Poklatkowa rewolucja
Peter Watts

Genialne hard sci-fi! Przepalenie zwojów mózgowych gwarantowane! 

Bardzo długa, wręcz niewyobrażalnie długa podróż statkiem kosmicznym "Eriophora" przez galaktykę celem budowy bramek tworzących tunele czasoprzestrzenne, które będą systemem podróżowania dla ludzkości - trwająca już kilkadziesiąt milionów lat! Ta myśl, że człowiek mógłby tyle przeżyć w kosmosie powala, ale czy to rzeczywiście jest takie rewelacyjne?

Czy da się zorganizować bunt pod czujnym okiem SI, która steruje statkiem i wie o tobie wszystko - co robisz i gdzie jesteś? Jakby tego było mało, przez większość czasu, czyli kilka tysięcy lat ludzie są zahibernowani, z przerwami na kilka dni, gdy są potrzebni SI. Czy uda im się wyzwolić z kleszczy machiny?

Ta książka rodzi miriady pytań rezonujących w głowie. Czy człowieczeństwo jeszcze istnieje, a może ludzie są już niczym mięso sprowadzone do roli służenia maszynie i realizujących misję? Czy misja po tylu latach ma jeszcze sens? Czy na pewno na Ziemi ktoś jeszcze istnieje? Czy relacja człowieka z SI jest realna? Jakie mogą być skutki antropomorfizacji sztucznej inteligencji?

Wizja przemierzania galaktyk, odkrywania wszechświata bez końca i do tego uwięzionym w metalowej puszce jest ponura. Uświadamia, że człowiek jest pyłkiem, zaledwie mgiełką przez te wszystkie milionlecia we wszechświecie.

Napięta, gęsta, klaustrofobiczna atmosfera. Pokręcone intrygi. I to wszystko na pokładzie statku kosmicznego, gdzieś w odległej galaktyce. Zadziwiające jest, że w takiej krótkiej formie zostało zawarte aż tyle! I do tego z ukrytą treścią nieułatwiającą czytanie!

To moje pierwsze zetknięcie się z twórczością Petera Wattsa i na pewno nie ostatnie!

Moje pierwsze spotkanie z autorem, chociaż słynne "Ślepowidzenie" mam od dawna w planach czytelniczych. "Poklatkowa rewolucja" to raczej dłuższa nowela, ale pomysł na fabułę mnie zadziwił i zachwycił. Jak funkcjonować w podróży przez galaktykę będąc budzonym raz tysiące lat i ze świadomością, że ludzkość na Ziemi pewnie już wymarła, a garstka wysłana w kosmos jest de facto niewolnikiem misji i komputera pokładowego? Jak zorganizować bunt? Ciarki przechodzą na myśl.