Przywódca. Biały Dom. Tom 2
Katy Evans

Kontynuacja romansu tym razem już Prezydenta Stanów Zjednoczonych i jego przyszłej/obecnej Pierwszej Damy. Cóż... nic specjalnego, bez zwrotów akcji, bez dramatyzmu... trochę nudnawo...

Nigdy nie sądziłam, że romans z polityką w tle będzie mi się podobać, nie sądziłam nawet, że książki z polityką będą miały coś ciekawego do pokazania, ale jednak myliłam się! Katy Evans w dość ciekawy sposób wprowadza nas na arenę polityczną i pokazuje jak to wygląda z drugiej strony. 
Zwieńczenie historii Charlotte i Matta Hamiltona.
Młody mężczyzna wygrywa wybory prezydenckie i tym samym zostaje najmłodszym prezydentem Stanów Zjednoczonych, a na dodatek jest pierwszym w historii bez małżonki, a zarazem Pierwszej Damy. Mężczyzna ma na wszystko plan, posiada on nawet rozwiązanie "problemu" z Pierwszą Damą. 
Kiedy Matthew proponuje Charlotte rolę Pierwszej Damy Stanów Zjednoczonych młoda kobieta na początku nie wie jaką obrać drogę i obserwujemy też jej rozwój polityczny i społeczny. Przez większą część książki mamy opisane ich starania aby się dotrzeć, przystosować do nowej sytuacji. Charlotte musi się przyzwyczaić do tego, że jest obserwowana na każdym kroku, a połowa kobiet ją podziwia, a druga połowa jej nienawidzi i chciałaby zająć jej miejsce. Kobieta musi znaleźć swoje miejsce. Z kolei Matt wydaje się wprost stworzony do roli prezydenta i wszystko co robi, robi z gracją oraz z przytupem. Nie zwalnia tempa nawet na moment. Jego decyzje mają ogromnie pozytywny wpływ na cały kraj. Sama historia tej dwójki bardzo mi się podobała, lecz niestety czuję niedosyt po "przywódcy" gdyż tak naprawdę nic takiego się tutaj nie działo, podczas gdy pierwszy tom mnie zachwycił tak ten mocno mnie zawiódł. Książka nie jest zła, ale są to takie bardziej odgrzewane kluchy aniżeli coś nowego. Nie działo się tutaj nic wyjątkowego i wartego zapamiętania według mnie. Aczkolwiek bardzo podobał mi się sposób poprowadzenia całej historii. Charlotte była naprawdę bardzo wyrozumiała i wspierająca jeśli chodzi o prezydenturę Matta. Sam Matt trochę mnie irytował, bo zachowywał się tak jakby do końca nie wiedział czego tak naprawdę chce. W książce jest bardzo wiele skrajnych emocji zarówno tych pozytywnych jak i tych negatywnych. Trzeba przyznać również, że Matt był bardzo oddany i lojalny. 
Mimo tych niedociągnięć i czasami po prostu nudnego tekstu fajnie mi się ją czytało i dość szybko, bo zajęło mi to zaledwie jeden wieczór.

Gorąca kontynuacja „Mr. President” od Katy Evans była jedną z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie książek. Zaintrygował mnie zakazany romans w świecie wielkiej polityki. Z zapartym tchem czytałam „Przywódcę” i oczekiwałam coraz więcej. Czy książka spełniła moje oczekiwania?
Charlotte wyjechała do Europy, aby odizolować się od Matta, nowego prezydenta Stanów Zjednoczonych. Słuchając swojego serca względem ukochanego oraz najdroższego narodu postanawia wrócić do kraju na inauguracje Matta. Spotkanie z Prezydentem przebiega jednak zupełnie inaczej niż tego oczekiwała. Ukochany postanawia odzyskać Charlotte i składa jej propozycję nie do odrzucenia. Kobieta ma spełniać obowiązki Pierwszej Damy. Dostaje szansę, aby pomagać potrzebującym i być blisko mężczyzny swojego życia. Propozycja jest na tyle kusząca, że Charlotte zgadza się na nią bez wahania. Od tej pory para kochanków zamieszkuje razem Biały Dom. Z dnia na dzień ich uczucia rozpalają się ponownie i oboje uświadamiają sobie, że nie chcą żyć w ukryciu. Jak naród przyjmie Pierwszą Damę? Czy Prezydent nie zapomni o swoich obowiązkach w obliczu wielkiej miłości? Czy mają szansę na szczęśliwy związek?
Katy Evans ponownie zabrała nas w gorącą i zmysłową podróż. Lektura „Przywódcy” była bardzo przyjemna, ale… nie tego oczekiwałam. Cała książka przedstawia szczęśliwe życie Charlotte i Matta. Lektura niczym nie zaskakuje a miała całkiem niezły potencjał. Zabrakło mi w tej książce jakiegoś dramatu (choćby małego), akcji, wyzwania. „Przywódcę” czyta się bardzo szybko i lekko. Jest to lektura miła i niewymagająca. Mimo, że troszkę zawiodłam się na tej części to jednak mam sentyment do tej historii. Serdecznie polecam.