Osobowość ćmy
Katarzyna Grochola

Dosyć życiowa książka.Opowiada o losach kilkorga przyjaciół którzy pomimo tego że znają się już wiele lat, tak naprawdę wiele o sobie nie wiedzą.Wiele u nich niedomówień,sekretów a przecież wystarczyłoby się tylko trochę otworzyć aby rozwiązać niektóre problemy.Przed kim mamy się otworzyć jak nie przed przyjaciółmi,przecież po to oni są,aby wspierać się w trudnych chwilach.W przyjażni najważniejsza jest szczerość.Na szczęście wszystko dobrze się kończy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historia grupy przyjaciół, którzy nie do końca są wobec siebie szczerzy, zachowują jakąś tajemnice dla siebie, co rodzi mnóstwo domysłów i nieporozumień. Opowieść o ludzkich relacjach, codziennych problemach, błahostkach i sprawach wielkiej wagi. Ukazuje problem barku szczerości między ludźmi, którzy są dla siebie ważni; rozmowy, która jest podstawą każdej zdrowej relacji. Historia wciąga, ale mi nie odpowiadała forma, która na początku czytania wprowadza spory chaos.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W "Osobowości ćmy" poznajemy grupę przyjaciół. Przyjaciele - wydaje się, że powinni znać się na wylot, a niestety każdy coś ukrywa. Każdy odbiera słowa bliskich, nie tak jak powinien, nie dopytuje, bo uważa, że tak będzie lepiej. Pełno tu nieporozumień, domysłów i zawiłości losu. Czy w takich warunkach przyjaźń może przetrwać? Czy można pokochać kogoś, kogo ledwo co się poznało? Czy da się pokochać kogoś, kogo zna się już wieki? Książka uczy, by mówić sobie o sprawach tych bardziej i tych mniej ważnych; nie czekać, aż druga osoba się domyśli lub zapyta. Powieść wzrusza, rozśmiesza, momentami powoduje, że wkurzamy się na bohaterów; czyta się ją lekko, ma ciekawą narrację. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po arabskiej serii czas na powrót we własne strony. Współczesność, podobni do mnie bohaterowie, zwyczajne problemy a czasami sprawy wagi najwyższej bo dotyczące ludzkiego życia. Książka Grocholi otwiera oczy ukazując naszą ludzką małość i egoizm w którym siedzimy mając oczy zamknięte na problemy innych. Nie dostrzegamy że coś złego wydarza się tuż obok, bo przecież mamy swoje zmartwienia. Problemy małżeńskie, niespodziewana ciąża, zachwiane ego karierowicza, niespełniony artysta, nieudany romans. To wszystko zabiera ostrość widzenia tego co dzieje się tuż obok. A tuż obok jest walcząca o życie młoda dziewczyna, która ułatwia każdemu ze swoich przyjaciół życie ingerując w nie, doprowadzając do pozytywnych zakończeń. Nie zawsze potrafią zauważyć ile dobrego od niej otrzymują jak wiele zawdzięczają. Czytelnik widzi, układa sobie łamigłówkę i wcześniej niż główni bohaterowie wie, komu trzeba pomóc i chciałoby się krzyknąć: ruszcie się : ,,macie koło siebie anioła, pomóżcie mu". Dzięki autorce sprawy układają się tak jak tego pragniemy. Jednak Katarzyna Grochola dając nadzieję na dobry finał zarazem otwartym zakończeniem odbiera ją. Tak bardzo chciałabym aby się udało, i tak bardzo wiem, że w tych sprawach nie zawsze kończy się happy endem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wzruszające.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niektórzy autorzy mają styl tak charakterystyczny, że już po kilku pierwszych stronach wie się, z kim ma mamy do czynienia, nawet jeśli nie udało się wcześniej rzucić okiem na okładkę. Do takich pisarzy należy właśnie Katarzyna Grochola. Obojętnie o czym opowiada - czy o koszmarze kobiety, nad którą ktoś znęca się psychicznie i fizycznie, jak miało to miejsce w "Trzepocie skrzydeł", czy też poprzez zabawną postać Judyty dzieli się z nami przemyśleniami kobiety po czterdziestce - z każdej strony wydziera coś, co możemy nazwać jakąś specyfiką wyrażania myśli. Do jednych może trafiać to mniej, do innych bardziej - niezależnie od tego, pozostaje to wyróżnikiem tej pisarki. Tak jest i w przypadku tej powieści.Ośmioro ludzi, osiem osobowości,osiem różnych światów - i przyjaźń, zdolna przezwyciężyć wszelkie trudności. Książkę polecam nie tylko wielbicielom Grocholi, a każdemu z nas - bo uczy , że trzeba rozmawiać, bo porusza,bo skłania do pewnych głębszych przemyśleń. Bo na pewno uwrażliwia na innych. Bo nie da się jej zapomnieć - a takie pozycje, które z jakiegoś względu pozostają w naszej pamięci warto poznać. Zawsze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W książce poznajemy losy grupy przyjaciół, którzy na różne sposoby próbują poukładać własne życie. Teoretycznie znają się oni bardzo dobrze, a mimo to wciąż błąkają się w labiryncie domysłów i niedomówień, które najczęściej nie są prawdziwe. Jeśli macie ochotę na napisaną w bardzo ciepły i empatyczny sposób opowieść o zawiłościach losu, sile przyjaźni i odkrywaniu siebie ta pozycja na pewno Was nie zawiedzie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Najważniejsza w życiu jest miłośc i przyjaźń :) Z początku trudno mi się czytało tę książkę, ale koniec jak najbardziej nieprzewidywalny... Polecam na jesienny wieczór i nie tylko:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)