Powrót na wyspę
Elin Hilderbrand

Elin Hilderbrand należy do grona moich ulubionych pisarek od czasu kiedy przeczytałam jej powieść pt. „Piasek w butach”. W swoich powieściach obyczajowych autorka fantastycznie buduje nastrój, wprowadza emocje, a przy okazji porusza ważne sprawy i życiowe problemy, obok których zdarza się nam czasem przechodzić obojętnie. Na małej wysepce Tuckernuck położonej w Nowej Anglii nieopodal większej wyspy Nantucket znajduje się stary, letni domek należący od bardzo dawna do rodziny Tate’ów. Nie ma w nim wygód – zimna woda w kranie, kuchenka turystyczna i wiekowa lodówka oraz niewielkie pokoiki na parterze i poddaszu, których częstymi gośćmi są nietoperze. Ale jest tu także cisza, spokój, własna plaża, piękne zachody słońca, czyli to wszystko czego potrzeba aby oderwać się od codzienności. To  magiczne miejsce jest azylem dla czterech kobiet po przejściach – Bridge i jej dwóch dorosłych córek Chess i Tate oraz Indii – jej siostry. Z Tuckernuck wiąże się wiele wspomnień z dzieciństwa i młodości i tylko to miejsce może uleczyć ich zranione dusze. Każda z bohaterek znalazła się na życiowym zakręcie, ale głównym powodem do przyjazdu była depresja Chess po tym jak zerwała zaręczyny, odwołała ślub, a kilka dni później jej niedoszły mąż miał śmiertelny wypadek. Tate zdecydowała się na wyjazd mając nadzieję, że pomoże siostrze pozbierać się po tragedii. Bridge, po tym jak przed dwoma laty rozwiodła się z mężem pragnęła ułożyć sobie życie na nowo, ale sytuacja córki wymagała od niej pewnego poświęcenia. Natomiast India przed kilku laty straciła męża, który popełnił samobójstwo i jej tragiczne doświadczenia również miały pomóc Chess stanąć na nogi.
 
Jakie niespodzianki czekają na bohaterki na Tuckernuck? Czy miesiąc spędzony na wyspie z dala od cywilizacji pomoże kobietom zdystansować się do własnych problemów? Jaką rolę w ich życiu odegra przystojny Barrett Lee – wieloletni przyjaciel i opiekun domku na wyspie?

Piękna, ciepła i wzruszająca historia, która na pewno spełni oczekiwania wszystkich miłośniczek literatury obyczajowej, a jednocześnie tchnie optymizmem oraz zwróci uwagę na to co ważne. Nie ma w życiu takich tragedii, z których człowiek nie  mógłby się podnieść. Trzeba tylko znaleźć motywację, która da siłę do walki o jutro… A najlepiej zrobić to w jakimś przytulnym miejscu bliskim naszemu sercu.
Polecam.