Próba bliźniaków
Weis Margaret, Hickman Tracy

Z wiekiem trochę zmieniam oceny książek. Do tej serii mam ogromny sentyment, choć zacząłem ją czytać pierwszy raz przed trzydziestką (Legendy). Całą wydaną kolekcję przeczytałem następnie w okolicach 35-tki. Teraz jestem przed pięćdziesiątką i nie czuję już takiego zachwytu, choć nadal cała historia mi się podoba. Tu mamy zakończenie ważnej opowieści o magu Raistlinie, jego bracie Karamonie, ale dla mnie - przede wszystkim o kendrerze Tasie - najlepszej postaci, jaką stworzono w sadze Dragonlance. Na szczęście niektórych z nich jeszcze spotkam w kolejnych tomach głównego wątku.

Trochę nie mogłam się połapać w tym zawirowaniu czaso przestrzennym ale książka była spoko.

Zastanawiałam się nad niższą oceną. Po pierwszych rozdziałach naprawdę zastanawiałam się, czy nie rzucić tej oto książki w kąt. Wytrwałam... i chyba tylko dlatego jestem skłonna napisać przychylną opinię. Przez większość czasu średnio podobało mi się to, w jaki sposób powieść została poprowadzona. Przyszłość widziana przez Caramona i Tasslehofa przerażała kompletną pustką i nicością, a podróż Raistlina i Chrysanii przez Otchłań zawierała w przekazie taką beznadzieję, że przedzierałam się przez kolejne strony z trudem. Jednakże zakończenie dosłownie powaliło mnie na kolana. Nie sądziłam, że jeszcze da się z treści coś dobrego wyciągnąć, podświadomie już żegnałam się z kilkoma bohaterami... i przeliczyłam się. Autorzy nie mogli tego rozegrać lepiej. Może nie polecam jakoś żarliwie, ale jeśli ktoś dobrnął do tego momentu, to musi skończyć. Po prostu.