Przekonaj mnie, że to ty
Anna Karpińska

Nadbałtyckie i hiszpańskie klimaty, polskie wydmy i śródziemnomorskie plaże,  nostalgiczna muzyka i porywające rytmy, pyszne jedzenie, wachlarz uczuć i ogrom życiowych dylematów – to wszystko, choć nie w tej kolejności i w zupełnie rożnym nasileniu, znajdziecie w ciepłej i bardzo kobiecej powieści obyczajowej „Przekonaj mnie, że to ty”.

To historia dwóch bliskich sobie kobiet, matki i córki. Zapis myśli i przeżyć odmiennych osobowości i charakterów. Choć łączy je tak wiele, każda z nich jest na innym etapie w życiu, dlatego w odmienny sposób postrzega otaczającą rzeczywistość, każda ma inne priorytety i oczekiwania, a ich relacja choć z pozoru niezbyt bliska – przepełniona jest miłością i troską.

Urszula jako niemal pięćdziesięcioletnia kobieta po dwudziestu pięciu latach szczęśliwego małżeństwa zostaje wdową. Otumaniona wielkim żalem do losu i poczuciem, że właśnie zawalił jej się świat, nie potrafi skupić się na przyszłości. Jej dwudziestoletnia córka Edyta, świeżo upieczona maturzystka, postanawia więc kosztem swoich planów, pomóc matce w prowadzeniu rodzinnego biznesu, pensjonatu nad morzem. Dla młodej kobiety ma to być również czas na podjęcie decyzji co do własnej przyszłości. Edyta ma zupełnie innym pomysł na organizację swojego życia niż wymarzyła to sobie dla niej jej matka. Kobiety czeka długa droga pełna zimnych wiatrów i delikatnie ciepłych podmuchów, sztormów i chwil spokoju, obfitująca w dylematy, kompromisy, trudne wybory i nieodwracalne decyzje, sekrety i prawdy. Nie zabraknie też tu męskich akcentów..

"Przekonaj mnie, że to ty” to klimatyczna, kobieca powieść o zmienności życia, skomplikowanych relacjach między matką a córką, odmiennych punktach widzenia, nadziei, szczęściu, potrzebie miłości i obietnicach, przede wszystkim tych danych sobie.

To lekka książka dla tych, którzy pragną na chwilę oderwać się od rzeczywistości i przenieść do pełnego uroku pensjonatu nad polskim morzem oraz poznać kuszące smaki Hiszpanii.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Taka sobie książka . Nie urzekło mnie w niej prawie nic. Jedynym zaskoczeniem na plus to było to że nie wymęczyła mnie do końca :D

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak każda książka Anny Karpińskiej, ta również traktuje o życiu. Życiu zwykłych ludzi, a czasami nas samych. Napisana pięknym językiem. Pokazująca życie takie jakim jest z jego problemami i radościami, z rozterkami i podjętymi decyzjami, czasami słusznymi, czasem nie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Urszula po 25 latach małżeństwa została wdową, wpada w rozpacz, żałoba sprawia, że czas na zmiany jest nie ten, nie widzi sensu w swoim życiu. Wraz z córką Edytą i przyjaciółką prowadzi pensjonat. Edyta po liceum, nie chce iść na studiach, lecz pragnie wyjazdu do Hiszpanii, chce zmienić otoczenie, jednak czuje, że powinna zostać w Krynicy, zanim jej matka nie dojdzie do równowagi. ,,Bo potrzebuję oddechu". Ta powieść obyczajowa porusza kwestie marzeń kontra poczucia obowiązku; egoizmu kontra poświęcenia dla innych; pragmatyzmu przeciwko marzeniom; dylematu, którego mężczyznę wybrać. Opowiada o wzajemnym niezrozumieniu, kłótniach i przemilczeniach, różnych poglądach na linii matka i córka- o ich miłości, ale i decyzjach i słowach, które ranią. Urszula, chce jak najlepiej dla córki, ale czy to najlepiej będzie dla młodej dziewczyny najlepsze? Czy zaplanowana przyszłość przyniesie szczęście? Na pewno wątkiem urozmaicającym fabułę są klimaty hiszpańskie, jawiące się jako cudowne, lecz krótkie wakacje. Na pewno dobrym pomysłem było ukazanie wartości przyjaźni, podążania za swoimi marzeniami, bo ,,jeśli nie spróbujesz, nie dowiesz się." Natomiast mam niestety zastrzeżenia do kreacji bohaterek: Edyta przeżywa nastoletni bunt czyli obraża się, jest porywcza, za wszelką cenę chce być samodzielna, natomiast Urszula irytowała mnie swoją apatią, biernością. Liczyłam także na większe emocje. ,,Przekonaj mnie, że to ty" może trafić do fanów powieści obyczajowych. Mnie niestety nie do końca przekonała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zawsze z przyjemnością wracam do książek Anny Karpińskiej. W "Przekonaj mnie, że to ty" poznajemy historię matki - Urszuli i córki - Edyty, między którymi stale nasila się konflikt. Edyta zarzuca matce, że dla niej zrezygnowała z marzeń o wyjeździe do Hiszpanii i że ta jej nie rozumie. W życiu obu kobiet wiele się dzieje i wydawać by się mogło, że łatwe i przyjemne życie i prowadzenie małego pensjonatu w Krynicy będzie sielanką. Śmierć męża i ojca, długi okres żałoby, nowy partner i ostatecznie wyjazd Edyty do pracy do Hiszpanii. Miłosne zawirowania i nowi bohaterowie też sporo namieszają, ale ostatecznie otrzymamy szczęśliwe zakończenie. Sprytnym zabiegiem autorki było uczynienie Urszuli autorką powieści "To wszystko przez ciebie". Nie zabrakło również romantycznych uniesień w rytmie gorącego flamenco i wyprawy, która odmieniła życie obu bohaterek. Lekka, przyjemna powieść dla matek i córek, o próbach zażegnania konfliktu pokoleń i odnajdywaniu swojej życiowej ścieżki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy zdarzyło się Wam, że czuliście potrzebę zmian, jednak baliście się zaryzykować, rezygnowaliście ze swoich marzeń, przyjmując za monetę to, co znane jako bardziej bezpieczniejsze? O tym wszystkim właśnie będzie najnowsza powieść Anny Karpińskiej.

"Kochanie, życzę ci, żebyś nigdy nie przestała marzyć. Jeżeli będziesz pewna swoich marzeń, one się spełnią. I tego ci życzę. Spełnienia."

Książka rozpoczyna się dość przygnębiającym klimatem, smutno, melancholijnie, ale im dalej wraz z upływającymi stronami wcale taka nie jest. 

Autorka porusza problem nastoletniej ciąży, śmierci męża, dziecka. W ciekawy sposób opisuje również skomplikowane relacje matki i córki oraz konsekwencje zbyt wielkiego poświęcania i zbyt długo skrywanych tajemnic. Tu nie ma prostych rozwiązań. Tu serce walczy z rozumem. Jest też trudna przeszłość, która ma swoje konsekwencje i wpływa na sposób postrzegania świata. 

Nie zabrakło nagłych zwrotów akcji i niespodzianek. Pojawiają się zagadki, rodzinne sekrety, które dodają kolorytu powieści. Powieść wywołuje całą paletę emocji - smutek, złość, rozczarowanie, rozgoryczenie, niepewność, tęsknotę. I choć może nie ma wielkiego bum!, to książka wcale nie nudzi, bo dzieje się naprawdę sporo, a wspomniane przeze mnie wcześniej wątki okazują się interesujące.

Jest też temat żałoby, który może pomóc tym czytelnikom, którzy właśnie przechodzą ten trudny okres, poradzić sobie ze stratą osoby najbliższej. Widać, że autorka doskonale rozumie uczucia towarzyszące żałobie. 

Pojawia się oczywiście historia miłosna, a raczej dwie. Mamy uczucie zarówno te dojrzałe, ale i te młodzieńcze. Autorka poradziła sobie w obu przypadkach. 

Naprzemienna narracja doskonale oddaje emocje i myśli obu bohaterek, które są w różnym wieku, więc któraś z nich zawsze będzie nam bliższa, bo tak jak i one, tak i my jesteśmy na różnym etapie życia. 

Jedynie do czego można się przyczepić to tytuł, który może wprowadzać w błąd. Sugeruje romans, a tymczasem dostajemy opowieść o skomplikowanych relacjach matki i córki. 

To książka o poszukiwaniu własnej tożsamości i swojego miejsca na świecie w hiszpańskim klimacie. O miłości wiecznej oraz tej, która leczy rany. O zaufaniu, nadziei, lękach, obawach, odwadze. Ale przede wszystkim to książka o tym, że zawsze warto walczyć o swoje marzenia i szczęście, bo nikt inny za nas tego nie zrobi. Może tego szczęścia szukamy nie tam, gdzie powinniśmy, a może w ogóle go nie dostrzegamy, albo nie chcemy dostrzec lub zadowalamy się jego namiastką? Pamiętajmy, wszystko zależy tylko i wyłącznie od nas samych.

Myślę, że w tej opowieści każda kobieta, niezależnie od wieku, odnajdzie cząstkę siebie. Ale szczególnie polecam ją dojrzalszym kobietom, które zmagają się z trudami życia i nie wierzą, że może je spotkać jeszcze coś dobrego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Urszula straciła męża i sens życia, waha się czy sprzedać pensjonat w Krynicy, czy jej książka będzie miała szansę ujrzeć światło dzienne, czy Daniel jest mężczyzną, na którego warto czekać.... Edyta straciła tatę i szansę nowego życia w Hiszpanii, nie wie czy pokierować swoim życiem jak każdy czyli iść na studia i założyć rodzinę z Miłoszem, czy pójść za głosem serca i rytmów hiszpańskiego flamenco.... W otoczeniu tych dwóch, tak sobie bliskich i jednocześnie odległych kobiet, mnóstwo dobrych ludzi. Polskie, zimne wybrzeże i gorące plaże Hiszpanii. Kibicujemy zarówno jednej, jak i drugiej, przeżywając z nimi wzloty i upadki. Warto. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)