Podwójna moralność
Roksana Samagalaska

„Każdy popełnia błędy, ale jeśli się kogoś kocha, to trzeba znaleźć w sobie siłę, żeby mu wybaczyć i iść dalej razem.”

Są takie znajomości, które od pierwszych chwil sprawiają, że czujemy do drugiej osoby od razu sympatię i szczególną więź. Tak stało się w przypadku bohaterek książki „Podwójna moralność”, które od pierwszych chwil wiedziały, że będą dla siebie wsparciem. Miały podobne marzenia, podobne warunki rodzinne, obie pochodziły z małych miejscowości i miały te same cele. Chciały zostać aktorkami, więc złożyły papiery do Akademii Teatralnej w Warszawie. I tam właśnie przy liście z nazwiskami osób przyjętych do wymarzonej uczelni, po raz pierwszy zamieniły ze sobą kilka słów. To stało się początkiem ich oddanej i szczerej przyjaźni, dzięki której łatwiej było im przejść przez różne zawirowania losu

Wiktoria Kotlarczyk i Joanna Kowalczyk, to dwie różne osobowości. Jedna z nich jest przebojowa, znająca swoją wartość, pewna siebie i idąca przez życie z impetem. Druga, skromna, nazywająca siebie szarą myszką, niewierząca w siebie, zawsze pozostająca w cieniu innych. Obie są zdolne, ambitne, ale każda z nich wybrała inną drogę, by wyrobić sobie mocną pozycję w trudnym, wymagającym, brutalnym świecie filmu i teatru. Jak można się domyślić, jednej to się udało, a druga, mimo niewątpliwego talentu, nie może wybić się na szczyt popularności.

Czasami tytuł książki jest mylący, tak jak w przypadku powieści „Podwójna moralność”, który budzi skojarzenia zupełnie odmienne od tego, o czym opowiada napisana historia. Niezbyt interesująca okładka nie wzbudza żadnych emocji i wyobrażeń, więc nie od razu zwróciłam na nią uwagę. Z lakonicznego opisu redakcyjnego też nie za wiele można było się dowiedzieć, więc zaczęłam lekturę bez większych oczekiwań, ale z ciekawością. I ta ciekawość utrzymała się od pierwszej strony do ostatniej. Od razu jesteśmy bowiem wkręceni w akcję, która wraz z dramatyczną sceną rozpoczynającą tę niesamowicie wciągającą opowieść, stawia pytanie o to, co się stało. Tego dowiadujemy się stopniowo, poznając historię Joanny i Wiktorii od początku ich znajomości. Im dalej, tym robi się coraz bardziej interesująco, emocjonalnie, nawet dramatycznie i realistycznie, gdyż historia jest jakby wyjęta z życia.

Autorka na swojej stronie napisała o sobie, że pisze obrazami, czyli przedstawia każdy epizod tak, że działa on skutecznie na wyobraźnię, tak jakby były to kolejne sceny przedstawienia teatralnego lub seansu filmowego. I faktycznie, takie miałam odczucie, gdyż pani Roksana Samagalska, niczym wprawny reżyser ustawia swoich aktorów na scenie i z dokładnością wprowadza nas w ich zachowania, myśli, to, co czują, ukazując ich dylematy. Doskonale zostało oddane środowisko aktorskie, zależności, mechanizmy działania, otoczka wokół robienia kariery. Pisarka, tak jak jej bohaterki, ukończyła Akademię Teatralną, dlatego jest to bardzo realistyczna i wiarygodna opowieść, która mogłaby wydarzyć się naprawdę. Świetnie też pokazała kobiecą więź, różne ich ścieżki, związane z tym przeżycia i pojawiające się wokół nich osoby. Pokazuje to wszystko z niemal każdej strony, gdyż zastosowała narrację z pozycji trzeciej osoby, czyniąc nas widzami spektaklu rozgrywającego się na kartach powieści. Byłam zaskoczona, że to dopiero druga powieść tej pisarki, która debiutowała w 2023 roku książką „Zupełnie przypadkiem”. Widać, że poza aktorskim i lektorskim talentem ma w sobie ogromny potencjał twórczy, dzięki którym porusza ważne sprawy obecne w dzisiejszych czasach.

Naprawdę nie spodziewałam się tak dobrej powieści, w której są różne odcienie miłości, dróg do spełnienia marzeń i do szczęścia. To opowieść o różnych zakrętach losu, które zmuszają do dokonywania wyborów, nie zawsze zgodnych z sumieniem i wartościami, które wyznajemy, czy etyką, ale to od nas zależy, na co się zdecydujemy, co zrobimy Dopiero po czasie okazuje się, czy były one dobre i właściwe. W czasie czytania przewijało się u mnie mnóstwo myśli, pojawiały się znaki zapytania, wątpliwości i różne emocje. Próbowałam zrozumieć bohaterki, postawić się w ich sytuacji. Nie raz dochodziłam do wniosku, że postąpiłabym inaczej, ale każdy człowiek podchodzi do tej samej sprawy w odmienny sposób.

Dodam jeszcze, że miałam tę książkę w formie e-booka, ale można ją kupić też w wersji tradycyjnej, czyli papierowej. Wyłania się z niej refleksja mówiąca o tym, żeby dostrzegać to, co daje nam spełnienie i co przynosi życie Pokazuje, że idąc za swoimi marzeniami warto też doceniać to, co ofiaruje nam los. Nie zawsze jest to zgodne z tym, czego pragnęliśmy, ale nie raz bywa tym, co pomaga widzieć życie w kolorowych barwach.

Wokół przyjaźni między kobietami krąży wiele opowieści, mitów, przekonań, które skłaniają się do tego, że są to relacje nietrwałe, które prędzej lub później zostaną zerwane przez jakieś losowe wydarzenia w życiu i nie przetrwają próby czasu. Nasze bohaterki odczuły mocno konsekwencje swoich wyborów, nie raz los stawiał je na rozstajach życiowych dróg, czego skutkiem było to, w jakim punkcie znalazły się na ich końcu. Ujawnię jedynie, że Aśka przekonuje się, iż przeszłość może wrócić w najmniej oczekiwanym momencie, a Wiki odkrywa, że nie tylko aktorstwo daje jej szczęście. Obie dążą do tego, by odnaleźć swoje miejsce na ziemi, ale muszą zrozumieć, że w pogodni za marzeniami można stracić coś bardzo cennego.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakapanie.pl

📽️📽️📽️📽️ Recenzja 📽️📽️📽️📽️

Roksana Samagalska " Podwójna moralność "
@roksana_samagalska

Wydawnictwo: Empik Go
@empikgo

📽️📽️📽️📽️📽️📽️📽️📽️📽️📽️📽️📽️📽️📽️

" Chciała kochać i być kochana, tęsknić, spotykać się, pragnąć i być pożądaną. Chciała przeżywać każdy kolor miłości. Poddała się tej zalewającej ją fali całkowicie..."

" Podwójna moralność " jest opowieścią pełną emocji , historią o wielkiej przyjaźni Joanny i Wiktorii, która pokazuje, jak różnice w postrzeganiu świata mogą być siłą, a nie przeszkodą..

Autorka poprzez postacie Joanny i Wiktroii, które patrzą na świat z różnych perspektyw, pokazuje, jak wartościowe może być porozumienie i akceptacja odmienności.. Sposób w jaki przedstawione są wyzwania, z jakimi muszą zmierzyć się bohaterki, oraz ich determinacja w budowaniu przyjaźni, sprawiają, że czytelnik może się łatwo utożsamić i zainspirować..

Bohaterowie, Joasia i Wiktoria, przechodzą przez wiele trudności, ale ich determinacja i wiara w siebie sprawiają, że czujemy się z nimi związani..
Joasia, zawsze pełna energii i optymizmu, stanowi doskonałe uzupełnienie dla Wiktorii, która jest bardziej refleksyjna i spokojna.. Ich różnice sprawiają, że są tak interesującymi postaciami, bo pokazują, jak różne osobowości mogą się uzupełniać i tworzyć silne więzi..
W trudnych chwilach, kiedy wydaje się, że wszystko jest przeciwko nim, bohaterowie pokazują swoją siłę i determinację, co sprawia, że czujemy się zainspirowani i wzruszeni..

To historia o przyjaźni, miłości i sile, która tkwi w relacjach międzyludzkich..

Roksana przemyca przesłanie o sile współpracy, wzajemnego wsparcia i pokonywaniu trudności razem..

Całość emanuje ciepłem, bólem, miłością, nadzieją i przekonaniem, że prawdziwa przyjaźń potrafi przetrwać wszystko.. To piękna i wzruszająca opowieść, która skłania do refleksji nad wartością relacji międzyludzkich i siłą więzi, która łączy ludzi...

" Dotąd myślała, że ma przy sobie ludzi, którzy pójdą za nią w ogień, i sama zrobiłaby dla nich dokładnie to samo. Dzisiejszy dzień pokazał, że bardzo się myliła..."

Ta opowieść opowiada o dwóch przyjaciółkach, Joannie i Wiktorii, które mimo różnic tworzą niesamowity duet. Obie są początkującymi aktorkami z marzeniami o wielkiej karierze. Ale nie jest im łatwo - muszą zmierzyć się z trudnościami w branży filmowej, gdzie niektórzy traktują je z góry. Spotykają się z mizoginią, gdzie sukces ma zależeć od niemoralnych propozycji od starszych mężczyzn.

Mimo przeciwności, obie mają wspólny cel, ale życie stawia im różne wyzwania. Czy uda im się przetrwać te trudności i zachować swoją przyjaźń?

Roksana Samagalska – początkująca pisarka, całkiem niedawno miała swój debiut za sprawą książki pt. „Zupełnie przypadkiem”, któremu miałam przyjemność towarzyszyć, a teraz po raz kolejny mogę przeczytać historię jej autorstwa, czyli „Podwójną moralność”.

Mamy tutaj dwie kobiety Wiktoria i Joanna – przyjaciółki, ale takie – jak to mówią – do grobowej deski. Jednak czy na pewno? Czas pokaże, a próba tej wydawać się może nierozerwalnej więzi nadejdzie nieoczekiwanie i bardzo szybko.

Obie bohaterki to początkujące aktorki z aspiracjami, jednak ich sposób osiągnięcia celu oraz samo znaczenie słowa „sukces” budzi nawet dla nich samych kontrowersje oraz skrajnie sprzeczne uczucia. A co dopiero w czytelniku, który krok po kroku poznaje tę pełną napięcia i zwrotów akcji historię.

Jako pełne entuzjazmu studentki akademii teatralnej dumnie wkraczają w świat show-biznesu. Poznają przy tym często mniej fajnych kolegów po fachu, którzy tylko z uprzejmości tolerują ich chęci bycia aktorkami. Będą więc musiały się zmierzyć z mizoginicznym środowiskiem żyjącym w przekonaniu, że powodzenie w tym zawodzie oraz kolejne role zdobywa się jedynie dzięki niemoralnym propozycjom od starszych i bardziej doświadczonych mężczyzn przekonanych o swojej wyższości nad młodymi kobietami. Bez skrupułów wykorzystują oni swoje pozycje dla własnych korzyści czy nawet przyjemności.

Autorka ukazuje więc drogę do sławy każdej z nich, piętnują na swój subtelny i delikatny sposób zachowania bohaterów. Wiktoria to ta przeciętna, z niskim poczuciem własnej wartości, wiecznie wątpiąca w swoją urodę oraz możliwości czy umiejętności aktorskie. Zdaje się nie być skuszona bogactwem, obietnicą wielkich ról oraz wiecznej popularności. Odrzuca wszystko, co w jej przekonaniu jest niemoralne i złe.

Joanna zaś przyjęła zgoła odmienną postawę. Zawsze piękna, pewna siebie oraz utalentowana piękność zachwycająca wszystkich mężczyzn nie waha się zaryzykować. Postanawia żyć za wszelką cenę i nie przejmując się konsensami czy moralnością, zdobywa kolejne role. Nie zważa przy tym na konsekwencje dokonanych wyborów. Idzie po swoje i nie bierze jeńców.

Obie, mimo dzielących ich różnic, mogą zawsze i bezwzględnie liczyć na wzajemne oddanie, przyjaźń i szczerość. No właśnie… tylko gdzie leży granica tej szczerości? Czy naprawdę powinno się mówić w przyjaźni o wszystkim, a może jednak czasem warto zamilknąć, aby kogoś nie stracić?

Roksana Samagalska w tej historii posuwa się o krok dalej. Wciąga czytelnika w sieć intryg, nakazując mu zastanowić się nad fundamentalnym pojęciem miłości, prawdy oraz moralności? Czy można bowiem osiągnąć sukces i idące za tym szczęście kosztem własnych przekonań? Na to pytanie każdy jednak musi odpowiedzieć sobie sam. Autorka nie chce bowiem udzielać rad, wskazówek czy pouczać.

Nie taka jest bynajmniej intencja opowiedzianej przez nią historii. Zamiast tego porusza szereg ważnych kwestii związanych z branżą, w której na co dzień jako aktorka funkcjonuje. Ujrzymy więc tutaj najmroczniejsze zakamarki zakulisowych rozgrywek w świecie filmu. Poznamy mężczyzn zarówno tych prawych, jak i tych traktujących kobiety jak przedmiot czy nawet towar przechodni. Ten świat bowiem tylko z pozoru jest piękny, luksusowy oraz nieskazitelny. Takim chcą widzieć go media oraz ludzie czytający i zachwycający się pięknymi gwiazdami znanymi jedynie z ekranu czy mediów społecznościowych. Samagalska sprzedaje historię bez lukru, bogatą w kłamstwa, obłudę, odzierając ją z wszelkiej naiwności. Tutaj talent liczy się mniej niż myślicie. Ważne za to są koneksje, znajomości, zakulisowe relacje, a miłość nie ma jednej definicji. Bywa pazerna, okrutna i sprzedajna.

Natomiast wpajane nam, dziewczynkom, od dziecka, skromność, moralność, prawość oraz grzeczność w zasadzie nie ma znaczenia. Taka osoba w zasadzie prawie nigdy nie osiągnie sukcesu. Chyba że… ma wielkie szczęście i spotka na swojej drodze odpowiednich ludzi, którzy pomogą jej go na nowo zdefiniować.

Gdzieś między wierszami pojawia się też zazdrość, taka zwykła babska, o wszystko – o wygląd, talent czy powodzenie u płci przeciwnej. Autorka daje jednak do zrozumienia, że wszystko jest kwestią wychowania i doświadczeń z przeszłości, które kształtują nas jako dorosłych. Na studia aktorskie należy więc iść z ugruntowanym poczuciem jestestwa na świecie oraz z pełną świadomością siebie.

„Podwójna moralność” to również książka poruszająca trudny problem poronienia oraz związanych z nim stanów emocjonalnych, zawiłości etycznych. Zaprasza do dyskusji nad wartością życia w każdym niemal wymiarze. Nie ma bowiem jednego kodeksu postępowania dla wszystkich. Każda historia jest inna, każda ma swoje racje. Tak jak prawda nie bywa wyłącznie jedna. Życie przecież to nie tylko czerń i biel. Ma też różne odcienie szarości. Dlatego Samagalska jasno daje do zrozumienia, aby nie karać innych za ich wybory, nie oceniać, nie obwiniać, ale próbować zrozumieć, a wtedy prawdziwa przyjaźń przetrwa największe próby.

Autorka umiejętnie żongluje ludzkimi emocjami, wplątując czytelnika w sieć intryg za pomocą niezwykle plastycznego, emocjonalnego języka, gdzie dialogi są zredukowane do absolutnego minimum, aby nie rozpraszać widza nadmierną ich ekspresją. Nie zabrakło również wielu realistycznych opisów namalowanych niemal jak obraz, który działa na wyobraźnię. To wszystko sprawia, że czujemy się niejako uczestnikami sytuacji.

Przyjaźń jest jednym z najpiękniejszych i najcenniejszych aspektów naszego życia. To więź, która łączy nas z innymi na wyższym poziomie, dając poczucie przynależności i wsparcia. Jeśli okazuje się prawdziwa ma niezwykłą moc ulepszającą egzystencję, dodającą jej barw oraz pomagającą nam radzić sobie z problemami czy wyzwaniami, jakie na naszej drodze stawia los. Jej fundamentem są wzajemne zaufanie, akceptacja, lojalność, szczerość i brak zawiści bądź zazdrości... Ale czy aby na pewno?

Ta pozycja to właśnie historia o przyjaźni dwóch młodych kobiet. Obie są pełnymi entuzjazmu studentkami Akademii Teatralnej, które marzą o karierze, sławie miłości. Choć tak różne od siebie pod względem charakterów znajdują łącząc je ze sobą nic porozumienia. Z pozoru mogą zawsze oraz w każdej sytuacji bezwzględnie na siebie liczyć i wydawać by się mogło, że nic nie jest w stanie zaszkodzić ich więzi... Jednak jedno wydarzenie, kilka słów wypowiedzianych za dużo w przepływie emocji sprawia, iż aktorki oddalają się od siebie, zrywając kontakt. Czy znajdą odwagę, by uratować tę relację? Czy uda im się schować wzajemne urazy i wybaczyć?

Za sprawą tej powieści autorka pokazuje nie tylko piękno przyjaźni, ale również to, iż ta wspaniała więź może być też krucha. Trzeba o nią, jak o każdą inną relację, dbać, walczyć, starać się praktycznie każdego dnia. Należy ją szanować, nie bać się przyznać do błędu oraz spróbować wybaczać potknięcia. To nie jest łatwe, ale w ostatecznym rozrachunku przynosi niewymierne korzyści.

Pisarka w rewelacyjny sposób, bez żadnych upiększeń, ukazała także realia, jakie panują w show–biznesie. Sama ukończyła Akademię Teatralną, więc doskonale zna to środowisko oraz prawa rządzące tą branżą. To nie tylko role, wywiady, bankiety czy luksus. Ten z pozoru bajkowy i nieskazitelny świat pod powierzchnią skrywa w sobie brud, zgniliznę i amoralność. Tam, wbrew przekonaniu większości, nie talent okazuje się najważniejszy, tylko koneksje, znajomości bądź zakulisowe układy. Ta część społeczeństwa zbyt często tapla się w kłamstwie, obłudzie, pazerności i tylko od danej jednostki zależy, czy podda się tym rozgrywkom, czy będzie potrafiła sprzeniewierzyć się wyznawanym przez siebie wartościom w imię sławy bądź dalszego rozwoju kariery oraz jak wiele jest w stanie zrobić, żeby osiągnąć upragniony sukces. 

To poruszająca wiele ważnych kwestii powieść, która zmusza odbiorcę do refleksji, ale też daje nadzieję na to, że prawdziwa przyjaźń zawsze się obroni oraz przetrwa wszelkie zawirowania. Jeśli lubicie lektury napisane z lekkością, a jednocześnie emocjonalnie, ta książka jest zdecydowanie dla Was. Czas poświęcony na spotkanie z tą historią na pewno nie będzie stracony...

Autor: Roksana Samagalska

Liczba stron: 277

Wydawnictwo: Empik go

Data premiery:  17.06.2024

Wiktoria i Joanna to przyjaciółki od czasów studenckich. Choć się przyjaźnią, są różne jak dwie krople wody. Czy z takiego połączenia może wyjść coś dobrego? Czy tajemnice zrujnują ich przyjaźń? 

Wiktoria jest osobą cichą, spokojną i delikatną. W życiu ma pod górkę i o wszystko musi walczyć do końca. Natomiast Joanna jest osobą otwartą, przebojową i dostająca wszystko od razu jeśli na coś się uprze. Obie marzą o karierze aktorskiej, lecz nie jest to łatwe. Wiktoria jest odrzucaja, lecz Joanna dostaje każdą rolę, która jej się spodoba. 

Choć dziewczyny są różne, to potrafią się wspierać w każdej chwili, choć los ich nie oszczędza. 

"Podwójna moralność" jest to opowieść osadzona w nowszych czasach. Ukazuje siłę walki o życie, o marzenia czy też o miłość. Choć bohaterki są swoimi przeciwnościami to potrafią się uzupełnić i darzą się przyjaźnią, której pozazdrościć może każdy. Lecz jedna kłótnia i tajemnice przelewają czarę goryczy, co doprowadza do nieporozumień i tragedii. Czy po latach będą potrafiły sobie dalej ufać? 

W moim odczuciu jest to ciekawa opowieść, wciągająca od samego początku. Możemy poczuć się zarówno jak Wiktoria i Joanna dzięki perspektywie ze strony obu bohaterek. Tajemnice trzymają czytelnika w napięciu. Jedynym minusem jest zakończenie, które zostawia nas z brakiem odpowiedzi na pytanie "jak potoczyły się ich dalsze losy". Jednak zachęcam was do sięgnięcie po tą pozycję, jeśli lubicie tajemnice, świat aktorski czy też popieracie walkę o przyjaźń. 

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania dziękuję autorce i czekam na kolejne książki autorki.