Projekt Kraken
Douglas Preston

Douglas Preston. Jeden z moich ulubionych autorów, chociaż zazwyczaj sięgam po jego twórczość wtedy, gdy powstaje ona z udziałem Lincolna Childa. Jednak zdołałam się już przekonać, że nie tylko w takim połączeniu warto zapoznać się z powieściami jednego bądź drugiego autora. ,,Projekt Kraken" to książka Dogulasa Prestona, która urzekła mnie równie mocno, co dzieła pisane razem przez tych dwóch panów. Melissa Shepherd jest komputerowym geniuszem. Doskonale zna się na rzeczy i pracuje dla NASA nad projektem stworzenia SI - sztucznej inteligencji, której misja polegać ma na prowadzeniu badań na największym księżycu Saturna - Tytanie. Algorytm tego programu został przez Melissę zmieniony w nieznany nikomu sposób, a gdy dochodzi do pewnych komplikacji podczas przeprowadzanych testów, może mieć to krytyczne skutki dla całej ludzkości. Wraz z Wymanem Fordem, agentem CIA, Melissa będzie musiała odnaleźć SI, które całkowicie wyrwało się spod jakiejkolwiek kontroli i zagraża całemu społeczeństwu. Jego możliwości są nieograniczone, a w pościg za nim ruszają także gangsterzy, którzy widzą wielki potencjał zastosowanie SI - oczywiście nie trzeba się domyślać, że ich plan nie należy do tych dobrych... Co mnie najbardziej zadziwiło w tej powieści? Samo przedstawienie Sztucznej Inteligencji. Program stworzony w ramach Projektu Kraken jest niesamowity i nad wyraz realistyczny. To wręcz nie do uwierzenia, że coś, co jest właściwie tylko kodem, może zachowywać się w podobny sposób. ,,Dorotka", bo takie imię nadano algorytmowi, jest niczym żywa istota, a może bardziej pasowałoby tutaj określenia superistota, bowiem nic jej nie ogranicza. Ciężko ją powstrzymać i trzeba znaleźć odpowiedni sposób, aby ją podejść. Widać zmiany, jakie w niej zachodzą i naprawdę chwilami ciężko uwierzyć, że to tylko program komputerowy. Sam pomysł na fabułę mógłby się wydać absurdalny jeszcze parę lat temu, ale już nie dziś. SI nie jest żadną fikcją i w sumie nie mamy pewności, że kiedyś nie spotka nas to, co wydarzyło się w tej powieści. To, co dawniej było uznawane ze science-fiction, dzisiaj staje się czymś rzeczywistym. Douglas Preston w znakomity sposób buduje napięcie i rozbudza ciekawość czytelnika. Akcja ma odpowiednie tempo, a rozwój wydarzeń jest nieprzewidywalny i wciągający. Język autora jest czymś, co jeszcze bardziej przekonuje mnie do jego książek - lekki i przyjemny, ale jednak niebanalny i pełen różnorakich zabiegów stylistycznych. Połączenie tych wszystkich elementów sprawia, że ,,Projekt Kraken" to książka, od której ciężko się oderwać. Nawet nie wiemy kiedy, a dochodzimy do punktu kulminacyjnego, który również potrafi zaskoczyć. Nie brak tutaj brutalności, rozlewu krwi, pościgów, intryg i spisków, ale pojawia się również druga strona ludzkiej natury - współczucie, oddanie, miłość. Tworzy się połączenie dwóch skrajności, co mogłoby się wydawać czymś absurdalnym, ale wyszło znakomicie. ,,Projekt Kraken" przedstawia lekko przerażającą wizję dzisiejszego świata, ale daje również do myślenia - to, co stało się ze stworzoną przez Melissę SI może wydawać się czystą fikcją, ale kto wie... Książka jest na swój sposób niezwykła, a z pewnością intrygująca. Douglas Preston jest świetnym autorem i wiem, że żadna jego książka mnie nie zawiedzie. Potrafi świetnie przedstawić swoją wizję i dodać do niej unikalnych bohaterów. Łączy świetnie dopasowane tempo akcji z wciągającą fabułą, co sprawia, że jego powieści się pochłania, a nie czyta. ,,Projekt Kraken" to pozycja, obok której nie można przejść obojętnie. Pozycja obowiązkowa nie tylko dla fanów autora. Polecam każdemu, kto ma ochotę na przeżycie niesamowitej przygody, wyścigu z czasem i pragnie poczuć dreszczyk emocji oraz pędzącą w jego żyłach adrenalinę. www.bookeaterreality.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Douglas Preston zabiera nas w pełną przygód podróż, gdzie sztuczna inteligencja wyrwała się spod kontroli. Akcja zaczyna się od nieudanej próby w Centrum Lotów Kosmicznych, w wyniku której giną ludzie a inteligenty program mający obsługiwać sondę badawczą "ucieka" spod kontroli i przedostaje się do sieci. Twórczyni tego programu, tropiona przez program, postanawia ukryć się w górach by umknąć zarówno ludziom jak i możliwościom niebezpiecznej sztucznej inteligencji. Niespodziewanie z pomocą przyjdzie jej Wyman Ford, były agent CIA, który został wynajęty by ją odnaleźć. Czy naprawdę program jest tak niebezpieczny? Jakie znaczenie będzie miało dziecko, którego ojciec projektuje inteligentne roboty w całej akcji? Kto wygra: człowiek czy AI? Na to pytanie odpowiecie sobie po przeczytaniu tej książki. Chociaż nie jest to najlepsza propozycja Prestona, polecam, czyta się szybko i przyjemnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wyman Ford, były mnich i agent CIA, a obecnie prywatny detektyw, otrzymuje nowe niebezpieczne zlecenie. Ma odnaleźć szefową ekipy programistów Projektu Kraken, która po wybuchu, do jakiego doszło w Centrum Lotów Kosmicznych Goddarda podczas testowania sondy przeznaczonej do badań na Tytanie, zaszyła się w górach na pustkowiach Kolorado. Sztuczna inteligencja wyrwała się spod kontroli i zamiast stać się przełomowym osiągnięciem technologii, może okazać się pierwszym krokiem ku zagładzie ludzkości. Wyman Ford i zbuntowana genialna programistka Melissa Shepherd łączą siły, by powstrzymać niszczycielskie zapędy dość niezwykłego zbiega, jakim jest sztuczna inteligencja, na którą zaczęli polować nowojorscy specjaliści od handlu algorytmicznego. O Tytanie, księżycu Saturna nie słyszałem, ani nie wiedziałem kompletnie nic, dopóki nie sięgnąłem po "Projekt Kraken". Dzisiaj mogę sypnąć garstką ciekawostek, które zaintrygują nawet najmniej wybitne umysły. Czy wiedzieliście, że Tytan posiada 1,5 razy gęstszą atmosferę od Ziemi, pod jego twardą skorupą kryją się niezliczone ilości wody, które spokojnie przewyższają wody zgromadzone na naszej planecie, padają tam deszcze ciekłych węglowodorów. Dodatkowo łamie on wszelkie prawa fizyczne, gdyż porusza się przeciwnie do osi obrotu jego macierzystej planety i przeciwnie do kierunku jej ruchu wokół słońca. Fascynujące zjawisko, czyż nie? Podobnie pomyślała Melissa Shepherd, która stworzyła sztuczną inteligencję, aby dzięki niej odkryć sekrety Tytana. Tu zaczyna się ciekawy pomysł na historię mogącą zainteresować wiele osób. Douglas Preston wiedział, jak rozbudować ten pomysł, żeby powstała powieść o oryginalnej fabule i muszę Wam powiedzieć, że ma autor talent. Definitywnie. Najbardziej przerażał mnie gdy opisywał kolejne poczynania sztucznej inteligencji, która nie zważając na konsekwencje, bo takowych nie musiała się bać, starała się zrobić co tylko w jej mocy, żeby Księżniczka przekonała się na własnej skórze, co Dorotka czuje. Opisy autora i jego styl budowały niepowtarzalną atmosferę wszędobylskiego strachu. Na każdej stronie dało się wyczuć jego znajomy zapach, który powoli obejmował czytelnika z trwogą przewracającego następną stronicę. W głowie brzmiało tylko jedno pytanie: Czy to, co przeczytam za chwilę nadal trzymało będzie mnie w niepewności? Nikłym wątpliwością autor zaprzeczał momentalnie ponownie przyspieszając nasz puls. Jeżeli Preston sam potrafi w Czytelniku wywołać tyle emocji, ciekawy jestem, co zmajstrował on wspólnie z Lincolnem Childem. Kolejnym elementem przyczyniającym się ku uatrakcyjnienia są bohaterowie. Wykreowano ich z myślą o najmniejszych detalach. Najlepsze jest to, że mimo niewielu opisów postaci jesteśmy w stanie dokładnie je opisać. To właśnie ich charakter i zachowanie w danych sytuacjach sprawiają, że są tak wyraziści i zapadają nam na długo w pamięć. Każdego z nich obdarzamy też odpowiednimi uczuciami. Sympatią, zrozumienie, współczucie, czasami nawet wrogość. Niesamowite jest to, że papierowi przyjaciele wydają się nam tak prawdziwi. "Projekt Kraken" przyciąga uwagę nie tylko dzięki ciekawej fabule, wyrazistym bohaterom i zaskakująco realistycznej sztucznej inteligencji, która działa jak człowiek. Dużą rolę odgrywa również dobrze wykonana okładka. Zielone kolory spowijające budowlę na urwisku, a w tle wyraźnie widzimy Tytana. Pomysł i wykonanie bardzo mi się spodobał, za co oklaski przyjąć powinni graficy z Burdy Książki. Zachęcam Was do zapoznania się z tą historią. Wciągnie Was bez reszty i w sposób podchwytliwy ukradnie dużą ilość czasu. Mam nadzieję, że uwierzycie mi na słowo i czym prędzej pospieszycie do biblioteki, żeby wypożyczyć nowość Douglasa Prestona. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)