jest oczywiście Babcia Weatherwax, jeden (jedna?) z trzech filarów wśród czarownic. Początek jej drogi z Ramtopów do wielkich wydarzeń w Ankh-Morpork nie jest łatwy. Jak każdy krok w nieznane i ten musi Babcia okupić sporą dawką samozaparcia, przełamać własne wątpliwości i obawy i wykorzystać znajomość ludzkiej psychiki, aby przedrzeć się tam, gdzie tradycja nie pozwala, przez sztywne i bezmyślne jej przestrzeganie. A potencjał niewątpliwie posiada. Gdzie trzeba, stosuje głowologię, a jeśli to nie wystarcza, sięga po bardziej wybuchowe, magiczne środki. Bo to mądra kobieta jest. Zna się na psychologii człowieczej, chociaż słowo ,,psychologia" nie jest jej zapewne znane. Umie też pomanipulować mężczyznami, żeby osiągnąć cel niemożliwy do osiągnięcia wprost. Mimo że ci mądrzy mężczyźni, magowie, są hmm, mądrzy. Bo Równoumagicznienie jest też o wiedzy. Tej nabywanej w toku studiów, która potrafi wiele wytłumaczyć, i tej intuicyjnej, którą się ma w sobie, jak magia na przykład. I ich wzajemnym przenikaniu się i trudnych relacjach. Tak bywa. Jest w tej powieści to, czego u Pratchetta zwykle nie brakuje, czyli przedni humor (parskałam wiele razy), w miarę interesująca akcja (chociaż nie tak dynamiczna jak w dwóch pierwszych częściach) i to, co sprawia, że jego książki chcą być czytane wielokrotnie (pewnikiem jakieś czarowanie), czyli ponadkulturowe problemy podane w formie strawnej i dającej do myślenia. Ogólnie: jest magia w codzienności i codzienność w magii, a od nas tylko zależy, co z niej zaczerpniemy i jak bardzo wykorzystamy. (Ocena: 5/6)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nareszcie ktoś postanawia zmienić Tradycję. Podział na magów mężczyzn i czarownice kobiety. Aby powstał ten precedens potrzebna jest pewna mała, naznaczona magiczne dziewczynka Esk, oraz Babcia, bardzo rozsądna czarownica. Wprowadzają one spory zament w uporządkowanym świecie magów, ale wszystko dzięki temu nabiera właściwych proprcji. Jak zawsze z dużym poczuciem humoru i rozmachem wręcz magicznym lądujemy w świecie dysku na grzbiecie A'Tuina. Świetna rozrywka

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 

,, Równoumagicznienie" trzecia część Świata Dysku, ale jest to jedna z pierwszych książek gdzie autor ukazuje zalążki tego co pózniej będzie jego literackim symbolem, czyli miks humoru, ironii i refleksji będącej ukrytej pod kołderką z absurdu.

 

Fabuła opiera się na dość banalnym założeniu mianowicie: co się stanie, gdy magiczna moc -- przeznaczona zgodnie z tradycją wyłącznie dla mężczyzn -- przypadkiem trafi do... dziewczynki? Pomysł niby prosty i nieciekawy, jednak u Pratchetta nie ma czasu na nudę i nic nie jest takie, jak pozornie wygląda. Eks będąca córką kowala jest główną bohaterką powieści, bo to ona niespodziewanie zostaje ,,przyszłym czarodziejem". Isk wraz z pomocą Babci Weatherwax rozpoczyna swoją podróż pełną przygód.

 

Nie będzie to nic odkrywczego jeśli napiszę, że autor nie szczędzi żartów i ironii, jednak tutaj za pomocą ów zabiegów Pratchett atakuje trochę patriarchalne struktury i akademicki sztywniactwo, uosabiane przez Niewidoczny Uniwersytet. Właśnie za sprawą tych ,,ataków" autor stworzył opowieść o łamaniu ról, walce z uprzedzeniami i o tym, że prawdziwa moc nie zna granic płci.

 

W książce czuć, że autor nadal pracuje nad swoim stylem, który tak naprawdę jest dopiero przed kulminacyjnym rozkwitem. Jednak niezmiennie humor jest kąśliwy, pełen gier słownych i błyskotliwych odniesień do literatury. Pratchett dworuje sobie z Gandalfa, czy Merlina jak i z całej konwencji gatunki, jednak jest w tym tyle sympatii, że daje się wyczuć uwielbienie autora dla gatunku.

 

Pod płaszczykiem humoru, ta historia skrywa też przemyślenia o dojrzewaniu, odkrywaniu siebie i sile wewnętrznej, która nie ma płci. Niezmiennie podziwiam jak Pratchett przemyca ważne myśli w najzabawniejszych formach, a jednak pozostawiające swój niezmienny wydźwięk.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rewelacyjna książka ze świetnie skonstruowanymi postaciami. Esk jest świetna ale babcia Weatherwax i jej teksty momentami rozkładały mnie na łopatki. 

Powieść pełna jest sarkazmu i cynizmu. Mimo że akcja rozgrywa się w fikcyjnym świecie to jednak odniesienia są dość realne. Polecam. Świetna lektura na  wieczór.  Zwłaszcza,  że można ją połknąć na raz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)