Robert Alley napisał powieść według filmu Last Tango in Paris tak umiejętnie, że (...) kiedy niedawno, przygotowując się do tłumaczenia książki, obejrzałem na nowo film, zabrakło mi w nim całego mnóstwa szczegółów i subtelności, refleksji, nastrojów paryskich i nawet wnikliwości psychologicznej, które zapamiętałam (jak się okazało) nie z filmu, tylko z powieści Alleya.
Obejrzałem jeszcze raz. Przyjrzałem się pod tym kątem. I widzę, że Robert Alley wzbogacił pierwowzór, nadając mu postać literacką, jak to czyni prawdziwy pisarz.
Robert Stiller
Informacje dodatkowe o Ostatnie tango w Paryżu:
Wydawnictwo: 12 Posterunek
Data wydania: 1992 (data przybliżona)
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 153
Tytuł oryginału: Last Tango in Paris
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Robert Stiller
Kup książkę Ostatnie tango w Paryżu
Zobacz także
Ostatnie tango w Paryżu - opinie o książce
W roku 1873 włoski reżyser Bernardo Bertolucci nakręcił film Ultimo tango a Parigi, w którym główne role zagrali Marlon Brando i Maria Schneider...
Przeczytane:2013-06-07, Ocena: 2, Przeczytałam, Ukończone w roku 2013, Gatunek: Literatura obyczajowa/romans,
On: mężczyzna po czterdziestce, brutal, szorstki, nieuprzejmy czasami wręcz odpychający, a przy tym przystojny. Taki jest Paul.
Ona: kobieta świadoma swojej urody i tego jak działa na mężczyzn, kochająca piękno, młoda kobieta. Oto Jeanne.
Oboje spotykają się całkiem przypadkiem przy okazji poszukiwania mieszkania do wynajęcia. Jeanne jest dużo młodsza od Paula. On żąda by nie wiedzieli o sobie za dużo. Nawet nie chce podać swojego imienia, ani nie chce wiedzieć jak ona się nazywa.
Co wyniknie z tej znajomości? O tym najlepiej przekonać się samemu.
Jakie jest moje zdanie o tej książce?
Niekiedy dialogi mnie denerwowały swoją infantylnością. Cała historia mało interesująca, z dialogami w niektórych momentach naiwnymi i z irytującym zachowaniem głównej bohaterki.
Wiem, że literatura erotyczna nie jest wysokich lotów, ale wiele dobrego słyszałam o tym tytule: "klasyka literatury erotycznej" i inne tym podobne peany pochwalne. Tymczasem im dalej w las tym bardziej chciałam, żeby szczęśliwie ją skończyć. A, że jestem osobą, która nie lubi nie kończyć zaczętych książek - nawet gdy są masakrycznie nudne - to przeczytałam do ostatnich stron. I? Ucieszyłam się jak zobaczyłam ostatnie zdania. Na całe szczęście ostatni rozdział ratuje całość.
Czy warto przeczytać? Dla wyrobienia sobie własnego zdania: jak najbardziej tak. Według mnie jednak jest to książka "na raz". Raczej nie zapadnie mi na dłużej w pamięci niczym szczególnym (chyba, że jedynie sceną końcową).