Overthinking

„Overthinking” David Fenne to dalsze losy Stevena, którego poznałam w książce „Overemotional”. Po uporządkowaniu swoich emocji, opanowaniu mocy, którymi włada, Steaven postanawia rozpocząć studia, o których zawsze marzył. W tym właśnie celu chłopak wyjeżdża do Londynu, jednak od początku nic nie wygląda tak, jak to sobie wyobrażał. Nie do końca potrafi odnaleźć się w codzienności, coraz częściej zdarzają mu się epizody zazdrości w stosunku do Troya, a także coraz trudniej jest się mu dogadać z Freyą, z którą wiązała go przecież silna więź. Współlokatorzy, z którymi przyszło mieszkać Stevenowi, pozostawiają wiele do życzenia. Chłopakowi przeszłość również nie daje o sobie zapomnieć, a organizacja DEMA ponownie pojawia się w jego życiu i przychodzi mierzyć mu się z przeszłością.
Książkę czytało się równie dobrze, jak pierwszą część. Ponownie nie brakuje emocji, jak również trudnych tematów, mocy, które niekoniecznie przywołują dobre wydarzenia w życiu, a mogą ściągnąć na bohatera wiele problemów. W tej serii bardzo podoba mi się wyrazistość bohaterów, obok żadnego nie przeszłam obojętnie, negatywne bądź pozytywne, ale każdy wzbudzał we mnie jakieś emocje.
Ten tytuł w nieco większej mierze skupia się na aktualnych wydarzeniach, a nadprzyrodzone moce schodzą nieco na drugi plan, jednak książkę czyta się równie dobrze, jak pierwszą część. No i zakończenie, którym autor wyraźnie daje czytelnikowi nadzieję, że jeszcze będziemy mieli okazję spotkać się z bohaterami.
Ja, mimo że wielką fanką gatunku fantasy nie jestem to ten tytuł, jak cała seria, zdecydowane przypadł mi do gustu! Bardzo polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Steven zaczyna dobry okres, lato spędził z chłopakiem Troyem i to dość sielankowo a jego moce są pod kontrolą. Wcześniej nie umiał nad nimi zapanować a zawsze w koło działy się dziwne rzeczy. Teraz już wie, że jest emomantą i że takich jak on jest o wiele więcej. Teraz będzie zaczynał swoje studenckie życie w Londynie. 

~

Niestety sprawy z czasem wymykają się spod kontroli, jego współlokatorzy są wręcz beznadziejni a dodatkowo jego best friend Freya zaczyna go ignorować. Żeby tego było mało Steven i Troy zostają zwerbowani do DEMA a misja jest naprawdę ryzykowna. Ich zadaniem jest się skonfrontować z przeszłością. Wszystko dzieje się szybko a świat staje na głowie, dodatkowo nasz bohater już nie wie komu tak naprawdę może zaufać. Czy wszystko skończy się dobrze? Czy przyjaciele okażą pomoc i wsparcie? 

~

Fabuła rozkręca się dość wolno ale jakoś mi to nie przeszkadzało w poznawniu dalszych losów bohaterów. A końcówka historii po prostu jest tak dybamiczna, że nie sposób oderwać się od książki. Ale zakończenie jest tak niedopowiedziane, że ja już chce kolejny tom! Tak się nie pozostawia czytelnika w niepewności. 

~

"Overthinking" jest to kolejna świetna książka, w której poruszane są problemy młodych dorosłych a otoczka świata fantazji idealnie z tym wspolgra. Książkę czyta się dość dobrze a napisana jest naprawdę przyjemnym w odbiorze języku. Autor świetnie wpłata żarty ale też umiejętnie nawiązuje do popkultury. Bardzo polubiłam Stevena jest naprawdę bardzo świetlaną postacią w tej serii. 

~

Mam nadzieję, że autor nie będzie kazał nam długo czekać aby poznać dalsze losy nadprzyrodzonego w dość specyficzne moce Stevena. Myślę że nastolatki szybko odnajdą się w tej książkce a dodatkowo ten wątek fantasy dodaje takiego fajnego uroku całej tej otoczce. Oczywiście podobało mi się to, że autor śmiało opisuje związek tej samej płci. Gratulacje, że coraz częściej można przeczytać o tym w książkach. 

~

Każdy kto chociaż troszkę interesuje się światem fantasy to koniecznie musi przeczytać tę książkę. Seria naprawdę zasługuje na uwzględnienie w swoich planach czytelniczych. Mi się podobała i wyczekuje następnego tomu a Was zachęcam żebyście i Wy poznali Stevena i jego paczkę. 

Dziękuję wydawnictwu Wielka Litera za egzemplarz ♥️ 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tom drugi znacznie różni się od pierwszego całym kontekstem opowieści. Tam nie od razu wiedzieliśmy, że jest to książka o miłości osób tej samej płci, gdyż zagłuszały ją niekontrolowane moce jednej z postaci. To tam chłopak doszkolił się na tyle, by teraz w tomie drugim powiedzieć, że ma nad nimi całkowitą kontrolę. Jego emocje bowiem działały z odwrotną siłą do energii, którą posiadał. Teraz do pewnego momentu wie co posiada, lecz później wyjdzie, że nie spodziewał się osób o podobnych walorach. Tak naprawdę od samego początku opowieść jest skierowana na porównywanie. W tomie pierwszym był to strach. Tutaj jakby ktoś odebrał postaciom pewność siebie. Bardzo przejmują się opinią innych na swój temat i boją się rozmów oraz każdego innego zachowania, które nie jest pozytywnie nastawione na miłość homoseksualną. Inna dwójka z ich grupy wie, że się rozstają, jednak nie wiedzą jak im wyjdzie pojedyncze funkcjonowanie. W późniejszym czasie zawrzą nowe znajomości, jednak czy wyjdzie z tego coś dobrego? Dowiemy się też, że osób z mocami jest więcej, choć nie zawsze do końca będą to informacje dokładne. Nie wiem dlaczego, ale odniosłam wrażenie, że nawet w radosnych momentach cieszą się im tylko usta, a oczy wciąż pozostają nostalgiczne. Nawet kiedy dzieje się coś szybko, energicznie, to jednak wszędzie widoczna jest pewnego rodzaju powolność. To ludzie młodzi, którzy studiują, więc może dlatego jest w nich taki ogrom niepewności. Oczywiście opowieść jest ciekawa, gdyż później dostaną ryzykowną misję, która nawet nam nie bardzo się spodoba, ale wiecie co? Kiedy tak głębiej się nad tą serią zastanawiam, to mam wrażenie, że jest ona jedną wielką manifestacją. W tomie pierwszym mamy tajemnicze moce jednego z grupki przyjaciół. Wszystko jest niepewne tak jak nasze życie na ziemi, gdzie mamy swoje talenty, ale nie potrafimy ich używać. Tam później pojawi się ktoś, kto naprowadzi go na ich działanie i wszędzie będzie spotykał ludzi, którzy będą mu chcieli odebrać to, co posiada. W naszym życiu nawet jak dowiemy się jak wykorzystać to, co potrafimy, to ludzi burzących nasze myśli i priorytety wciąż pojawia się sporo. W tomie drugim postacie boją się, że nie zostaną zaakceptowani tacy jacy są, podobnie jak u nas. Postacie dostaną ważną misję, gdzie o ich przyszłości zaważy to jak przepracowali swoją przeszłość do której będą się musieli udać. W naszym życiu również traumy z przeszłości. Przeszkadzają nam być w pełni szczęśliwymi, więc też musimy powrócić do momentów, które nas raniły, by zrozumieć, że one minęły i nie można ich rozpamiętywać, a jedynie zaakceptować. Wniosek mój jest zatem taki, że te dwa tomy jeśli ktoś będzie czytał uważnie, mogą być pewnego rodzaju terapią do zrozumienia swojego życia i ułożenia go tylko w kierunku szczęścia i dobrostanu. Moja ocena za tom pierwszy była średnio dobra, lecz dopiero teraz, kiedy to wszystko widzę, wiem, że bez części drugiej nadal pozostałaby dla mnie tylko zwyczajną opowieścią ukierunkowaną w formę fantazji. Dopiero po drugiej wszystko nabrało dla mnie sensu i doceniam to w jaki sposób została ukazana, jak prawdziwie przedstawiona i jak jest potrzebna, by człowiek o świadomych myślach mógł nadal się rozwijać. Bo kiedy wchodzili do nowego świata było to dla nich wychodzeniem ze strefy komfortu!
Po tym co do mnie doszło wiem już, że osoby, którym manifestacja jest obca, nie docenią wartości tych tomów i ich punktacja będzie zaniżona. Jeśli jednak osoby spostrzegawcze dojdą do podobnych wniosków co ja, będą godni podziwu dla tak dobrze wykreowanej opowieści i u nich punkty będą wysokie. Aż wciąż nie wierzę, że wychwyciłam w niej coś tak istotnego! Dziękuję Wydawnictwu, że mogłam obie pozycje przeczytać. A wam naprawdę je polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Należysz do tych, którzy idą na żywioł czy do tych, którzy nadmiernie rozkminiają? :D

Ja odpowiem ulubionym zwrotem prawniczym ,,To zależy" :D.

 

Są sytuacje, w których wręcz nie są wskazane nadmierne przemyślenia, ale czasami wręcz odwrotnie.

,,Overthinking" są to dalsze losy Stevena, którego miałam już okazję poznać w ,,Overmotional". Udało się okiełznać moce oraz emocje, a teraz główny bohater rozpoczyna studia, które były jego marzeniem. Aż tu tragiczni współlokatorzy, kłótnie z chłopakiem, a nawet Freya zaczęła go ignorować.

Jednak to nie wszystko. Troy i Steven zostają zaangażowani przez Departament Epigenetycznych Manifestacji i Analiz, do skomplikowanej misji. Czy uda im się pogodzić z przeszłością?

Bardzo fajnie wykreowane postaci, poczucie humoru, które do mnie trafiło. No i zakończenie palce lizać! Teraz czekam na trzeci tom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Overthinking" to kontynuacja świetnego "Overemotional", w której bohaterowie wyjeżdżają na studia i do Londynu trafia tylko trójka z nich. W tej części zmierzą się z nowymi problemami, wchodzeniem w dorosłość i samodzielność, trudnościami związanymi z miłością oraz relacjami, a także kolejnym wyzwaniem związanym z intrygą dziejącą się w świecie magii opartej na emocjach.

Muszę z żalem przyznać, że ten tom spodobał mi się znacznie mniej niż pierwszy. Fabuła okazała się mniej angażująca i ciekawa. Znowu przewidziałam większość wydarzeń i o ile w 1 tomie mi to w ogóle nie przeszkadzało, tak tutaj brakowało mi troszkę jakiegoś zaskoczenia. Nacisk został położony na wnętrze postaci, ich relacje oraz kłótnie, a główna historia rozwija się bardzo powoli i wg mnie jej potencjał nie został tutaj wykorzystany.

O ile w pierwszej części zakochałam się w bohaterach, tak w tej niezbyt przypadła mi do gustu ich przemiana. Mam wrażenie, że choć starsi, to zachowywali się mniej dojrzale, kłócili się, użalali nad sobą, polegali na niesłusznych domysłach. Liczyłam też, że autor zrehabilituje trochę postać Marcusa, gdyż moim zdaniem po 1 tomie mu się to należało, ale niestety został praktycznie całkowicie wyłączony z tej historii.

Na plus zdecydowanie pozostaje niezwykle przyjemny styl autora oraz humor jaki wplata w swoje powieści, choć i pod tym względem również lepiej się bawiłam przy 1 tomie. Kolejną zaletą jest rozwinięcie wątku tajnej organizacji DEMA, która dostała tu trochę więcej miejsca i podobało mi się poznawanie ich baz oraz sposobu działania.

"Overthinking" czytało mi się dobrze i cieszyłam się z czasu spędzonego z bohaterami, z którymi się zżyłam, lecz niestety trochę się zawiodłam na tym tomie. Liczyłam, że zaangażuje mnie tak jak poprzedni i wzbudzi więcej emocji, ale niestety tak się nie stało. Wypada słabiej zarówno jeśli chodzi o fabułę jak i rozwój postaci. Nie mniej zachwyt 1 tomem czy systemem magii opartym na emocjach trzyma mnie na tyle mocno, że mimo wszystko chętnie sięgnę po kolejną część.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)