Współczesna dziewczyna porwana w mityczne zaświaty.
Odkąd powróciła z Hadesu pojawia się przy niej on. Zawsze wtedy, gdy się go najmniej spodziewa i gdy go najbardziej potrzebuje. To tylko halucynacje – przekonują psychiatrzy. – Miałaś wypadek. Przeszłaś śmierć kliniczną. Cudem powróciłaś do życia.
Ale siedemnastoletnia Pierce im nie wierzy. Odkąd omal nie utonęła, czuje się dziwnie… jakby nie należała do tego świata. Może teraz, po przeprowadzce do nowego miasta, będzie inaczej. Nowa szkoła, nowy początek. I może wreszcie przestanie się bać.
Ale on znajduje ją i tu. Czego chce? Jaką tajemnicę kryją jego oczy - mroczne i piękne jak diament, który jej podarował? Czy chce ją przed czymś ostrzec i przekonać, że bezpieczna będzie tylko wtedy, gdy powróci z nim do jego podziemnego świata? Czy Diament Persefony przyniesie Pierce los mitycznej bogini czy miłość - potężniejszą niż śmierć…
Informacje dodatkowe o Porzuceni:
Wydawnictwo: Amber
Data wydania: 2011-05-26
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
Liczba stron: 320
Tytuł oryginału: Abandon
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Agnieszka Kabala, Agata Kowalczyk
POLECANA RECENZJA
PORZUCENI
Z mitologii greckiej Pamiętacie mit o Persefonie porwanej przez Hadesa, boga zmarłych, by żyła z nim w Podziemnym Świecie? To jeden z tak zwanych mitów kosmogonicznych, za pomocą których starożytni Grecy tłumaczyli zmiany pór roku. Tyle tylko, że to, co spotkało piętnastoletnią Pierce Olivierę, bohaterkę najnowszej książki Meg Cabot „Porzuceni”, wcale nie jest mitem. Pierce umarła i właściwie nikt nie wie dokładnie, jak długo była martwa. Ponoć osoby znajdujące się w stanie śmierci klinicznej przenoszą się do tunelu, na końcu którego jest biała poświata. Na...
więcej
Kup książkę Porzuceni
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Porzuceni - opinie o książce
Choć Meg Cabot była jedną z moich ulubionych autorek w okresie dorastania, jej książki pisane później jakoś nie mogą do mnie trafić. Tak samo było niestety z "Porzuconymi". Choć pomysł na fabułę był ciekawy, to przez większą część książki miałam wrażenie, że, potocznie mówiąc, Meg "owijała w bawełnę". Ciągle krążyła wokół głównego tematu, pozostawiając czytelnika z kolejnymi pytaniami bez odpowiedzi, i dopiero w ostatnich rozdziałach akcja przybrała na tempie.
Nie podobał mi się też wątek romantyczny, gdyż było w nim dużo niezdrowej kontroli i agresji, a do tego z niesmakiem przyjęłam fragment, w którym autorka przytacza jakoby główny bohater (dorosły mężczyzna) miał zakochać się w głównej bohaterce gdy ta miała 7 lat. Naprawdę nie wiem, skąd przyszło jej do głowy, że coś takiego jest normalne i może się ukazać w książce :/
Genialna książka, kończąca się wielką niepewnością dla czytelnika. Opowiada o miłości, niemożliwej, lub trudnej zależy przez kogo jest postrzegana. Wielkie zderzenie świata żywych i umarłych, którego doświadczyła główna bohaterka Pierce, jest dla niej zarówno koszmarem, jak i wybawieniem. Dziewczyna nie ma z kim porozmawiać o tym co stało się gdy umarła, tak umarła. Inni postrzegają to jako śmierć kliniczną, ale nie Pierce.To czego ona doświadczyła, było jedyne w swoim rodzaju, a kamień, który jakimś cudem przeniósł się razem z nią do świata żywych, utwierdzał ją w przekonaniu że to ona ma rację.
Piękna okładka, ciekawa zapowiedź i autorka, która zdobyła serca miliona czytelniczek. Czy trzeba czegoś więcej, by zwrócić uwagę na ,,Porzuconych"? Chyba nie, przynajmniej dla mnie były to wystarczające powody.
Pierce Oliviera umarła. Jednak udało jej się wrócić, uciekła z zaświatów. Mimo wszystko czuje, że cos jest nie tak. Jedyne czego teraz chce to zaklimatyzować się w nowym miejscu - z daleka od tajemniczego chłopaka. Niestety i tu nie znajduje ucieczki od przeszłości, nie dane jest jej zapomnieć. Przynajmniej ON jej nie pozwala. Do tego wszystkiego dochodzą Furie i tajemniczy zarządca cmentarza, tak więc nie jest łatwo.
Niewątpliwie dużym plusem jest sam pomysł - odskocznia od wampirów, wilkołaków, czarownic. Uwielbiam mitologię, a mit o Persefonie i Hadesie jest znany raczej wszystkim, czyż nie? Autorka bardzo ładnie łączy mitologię z teraźniejszością, tworząc dosyć ciekawą historię. Wszystko jest napisane prostym językiem, młodzieżowym (czasem dało się to wyczuć aż za mocno). Krótkie rozdziały niewątpliwie ułatwiają czytanie, ale skakają z jednego wątku do kolejnego, mogąc nieco zdezorientować.
Książkę czytałam dwukrotnie: w pobliżu premiery i teraz. O ile za pierwszym razem byłam zachwycona, o tyle przy drugim emocje nieco opadły. Teraz mogłam dostrzec więcej negatywnych stron niż wcześniej, być może dlatego, że wyrobił mi się nieco gust albo i wcześniejsze błędy mnie nie raziły. Przy kolejnym podejściu Pierce zaczynała lekko irytować swoim zachowaniem, według mnie czasami zbyt histeryzowała i zachowywała się jak rozkapryszone dziecko. Sam Jack też nieco zleciał w tabeli. Miejscami miałam wrażenie, że zupełnie nie pasuje do swojej roli i pozycji. Jednak to wrażenie pojawiało się tylko kilka razy w czasie czytania, więc nie jest jakimś wielkim minusem. Pozostali bohaterowie są ładnie wykreowani, nawet bardzo, i ciekawi. Mam cichą nadzieję, że w kolejnej części będę mogła poczytać o nich trochę więcej (np. taki Alex, Kayla, wujek Chris
Świetna powieść. Mimo że mam 22 lata to książka ta urzekła mnie - swoją prostotą, ciekawą akcją, dynamicznymi bohaterami i miłością krążącą na wszystkich stronach. Każdej kobiecie nawet dorosłej marzy się miłość nie z tej ziemi. Jeśli jej szukacie możecie ją znaleźć w losach Pierce i jej mrocznego ukochanego.
Świetna wciągająca książka z nutą magii w tle:) Dla wszystkich którzy chcą odetchnąć od rzeczywistości i zatopić się w świecie fantazji.
Nigdy nie czytałam książek tego rodzaju, ale muszę przyznać, że wciągnęła mnie ona niesamowicie. Już nie mogę doczekać się na kolejną część.
Inne książki autora
Pamiętnik księżniczki. Tom 2. Księżniczka w blasku reflektorów
0
Drugi tom kultowej serii o księżniczce Mii. Cześć, tu znowu ja, księżniczka Mia. Tak, następczyni tronu Genowii, która zbłaźniła się w państwowej telewizji...
Księżniczka w rozpaczy
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Jak się pisze słowo: księżniczka. Tak samo jak: K-A-T-A-S-T-R-O-F-A! Mia jest nareszcie w trzeciej klasie. Ma z głowy obowiązki przewodniczącej samorządu...
