Pytanie i odpowiedź
Patrick Ness

O ile pierwsza część szła mi początkowo opornie, o tyle tutaj wczułam się od pierwszego zdania:-) Tylu tajemnic i zapytań nie spotkałam jeszcze nigdy w książkach. Mówi się, że świat dzielimy na dobrych i złych. Ja czytając tą powieść podzieliłabym ją jeszcze na okrutnych i podstępnych. Zdecydowanie takim bohaterem jest właśnie burmistrz Prentissa, który sam mianował się prezydentem. Na każdym kroku pokazuje, że rządzi tym światem i dla własnego bezpieczeństwa, lepiej, żeby nikt mu się nie przeciwstawiał. Nie wiem, czy spodobała mi się wizja prezydenta, aczkolwiek jemu nie ufałabym w niczym. Najgorsze jest to, że nie mogłam przewidzieć jego myśli. Bardzo mnie to irytowało, ale sprawiało, że wciąż byłam głodna treści.
Todd jest tutaj totalnie zagubiony i nie rozumie postępowania prezydenta. Bardzo chciałby się dowiedzieć, gdzie jest Viola i co się z nią stało. Było to bardzo wzruszające, że oboje tak bardzo się o siebie martwili. Viola bowiem również wypytywała o o niego nie mając pojęcia, dlaczego jest przetrzymywana. Tych dwoje bardzo do siebie ciągnie z tym, że autor nie zdradza nam początkowo dlaczego tak jest.
W powieści spodobała mi się postać szamanki, która potrafiła uzdrawiać. Używała specjalnych leków, które sprawiały, że ból odchodził. Była bardzo tajemnicza, tym bardziej, że często mówiła zagadkami. 
Ogólnie przez książkę przebija się sporo niewiadomych. Historia wciągnęła mnie niczym strzelanie z folii bąbelkowej. Nawet, kiedy nie miałam czasu czytać, wciąż powtarzałam sobie, że jeszcze tylko strona i zajmę się obiadem. Cóż, obiadu nie udało się zrobić na czas, ale książkę przeczytałam:-) Jak zwykle mam jej niedosyt, a to dopiero koniec części drugiej. Dla mnie mogłoby powstać przynajmniej z dziesięć części:-)
Powieść jest pisana z perspektywy Violi i Todda. Nie ma tutaj tyle Szumu, co w części pierwszej. Wszystko jest zrozumiałe i strasznie ciekawe. Kiedy zbliża się finalna bitwa sama byłam podenerwowana. Przeżywałam historię razem z bohaterami i udzielały mi się ich uczucia. Dlatego daję jej najwyższą punktację:-)

W powieści „Pytanie i Odpowiedź” powrócimy do głośnego Nowego Świata. Miejsca, gdzie myśli mężczyzn są powszechnie słyszane. Dryfują w niekończącym się strumieniu szumu. Jak żyć okradzionym z sekretów? Jak, w takich okolicznościach, walczyć z szerzącym się terrorem? Może najbezpieczniej będzie mi się poddać?

Fabuła
Violę i Todda poznaliśmy w pierwszej części cyklu „Ruchomy chaos” pt. „Na ostrzu noża”. Ramię w ramię odkrywali historię i sekrety Nowego Świata. Teraz zostają rozdzieleni, a burmistrz Prentiss próbuje namieszać im w głowach. Mianuje się Prezydentem i jako „wybawca” oraz „orędownika pokoju” zaczyna wprowadzać nowy ład – rządy terroru. Pojawia się coraz więcej pytań, czy znajdzie się też Odpowiedź?

Terror i manipulacja
Burmistrz, a teraz już prezydent, Prentiss to iście demoniczna postać. „I wtedy burmistrz się uśmiecha, autentycznie się uśmiecha. A ja zaczynam się bać bardziej niż kiedykolwiek.”[1] opisuje jedno z przesłuchań Todd. Kiedy powstaje Nowe Prentisstown jego samozwańczy przywódca zaczyna wytrawną rozgrywkę polityczną. Pomimo, że zadaje wiele pytań, mamy poczucie, że dobrze zna swoich przeciwników. Umie przewidzieć ich ruchy i wie gdzie szukać odpowiedzi.

Narratorami w powieści są Todd i Viola. Wspaniale poznawać tę historię z ich punktów widzenia. Dzięki temu mamy szerszą perspektywę, ale też nieco większy mętlik w głowie. Mamy ważnie, że bohaterowie poddawani są ciągłym manipulacjom, że komuś zależy, aby przestali sami myśleć i stanęli po jego stronie. Komu warto zaufać?

Oryginalny tytuł
Książka ta w oryginale jest zatytułowana „The Ask and the Answer” i to sformułowanie ma ogromną moc. Te słowa – zapisane w dokładnie taki sposób – nabierają ciekawego znaczenia. „(…) jeżeli jest Odpowiedź, ktoś musi najpierw zadać...”[2] – to wydaje się oczywiste. Mogłoby się wydawać, że odpowiedź jest efektem pytania, jego dopełnieniem, że jest ono bez niej puste. Patrick Ness stawia je po przeciwnych stronach. Równie dobrze druga część cyklu „Ruchomy chaos” mogłaby się nazywać „Pytanie kontra Odpowiedź”.

Podsumowanie
Nowe wydaje się synonimem lepszego. Po nowym oczekujemy czegoś dobrego. Nowe Prentisstown miało być oazą w Nowym Świecie, ale oazą jednostki. To on ustala zasady, to jego miasto i jego krucjata.

[1] Patrick Ness, „Pytanie i Odpowiedź”, tłum. Agnieszka Hałas, wyd. Zysk i s-ka, Poznań 2021, s. 15.
[2] Tamże, s. 251

Wojna już się skończyła

"Pytanie i odpowiedź" to bezpośrednia kontynuacja pierwszego tomu przygód Todda i Violi, czyli "Na ostrzu noża". Pierwszy tom został zekranizowany i w tym roku pojawi się na ekranach kin. Mam nadzieję, że kolejne tomy też się tego doczekają, bo ta trylogia ma potencjał filmowy.

W drugim tomie Todd i Viola wpadną w pułapkę burmistrza Prentissa, i zostaną więźniami Nowego Prentisstown.Todd, po dramatycznych wydarzeniach z zakończenia pierwszego tomu, nie wie co się stało z Violą, czy żyje, czy przetrwała. Viola nie wie także co dzieje się z Toddem. Każde z nich będzie musiało sobie samo poradzić w tej nowej rzeczywistości. Burmistrz, a od niedawna mianujący się jako prezydent, Prentiss kłamie i manipuluje obojgiem naszych bohaterów, jak i wszystkimi mieszkańcami Przystani. Przejmuje władzę w mieście, terroryzuje obywateli i ma niecne plany co do Todda i Violi. Ten człowiek to chodzące zło. Przebiegłe, bezlitosne, zakłamane. Gdy wydaje się, że nic się nie zmieni, do akcji wkracza tajemniczy ruch oporu, podpisujący się jako Odpowiedź. Od tego momentu gdy miastem wstrząsną pierwsze bomby akcja zaczyna nabierać tempa, a losy miasta rozstrzygnie kolejna wielka bitwa.

"Pytanie i odpowiedź" to przerażający obraz przyszłości, jak to w dystopiach bywa. Ale autor w niektórych scenach przywołuje wydarzenia, które miały już miejsce w historii naszego świata, niezbyt chlubne wydarzenia. Ten terror, prześladowania, okrucieństwo płynące z kart tej powieści budzą w czytelniku sprzeciw, lęk, a także wyciskają łzy bezradności i wstydu. Tak, wstydu, bo człowiek to doprawdy przerażająca istota. Nadzieję w ród ludzki niosą główni bohaterowie, którzy pośród tego zezwierzęcenia, brutalności starają się zachować resztki człowieczeństwa i pomagać innym, czasem na przekór im samym. Niestety raz zawiedzione zaufanie trudno jest potem odzyskać.

"Pytanie i odpowiedź" to także ukazanie różnych oblicz wojny, tej jawnej i tej ukrytej, tej pełnej przemocy, i tej psychologicznej, tej która jest przeciwstawieniem się terrorowi i okupacji, ostatnią deską ratunku i ostatnim płomykiem nadziei, i ta, która ten opór chce zwalczyć, zgasić w zarodku. Ale także bezsens każdej wojny, bo przecież giną w niej setki, jak nie tysiące niewinnych istot. Czy nie znamy tego z kart naszej historii, czy nie odnajdujemy tego w obecnych czasach? Mówią czasem, że autorzy w swoich powieściach przepowiadają wydarzenia z przyszłości...

"Pytanie i odpowiedź" to dobra kontynuacja pierwszego tomu. Główni bohaterowie dojrzewają, polegając na samych sobie, mając w sercu nadzieję, że obydwoje żyją, przetrwali, muszą odnaleźć się w nowej rzeczywistości i nie poddawać się okrucieństwu Prentissa, muszą walczyć, każde na swój sposób i zwyciężyć. Złym charakterem niezmiennie pozostaje mistrz kłamstw, czyli burmistrz Prentiss. Gdy się pojawiał w głowie miałam kilka porównań historycznych co do jego postaci. Jak widać opętanych ideą ludzi nie brakuje nawet w powieściach.

"Pytanie i odpowiedź" to także kolejne spotkanie z zagadkowym Szumem, ten pomysł autora jest doprawdy zaskakujący i przerażający, bo wyobrażacie sobie życie w mieści, które huczy od myśli wszystkich mieszkających w nim ludzi? Ja nie, dobrze, że to tylko fikcja.

Czytając pierwszy tom, którego recenzja pojawi się na dniach, przeszkadzał mi styl w jakim napisana była powieść, lecz tu już mi tak nie przeszkadzał, być może wraz z lekturą przyzwyczaiłam się do niego :)
Na uwagę zasługuje na pewno wydanie w twardej oprawie, które wygodnie się czyta i wspaniale prezentuje się na półce !

Podsumowując, "Pytanie i odpowiedź" to udana kontynuacja, ominęła ją klątwa drugiego tomu, jest brutalna, pełna przemocy i okrucieństwa, ale niesie ze sobą także nadzieję, że dobro zawsze zwycięży zło, a także prezentuje oblicza człowieka, te dobre, z których możemy być dumni, i te złe, których powinniśmy się wstydzić. Autorowi idealnie udało się nakreślić obraz człowieka, bo czyż tacy właśnie nie jesteśmy?
Z tym pytaniem Was zostawiam i polecam lekturę tym, którzy lubią dystopie i których nie odrzuca przemoc ukazywana w książkach. Ale zacznijcie lekturę od pierwszego tomu, koniecznie ! Ja czytałam oba równolegle, ale wy dawkujcie sobie tę przyjemność, jaką czytanie bez wątpienia jest, i czytajcie na spokojnie, bez nerwów, po kolei tę przerażającą i zaskakującą trylogię ! A mi pozostaje czekać na tom trzeci ;)