Pan Samochodzik i niesamowity dwór
Zbigniew Nienacki

Powodem, dla którego tak wielu czytelników, niezależnie od wieku, sięga po przygodowe powieści tego autora jest umiejętność dawkowania napięcia i snucie tajemniczych teorii. Pisarzowi z łatwością przychodzi przykuć uwagę czytelnika. Kto z nas nie czułby się zainteresowany tajemniczą historią związaną z dziełami sztuki i rzeczywistymi miejscami? Przy okazji wspaniałej zabawy z historycznymi zagadkami, wiele się uczymy. Jest to mieszanka wybuchowa i zapewniająca wielki sukces. Uczenie się przez zabawę we współczesnych powieściach zanika. Dlatego też z taką błogością i uwielbieniem sięgamy po powieści o Panu Samochodziku. Osoby, które po raz kolejny trzymają te pozycje w rękach dodatkowo mogą wspominać dawne czasy, kiedy to po raz pierwszy zagłębiali się w przygody pana Tomasza i trzech harcerzy. Nie ocenia się książek po okładce, ale kiedy ma się styczność z najnowszą szatą graficzną, jaką serwuje czytelnikom Siedmioróg, nie sposób pominąć ten temat. Klimatyczne ilustracje, skutecznie przyciągające wzrok czytelników sprawiają, że lektura wyśmienitych powieści Zbigniew Nienackiego staje się dla nas jeszcze większa frajdą. Wyobraźcie sobie, jak te pięknie ozdobione pozycje prezentowałyby się na Waszych półkach. Wygląda to kusząco, czyż nie? Chciałbym Was dzisiaj po raz kolejny zaprosić do lektury "Wyspy Złoczyńców", "Pana Samochodzika i templariuszy" i "Niesamowitego dworu". Warto przypomnieć sobie historię, które kiedyś wzbudzały w nas tyle emocji. Szczególnie w tak zachwycającej oprawie graficznej. Gorąco polecam! Więcej: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pan samochodzik został kustoszem dworu. Ma podwładnych i kolejną zagadkę do rozwikłania. Stary dwór, jak się okazało, skrywa w sobie tajemnicę. Mianowicie był siedzibą loży masonów. A teraz ktoś w nim grasuje, poszukując czegoś.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wydaje mi się, że tym razem społeczna strona książki nieco kuleje, a i sam Pan Samochodzik i jego młodzi podwładni są nieco (nawet mocno) przerysowani. Wcześniej (w poprzednich trzech tomach z harcerzami) było to dość dobrze wyważone. Ale sama intryga całkiem fajna, choć oczywiście można było szybko rozwiązać zagadkę - kto jest kim. Czyta się to lekko i szybko, książka daje sporo przyjemności i cieszę się, że po kilkudziesięciu latach znów mogę wrócić do lektury cyklu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dość ciekawa książka, chociaż bez zachwytu. Gdyby nie to, że z pewnych powodów musiałam ją przeczytać, raczej nie trafiłaby w moje ręce. Podobało mi się w niej to,że niekiedy były w niej wątki kryminalne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)