Północ i Południe
Elizabeth Gaskell

Typowa wiktoriańska powieść. Nieco przegadana, i moralizatorska z jednej strony, z drugiej będąca ciekawym świadectwem swoich czasów. Gaskell uchwyciła w niej moment rodzącej się ery przemysłowej, robotniczej w Anglii - mamy więc nowoczesnego właściciela fabryki, Johna, zakochującego się w dziewczynie z rodziny wywodzącej się z angielskiej wsi. Margaret jest damą wielkiej urody, wielkiego serca, nie jest więc jej obojętny los robotników, którzy właśnie sposobią się do strajku przeciwko swemu pracodawcy, kupującemu coraz więcej maszyn oraz zatrudniającemu tańszych pracowników z Irlandii. Margaret nie jest więc początkowo przychylna dumnemu fabrykantowi.
Nie jest to jednak historia stricte miłosna - to opowieść (w sporym uogólnieniu) o tradycyjnym, przyjaznym, sielskim południu, z jego niespiesznym, balowym życiem na wsi i miejskiej północy, zadymionej,brudnej, biednej, niedożywionej i zmieniającej strukturę społeczną. Margaret jednak, zetknąwszy się raz z tym co wyda jej się prawdziwym życiem, nie będzie umiała na powrót odnaleźć się w nieco próżniaczym życiu, jakie przypadało w udziale pannie z dobrego, nawet jeśli niezbyt zamożnego, domu.

Gaskell pisze bardzo solidnie, niespiesznie, akcentując sprawy wówczas dla niej niezwykle istotne -przez co książka niekiedy wytraca tempo opowieści. Wskazana jest raczej dla sympatyków epoki :). Mi się bardzo podobała, ale no wiele bardziej lubię ironiczny i skondensowany styl Austen, do której książek regularnie wracam. Do "Północy i Południa" zaś na pewno nie wrócę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opis na okładce nie kłamał. Całość utrzymana w konwencji Jane Austine i Brontë. Gratka dla miłośniczek/miłośników tej literatury. Mnie do przeczytania książki zachęciło obejrzenie serialu na podstawie książki. Główna bohaterka wraz z rodziną przeprowadza się z Południa Anglii - sielskiej wypełnionej spokojnym życiem prowincji, niczym tolkienowskie Shire, na tytułową Północ - pośpieszną, zatłoczoną, zadymioną i w nieustającym zgiełku i gonitwie - Mordor. Proszę o wybaczenie za skojarzenia wzięte z zupełnie innego gatunku literackiego. Trudno się dostosować Margaret do nowych warunków. Niemniej z czasem okazuje się, że ta brudna i uprzemysłowiona Północ ma swoje plusy, a gwar i wieczny ruch jest jedynie oznaką dynamizmu i rozwoju, natomiast "słodkie" i ukwiecone Południe może oznaczać gnuśność, zadęcie i bezwład, gdzie państwo z wyższych elit się bawią, a służba pojawia się tylko w momencie potrzeby spełnienia zachcianki państwa, bo poza tym jest niewidoczna, jakby nie miała własnego życia. Zupełnie inaczej niż na Północy, gdzie losy robotników i fabrykantów intensywnie się przenikały, mimo różnych warstw społecznych, do których należeli. Fajnie pokazany kontrast XIX-wiecznej Anglii w epoce rozwoju przemysłowego, a w tym wszystkim subtelnie rozwijające się uczucie panny z prowincji i fabrykanta. Czyta się przyjemnie, polecam wszystkim fanom klasycznych romansów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam takie powieści- lekkie i niespieszne, wszystko ma czas się rozwinąć! Okazuje się, że jednak dwie przeciwności mogą znaleźć się na tej samej drodze, a miłość czasem potrzebuje czasu :) Polecam każdemu!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo sympatyczne czytadło, ale porównania do Jane Austin są raczej trochę na wyrost. Nie mniej warto przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Naprawdę dobrze czytało mi się tę książkę. Wątek miłosny pomiędzy Margaret i Johnem był świetnie rozwinięty i nie był nudnawy. Dużym plusem dla "Północy i południa" jest również to, że uczucia pomiędzy głównymi bohaterami nie są jedynymi w całej książce. Równię dużą rolę odgrywa przyjaźń pomiędzy np. Margaret i Bessie lub Thorntonem i panem Hale. I ogólnie sądzę, że to uczucie o wiele częściej występuje w tej powieści. Do przeczytanie tej książki ostatecznie zachęciło mnie zdanie "Wymarzona lektura dla miłośników Jane Austen i sióstr Bronte", lecz po przeczytaniu "Północy i południa" uważam, że to opinia nie jest do końca słuszna. Autorki wymienione powyżej piszą w zupełnie innym stylu i jedyne co je łączy z Elizabeth Gaskell to chyba jedynie to, że piszą o podobnych epokach. Podobało mi się przedstawienie Margaret Hale. To jakie uczucia nią targały, i nie mówię tu o miłości do Thorntona. Ciekawe było jej zachowanie po tym jak skłamała. Wydaje mi się ono tak całkowicie różne od zachowania współczesnej osoby. Margaret nie mogła jeść, spać, cały czas myślała o swoim kłamstwie, tak jakby był to największy grzech jaki tylko mogła popełnić. Ciekawie zostały również przedstawione różnice pomiędzy dwoma najważniejszymi miejscowościami w których toczy się akcja książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Od bardzo dawna chciałam przeczytać ten klasyk i w końcu się udało. Akcja toczy się w XIX wieku w Anglii. To opowieść o Margaret Hale córce byłego pastora, która przenosi się z rodzicami ze spokojnego Południa do przemysłowego miasta Milton, gdzie finansowo nie wiedzie im się zbyt dobrze. Wynajmują obskurny dom od bogatego właściciela przędzalni Johna Thorntona, który wkrótce zaczyna darzyć uczuciem Margaret.
Oglądałam kiedyś serial BBC na postawie tej powieści i muszę przyznać, że podobał mi się odrobinę bardziej od powieści. Pewnie spora w tym zasługa szalenie przystojnego Richarda Armitage w roli pana Thorntona, a być może dlatego, że serial obejrzałam zanim przeczytałam książkę. Niemniej jednak "Północ i Południe" to wspaniała powieść. Lektura obowiązkowa dla wielbicieli "Jane Eyre" i "Dumy i uprzedzenia". Przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fabuła przypominająca losy pana Darcy'ego i Lizzy osadzona w kontekście rozwijającego się przemysłu i spotkania dwóch różnych światów. Północ i południe próbują się ze sobą spotkać, jednak nie jest to łatwe.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem absolutnie zachwycona tą pozycją! Powieść Gaskell doskonale oddaje klimat i realia epoki wiktoriańskiej - znajdziemy w niej nie tylko wątek romantyczny, ale także masę wątków społeczno-obyczajowych, złożoność bohaterów i to, co czytelnicy lubią najbardziej - świetny styl i emocje. Trudno oderwać się od tej książki, która wciąga nas do innej niż tą, którą znamy, rzeczywistości. Polecam gorąco!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)