Po latach w Paryżu
Ella Carey

Czasami wystarczy tylko chwila, by nas świat zrobił fikołka. Zmącił spokój podrzucając ciekawość i niepokój.

   Catherine Laura Jordan to zwykła trzydziestoczteroletnia kobieta. Bez majątku, bez wpływowych rodziców, bez pokaźnego salda na koncie. Jej pasją jest fotografia i ceni sobie przeszłość. Rzeczy, wspomnienia,... Jest skrytą romantyczką. Christian Carter to jej chłopak. Mężczyzna jest jej totalnym przeciwieństwem. Twardo stąpający na ziemi, wychowywany w środowisku, gdzie blichtr jest normą a odpowiedni wygląd i zachowanie ma znaczenie. On narzuca swoje zdanie Cat i nie bierze pod uwagę tego, że kobieta może pragnąć czegoś zgoła innego. A ona? No cóż. Przystaje na to, bo uważa że tak powinno być. Utknęła? Pewnego dnia do jej rąk trafia tajemnicza przesyłka. Wyrusza do Paryża, gdzie dowiaduje się, że została właścicielką nie otwieranego kilkadziesiąt lat mieszkania w kamienicy a rodzina zmarłej nie miała o nim bladego pojęcia. Kim była Isabelle de Florian? Co z tym wszystkim miała wspólnego babka Cat? Co skrywa kamienica i dlaczego nikt do tej pory nie zainteresował się mieszkaniem i gdzie sąsiedzi nigdy nie widzieli, by ktoś wchodził czy wychodził z niego? Cat z wnukiem Isabelle wyrusza w przeszłość, by niczym detektyw odkryć prawdę. Tylko czy to co odkryją nie będzie zbyt wielkim ciężarem? Czy nie lepiej zostawić przeszłość za sobą? Co na to wszystko Christian? Historia oparta na faktach autentycznych...

   Okładka urzekła mnie swym romantyzmem. Dodatkowo opis mocno kusił. Najbardziej zaintrygował mnie fakt, że autorka posiłkowała się prawdziwą historią. No to już wtedy wiedziałam, że po prostu muszę przeczytać tę książkę. Już na wstępie akcja nabiera tempa. Bardzo ładnie został pociągnięty wątek tajemniczej Isabelle. Kluczyłam przeszłością niczym w labiryncie. Oczyma wyobraźni przeniosłam się do urokliwego Paryża. Tego obecnego, jak i z tajemniczej przeszłości. Do czasów wojny, miłości, okresu Belle epoque... Do wspomnień. Autorka ma niesamowitą lekkość pióra i sprawność chirurgiczną jeśli chodzi o powrót do przeszłości, o łączenie światów i oddawanie wszystkich emocji. Poprzez opisy i dialogi czułam się tak, jakby tam była. Jakbym towarzyszyła Cat i Loic w podróży po Francji. Odczuwałam autentyczną niepewność, czułam posmak francuskiego wina na języku, romantyczna Prowansję, wzgórza pełne winorośli,  wąskie uliczki pełne magii... Bardzo zaintrygował mnie wątek tajemniczej Isabelle. Tego kim była i jaka była jej przeszłość. Do samego końca z uwagą śledziłam tekst. Płynęłam po kartach wyśmienitej historii - to była uczta moich dla zmysłów i dla wyobraźni. Uwielbiam takie książki - niby teraźniejsze a oddające klimat dawnych lat.

   "Po latach w Paryżu" to książka, którą czyta się z przyjemnością. To wciągająca historia, w której czuć Paryż - ten obecny jak i te z czasów II wojny światowej. To ciepła historia o poszukiwaniu prawdy. O szukaniu swego miejsca. Pierwszy tom Trylogii Paryskiej zachwycił mnie i pozostawił niedosyt. W jeden dzień przeniosłam się w czasie do Francji. Ale za to jaka to była podróż! Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy.

Gorąco polecam.

Niespełna miesiąc temu swoją premierę miała 📔 książka ☀️ PO LATACH W PARYŻU, autorstwa Ella Carey . Powieść może w jakiś sposób zrekompensować nam kwarantanny i porwać w świat, póki co jedynie magią wyobraźni. 🥰

Naszą bohaterką jest Cat, której życie do tej pory nie rozpieszczało. Straciła rodziców w wypadku, niezbyt kocha swoją pracę, ale mimo tego, ma ukochanego o którym mogła tylko marzyć – Christiana. Pewnego dnia otrzymuje przesyłkę z kancelarii w Paryżu, iż otrzymała spadek, ale o szczegółach dowie się tylko i wyłącznie na miejscu. I tak rozpoczyna się przygoda Cat ;) Cat dowiaduje się, że spadek to mieszkanie od całkowiecie obcej kobiety, nijakiej Isabelle de Florian, położone w drogiej dzielnicy i podobno nie ma innych spadkobierców. Apartament jak się na miejscu okazuje jest z czasów Belle époque, i nikt nie zaglądał do niego od 70-ciu lat! Mieszkanie zawiera niespotykanie drogie bibeloty czy obraz malarza Giovanni’ego Boldini’ego wart miliony. Ni stąd ni z owąd znajdują się jednak osoby, którym de facto powinien należeć się spadek, ale nie chcą go przyjąć. Loic wraz z matką uważają, że skoro babcia przepisała spadek Cat to musiała mieć ku temu powód. Cat mimo wszystko chce rozwikłać zagadkę spadku i dowiedzieć się co łączyło jej babcię z Isabelle de Florian. Dziewczyna przemierza Francję a w rozwikłaniu zagadki pomaga jej …. wnuk Isabelle – Loic, który się w niej zakochuje. Czy uda się Cat dowiedzieć dlaczego spadek trafił w jej ręce a nie rodziny Isabelle de Florian❓ Czy Cat zakocha się w Loic’u❓ Co o tym wszystkim sądzi jej narzeczony Christian❓ Czy jej ślub będzie zagrożony❓

Powieść niesamowita, tym bardziej, że oparta jest na prawdziwych wydarzeniach 😍 Czytając ją poznajemy uroki Francji i … smak wina :D Lekka i przyjemna literatura z nutką delikatnego romansu ;) Ja osobiście czekam na dalsze losy Cat, mam nadzieję, że już niebawem 😇😍

------
Zaczytany Książkoholik

"Po latach w Paryżu" autorstwa Elli Carey, to zainspirowana prawdziwą, fascynującą historią odkrycia apartamentu w Paryżu, który okazał się być autentyczną kapsułą czasu z czasów Belle Époque. Wyglądał tak, jakby wiele lat temu ktoś zostawił wszystko, wyszedł i więcej nie powrócił. Właścicielka mieszkania, która zmarła w 2010 roku, przez blisko 70 lat tajemniczo opłacała rachunki za nieruchomość, aż jej rodzina odkryła jego istnienie po jej śmierci.

Analiza dokumentów i artefaktów pozwoliła ustalić, że apartament należał do słynnej aktorki Marthe de Florian, babci ostatniej właścicielki. Jednak prawdziwą perełką znalezioną podczas oględzin mieszkania był portret de Florian namalowany przez renomowanego artystę Giovanni Boldiniego, który osiągnął na aukcji imponującą cenę 3mln euro, co tylko potwierdza wartość i historyczne znaczenie tego znaleziska.

Cała historia sprawia wrażenie jak z filmu, gdzie tajemnicza przeszłość wychodzi na jaw po latach, odsłaniając nie tylko zapierającą dech w piersiach historię, ale również nieoceniony artystyczny skarb. Aby stworzyć fabułę, autorka kreuje postać Cat Jordan, która utrzymuje się z robienia zdjęć klientom pracowni fotograficznej w Nowym Jorku. Jest zaskoczona, gdy dowiaduje się, że odziedziczyła majątek we Francji, po niejakiej Isabelle de Florian, o której nie słyszała nigdy w życiu. Podróżując przez Francję w poszukiwaniu odpowiedzi, postępująca ilość tajemnic stopniowo oddala ją od życia w Nowym Jorku i chłopaka pochodzącego z tamtejszej socjety. Jej dochodzenie wydobywa na jaw dawne sekrety, a relacja z wnukiem de Florian staje się coraz bardziej istotna. 

Powieść nie jest najlepiej napisana, ale nie brakuje w niej zwrotów akcji, sprawiających, iż chce się ją przeczytać do końca. 

Myślę, że może się spodobać

miłośnikom książek ze sztuką, prawdziwymi tajemniczymi historiami oraz zmaganiami bohaterów z przeszłością i próbami znalezienia równowagi między wydarzeniami z dawnych czasów a teraźniejszością.

„Po latach w Paryżu“ to powieść, która zadowoli miłośników romansów ale też pasjonatów historii i sztuki. Nie jest to fabuła obfitująca w nagłe zwroty akcji ale mimo to ma swoje odpowiednie tempo, dzięki któremu nie ma czasu na nudę. Dobrze prowadzone poszczególne wątki, lekki styl pisania, wyraziści bohaterowie i klimat zarówno dzisiejszej Francji jak i z okresu Belle Époque oraz czasów II wojny światowej sprawiają, że stworzona historia wciąga od pierwszych stron. To dobrze napisana opowieść poprowadzona w dwóch płaszczyznach czasowych, które nadają głębi opowieści o miłości i ważnych wyborach ale też pokazuje, jak czasami los potrafi zagmatwać ludzkie życie.