Powiedz, czego pragniesz
Lucia Franco

,,Powiedz, czego pragniesz"

[współpraca reklamowa @wydawnictwopapieroweserca]

Czekałam na tę książkę kilka miesięcy. Byłam nawet skłonna przeczytać ją po angielsku, bo książki Lucii to zazwyczaj pewniaki. I co z tego wyszło?

Zacznę od tego, że pierwsze około 100 stron było świetne. Napięcie, ciekawość, w głowie snujące się scenariusze, ale im dalej zagłębiałam się w tę historię, tym coraz bardziej czułam się nią znudzona. Uwierzcie mi, gdybym pominęła kilka... naście rozdziałów zaoszczędziłabym czas..

Jest mi przykro.

Kocham age-gap.

Kocham motyw siostra mojego przyjaciela.

Kocham zakazane związki,

ale czy w tej książce pojawiło się coś, co mogłabym pokochać?

Zastanówmy się. NIE.

Kreacja bohaterów była. Tak po prostu. Myślałam, że Lucia tchnie w nich więcej życia, a skończyło się w sumie na tym, że

Główna bohaterka Vanessa miała dwie osobowości. Z jednej strony była urodową influ, której praktyki były nudne... spodziewałam się czegoś świeżego, zagłębienia się w ten świat, ale cóż... Z drugiej strony była Poppy - dziewczyną pracującą na kamerce i nagrywająca filmiki. I to mogłoby być ciekawe, gdyby nie to, że w zasadzie mało co tam się pojawiło. Kwestia makijażowa leżała, a kwestia kamerki - nic odkrywczego. Nie potrafiłam się zżyć z Vanessą. Była niemalże bez "osobowości".

No i on. Reed, który wyszedł z więzienia i próbuje stanąć na nogi. I nie wiem, co mam więcej o nim napisać, bo niewiele się o nim się dowiedziałam. Jego lęki praktycznie nie zostały ukazane, a może po prostu mnie nie usatysfakcjonowały? Sama nie wiem. Brakowało mi w nim wiele.

Chemia między nimi pojawiła się już przy pierwszym spotkaniu. Wspólny i dość niejasny incydent z przeszłości, coś poza tym? Uwierzcie mi - oczekiwałam czegoś innego po tej dwójce. Żeby nie było... między nimi było sporo napięcia, rosnącego pożądania, żeby nagle... zepsuć coś jednym określeniem. Od kiedy kobieta ma w sobie "wyciekającą śmietankę"? Jeśli my kobiety mamy coś takiego, to proszę, powiedzcie mi. Może po prostu jeszcze nie dojrzałam.

Sama historia była boleśnie przewidywalna, a brat głównej bohaterki to kompletny złamas, którego najchętniej bym wypatroszyła. Dopowiem jeszcze tylko to, że nie podobał mi się tok myślenia Vanessy oraz to jak potem wszystko się potoczyło. Już nawet pomijam kwestię brata, ale wydaje mi się, że w głowie raczej przeciętnego człowieka pojawia się pytanie "A co jeśli...". Tutaj tego nie było, a jeśli będziecie ją czytać to zapewne zrozumiecie, o co mi chodzi.

Nie pojawiło się w tej historii nic zaskakującego ani nowego, ale chwila moment... czy w tej historii pojawiła się jakakolwiek fabuła? Albo dobrze poprowadzony aspekt emocjonalny?

Rozwój postaci praktycznie nie istniał. Wiele scen się powtarzało. Szczerze mówiąc, po tylu przeczytanych książkach od Franco oczekiwałam czegoś znacznie lepszego.

Ale niestety... ta książka to po prostu gorsza wersja Hush Hush, które uwielbiam. ,,Powiedz, czego pragniesz" to dla mnie kompletna pomyłka.