Pony
R. J. Palacio

Są powieści, które zachwycą każdego niezależnie od wieku czy upodobań literackich. W moim odczuciu taką właśnie wyjątkową opowieścią, do tego przepięknie wydaną przez Wydawnictwo Albatros, jest „Pony” R.J. Palacio. Ale czy autorka już nie udowodniła w bestsellerowej powieści „Cudowny chłopak” swojego talentu pisarskiego w tworzeniu historii wspaniałych i poruszających do głębi?

Tym razem to nie tylko zaskakujące połączenie gatunków epickiego westernu z powieścią grozy świadczy o jej wyjątkowości, ale przede wszystkim historia dwunastoletniego Silasa, który wyrusza w niebezpieczną podróż, by ratować swojego ojca uprowadzonego przez gang fałszerzy.

To powieść drogi towarzysząca przygodom młodego bohatera, ale również jego dorastaniu, do którego zostaje zmuszony przez okoliczności. W starciu z przeciwnościami musi stawić czoła swoim lękom licząc na wsparcie swojego tajemniczego przyjaciela Mittenwalda i konika, którego nazywa po prostu Pony.

Autorka stworzyła historię poruszającą i przejmującą do głębi, a prawdziwa siła tkwi w jej pozornej prostocie. Zawarte w niej uniwersalne treści jak siła miłości, prawdziwej przyjaźni i więzów silniejszych niż śmierć, czynią ją tak wzruszającą i ciepłą. To opowieść z tych budzących nadzieję na ludzką dobroć, wiarę w sprawiedliwość, która zawsze zwycięża i dającą wiele powodów do uśmiechu i refleksji.

Jeśli więc cenicie piękno literatury i chcecie poznać historię, która zapadnie na długo w Waszą pamięć, to „Pony” będzie idealnym wyborem.

„Pony” to historia chłopca, który wyrusza na poszukiwanie swojego zaginionego taty. Teoretycznie może się wydawać, że jest to temat dość mocno „oklepany” zarówno w książkach, jak i filmach. Jednak Palacio powoduje, że nabiera on zupełnie nowego wymiaru. 

Całość czyta się przyjemnie już od samego początku. Wszystko to za sprawą dość lekkiego pióra i pierwszoosobowej narracji głównego bohatera. Możliwość obserwacji wydarzeń jego oczami powoduje, że książka nabiera realizmu. Dołączając do tego prosty język idealnie dopasowany do młodego czytelnika powodują, że każdy rozdział pochłaniamy z ogromnym zaciekawieniem oraz zaangażowaniem. Autorka ma niezwykły dar do wywoływania w czytelniku skrajnych emocji i refleksji. Pisze o sprawach nam znanych i popularnych w zupełnie nowy sposób. Widać, że tutaj każde wydarzenie, każde słowo i kolejne wydarzenie zostało bardzo dobrze zaplanowanie. 

Nie zliczę momentów kiedy podczas czytania płakałam, czy byłam przerażona. Jednak czułam zarazem ogromny spokój, który towarzyszył mi do ostatnich stron. 

Tym razem w jej książce znalazło się miejsce na przyjaciela ducha, który towarzyszy naszemu głównemu bohaterowi. Wydaje się nudne? Dziecinne? Dziwne? Uwierzcie, że nic z tych rzeczy! Okazuje się, że jest to bardzo intrygujący wątek, który nadaje całości swego rodzaju świeżości i idealnie dopełnia fabułę. 

„Pony” to książka, gdzie każdy znajdzie coś dla siebie. Pomimo, że jest to literatura młodzieżowa to jestem pewna, że nawet starszy czytelnik będzie usatysfakcjonowany z lektury. Jej lektura niesie za sobą trochę mądrości i skłania do przemyśleń. Jest garstką rad i inspiracji. Zdecydowanie polecam. 

Zaginiony ojciec i zmartwiony syn. Fałszerze, duchy, konie. Mroczne lasy i stare posiadłości. Niezwykle interesująca mieszanka tematów i osobowości.

Niektóre książki pozostają w pamięci czytelników na zawsze. Pomimo upływu lat, poznania kolejnych tytułów, zmieniających się okoliczności. Do grona tych powieści z pewnością można zaliczyć „Cudownego chłopca”. Czy może zatem dziwić, że nowa książki autorki tego bestsellera znalazła się na mojej liście lektur obowiązkowych?

„Pony” to opowieść zupełnie inna, choć również ma w sobie dużo uroku, mądrości i wrażliwości. Tym razem podążamy śladem chłopca, który poszukuje zaginionego taty. Mogłoby się wydawać, że taka tematyka nie jest w stanie zaskoczyć czy poruszyć czytelnika. Przecież to już było, nie raz i nie dwa. Musicie natomiast mi uwierzyć, że autorka zadbała o to, by historia zyskała świeży i przekonujący wymiar, by mogła zatrzymać, wywołać emocje, skłonić do refleksji.

Tytuł czyta się przyjemnie od pierwszych stron. W dużej mierze wynika to z lekkiej, pierwszoosobowej narracji głównego bohatera. Możliwość obserwowania wydarzeń jego oczami, subtelny styl dopasowany do młodego czytelnika i przyjazny, nieskomplikowany język- elementy te pozwalają poznawać kolejne rozdziały w uwagą, zaciekawieniem i zaangażowaniem. Narracja nie męczy i nie nudzi, Palacio ma wypracowany i niewymuszony sposób snucia swych opowieści.

Tak istotna lekkość narracji, nie jest jednak w tym wszystkim najważniejsza. Książka nie zyskałaby takiej sympatii czytelników, gdyby nie przekonała ich za sprawą istotnej i interesującej fabuły. Jak już wspomniałam, autorka zadbała o to, by przedstawić znajome nam kwestie i popularne tematy w całkiem nowej odsłonie. Akcja książki rozgrywa się w XIX wieku, a najlepszym przyjacielem głównego bohatera jest nastoletni duch. Być może w tym momencie myślicie, że lepiej sobie odpuścić ten tytuł, że akcja jednak wydaje się dziwna i podejrzana. Mogę tylko powiedzieć, że wiele byście stracili.

Ja także podchodzę z pewnym dystansem do duchów czy zjaw. Ale ten wątek książki okazał się nie tylko intrygujący, ale też ładnie odświeżał i uzupełniał całość. Na każdej stronie widać, że Palacio dobrze przemyślała i zaplanowała fabułę, a jej pewność siebie w opisywaniu kolejnych wydarzeń przekłada się na zgrabną i ujmującą całość. Od bardzo dawna nie miałam do czynienia z literaturą młodzieżową, ale ten tytuł jest moim zdaniem pozycją obowiązkową niezależnie od wieku.

W „Ponym” każdy z nas może znaleźć coś dla siebie. Trochę rozrywki odpowiedniej na długie i deszczowe wieczory. Trochę mądrości, którą można odnieść do siebie i własnego postępowania. Trochę dobrych rad, inspiracji i bazy do przemyśleń. Wystarczy poświęcić nieco uwagi młodemu Silasowi, który wiele może nas nauczyć.