Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o stolicy Francji, ale boicie się zapytać.
Subiektywny przewodnik po Paryżu.
Gdzie można obcować z najlepszą sztuką z dala od tłumów? Dlaczego paryżanie czują się przymuszeni do sikania na ulicy? Jak wybrać pokój hotelowy, w którym można się wyspać? Jakie jest najbardziej odpowiednie miejsce, żeby powiedzieć Je t'aime? A jakie najseksowniejsze? Co przeraża paryżan w ich własnym mieście?
Po serii przygód Paula Westa, Anglika we Francji, oraz wskazówkach Jak rozmawiać ze ślimakiem Stephen Clarke wziął na warsztat Paryż. Nie znajdziecie w tej książce nużących opisów szlaków historycznych ani porad w rodzaju "gdzie każdy turysta udać się powinien". Autor nie zabierze nas przed oblicze Mony Lisy ani na szczyt wieży Eiffla. Zwiedzicie raczej te zakamarki stolicy Francji, do których turyści zwykle nie trafiają (bo nikt ich tam nie prowadzi).
Jest zabawnie, ciekawie, a czasami nawet włos się na głowie jeży - bo kto by pomyślał, że wynajęcie mieszkania w tym "idealnym mieście" graniczy z cudem. Jeśli kiedykolwiek zdecydujecie się odwiedzić Paryż, powinniście koniecznie przeczytać książkę Clarke'a. Bez niej będziecie jak ślimak bez nogi.
No dobrze, wydało się - tak, jestem Parisien. Ich bin ein Parisian. Więc jeśli nagle zacznę cię obrażać albo będę zrzędliwy, będziesz musiał mi wybaczyć (a jeśli nie, i tak mam to w nosie). W każdym razie dzięki takiej postawie, którą naprawdę trudno było w sobie wypracować, mogłem napisać o swoim adoptowanym mieście rodzinnym w największym zbliżeniu. Nie zamierzam odwodzić nikogo od Paryża. Wprost przeciwnie, mam nadzieję, że dzięki mnie stanie się on bardziej oswojony, prawdziwszy niż ten powierzchowny i lukrowany, znany z przewodników. W końcu - tak naprawdę zakochujemy się w kimś (albo w mieście), gdy wiemy, co jest w tym kimś (albo w mieście) wkurzające. Zatem moja książka to studium Paryża oglądanego okiem mieszkańca, przewodnik nie dzielnica po dzielnicy, muzeum po muzeum, ale poprzez tematy. Na przykład piszę o chodnikach albo ludziach pracujących na nich czy obok nich o tym, jak, dlaczego i kiedy korzystać z metra o miejskiej obsesji na punkcie wody, która płynie w studzienkach albo wytryskuje w fontannach i zalewa miasto raz na sto lat (Francuzi myślą, że kalendarz jest metryczny, więc spodziewają się powodzi dokładnie co stulecie). Piszę też o innych rzeczach.
Stephen Clarke
więcej
Subiektywny przewodnik po Paryżu.
Gdzie można obcować z najlepszą sztuką z dala od tłumów? Dlaczego paryżanie czują się przymuszeni do sikania na ulicy? Jak wybrać pokój hotelowy, w którym można się wyspać? Jakie jest najbardziej odpowiednie miejsce, żeby powiedzieć Je t'aime? A jakie najseksowniejsze? Co przeraża paryżan w ich własnym mieście?
Po serii przygód Paula Westa, Anglika we Francji, oraz wskazówkach Jak rozmawiać ze ślimakiem Stephen Clarke wziął na warsztat Paryż. Nie znajdziecie w tej książce nużących opisów szlaków historycznych ani porad w rodzaju "gdzie każdy turysta udać się powinien". Autor nie zabierze nas przed oblicze Mony Lisy ani na szczyt wieży Eiffla. Zwiedzicie raczej te zakamarki stolicy Francji, do których turyści zwykle nie trafiają (bo nikt ich tam nie prowadzi).
Jest zabawnie, ciekawie, a czasami nawet włos się na głowie jeży - bo kto by pomyślał, że wynajęcie mieszkania w tym "idealnym mieście" graniczy z cudem. Jeśli kiedykolwiek zdecydujecie się odwiedzić Paryż, powinniście koniecznie przeczytać książkę Clarke'a. Bez niej będziecie jak ślimak bez nogi.
No dobrze, wydało się - tak, jestem Parisien. Ich bin ein Parisian. Więc jeśli nagle zacznę cię obrażać albo będę zrzędliwy, będziesz musiał mi wybaczyć (a jeśli nie, i tak mam to w nosie). W każdym razie dzięki takiej postawie, którą naprawdę trudno było w sobie wypracować, mogłem napisać o swoim adoptowanym mieście rodzinnym w największym zbliżeniu. Nie zamierzam odwodzić nikogo od Paryża. Wprost przeciwnie, mam nadzieję, że dzięki mnie stanie się on bardziej oswojony, prawdziwszy niż ten powierzchowny i lukrowany, znany z przewodników. W końcu - tak naprawdę zakochujemy się w kimś (albo w mieście), gdy wiemy, co jest w tym kimś (albo w mieście) wkurzające. Zatem moja książka to studium Paryża oglądanego okiem mieszkańca, przewodnik nie dzielnica po dzielnicy, muzeum po muzeum, ale poprzez tematy. Na przykład piszę o chodnikach albo ludziach pracujących na nich czy obok nich o tym, jak, dlaczego i kiedy korzystać z metra o miejskiej obsesji na punkcie wody, która płynie w studzienkach albo wytryskuje w fontannach i zalewa miasto raz na sto lat (Francuzi myślą, że kalendarz jest metryczny, więc spodziewają się powodzi dokładnie co stulecie). Piszę też o innych rzeczach.
Stephen Clarke
Informacje dodatkowe o Paryż na widelcu. Sekretne życie miasta:
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2012-04-18
Kategoria: Literatura faktu, reportaż
ISBN:
Liczba stron: 272
POLECANA RECENZJA
PARYŻ NA WIDELCU. SEKRETNE ŻYCIE MIASTA
Tradycyjne, wszechobecne na rynku przewodniki, nawet takie, w których nagromadzono przyprawiającą o zawrót głowy ilość szczegółów dotyczącą danego, opisywanego miasta nie mogą równać się z publikacjami wychodzącymi spod pióra Stephena Clarke’a. Paryż na widelcu. Sekretne życie miasta to książka, która pod pozorami grzecznego przewodnika turystycznego przemyca anegdoty, zabawne, nie stroniące od ironii opowieści oraz wydarzenia, które oczywiście miały miejsce w stolicy Francji.
Stephen Clarke, autor i zarazem narrator książki, ...
więcej
Kup książkę Paryż na widelcu. Sekretne życie miasta
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Paryż na widelcu. Sekretne życie miasta - opinie o książce
Na dobrą sprawę chyba ta książka nie powinna nazywać się "Paryż na widelcu", tylko "Paryż w pigułce", bo znajduje się w niej miszmasz informacji na temat Miasta Świateł - gdzie zjeść, gdzie podziwiać sztukę, odrobina historii miasta, a nawet rady jak kupić mieszkanie. Ogólnie miło się czyta (szczególnie takim frankofilom jak ja), choć niektóre rozdziały czy podrozdziały nużą (np. opisy poszczególnych dzielnic czy linii metra, które szczerze mówiąc nic mi nie mówią, a informacje na ich temat zaraz wylatują mi z głowy). Wynagradzają to jednak fragmenty, w których autor (Anglik od lat mieszkający w Paryżu) dzieli się swoim doświadczeniem czy praktycznymi radami. Na pewno jest to pozycja obowiązkowa dla osób, które planują wyjazd do stolicy Francji, bo pozwala na nią spojrzeć z innej strony niż przewodniki turystyczne.
Inne książki autora
1000 lat wkurzania Francuzów
0
"Francuzi nienawidzili nas, nienawidzą i już zawsze będą nienawidzić." - powiedział Arthur Wellesley, pierwszy książę Wellington. Te słowa stały się mottem...
Merde faktor
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Paul znów jest w Paryżu, bez pieniędzy, bez pracy i bez mieszkania. Jean-Marie, jego dawny szef, próbuje wyłudzić od niego udziały w angielskiej...
