Osobni
Katarzyna Franus

Ze strachem i lękiem witamy każdy dzień bojąc się samotności, uciekając od niej, a jednocześnie nie dopuszczając bliskości i drugiego człowieka. Czy dzielenie z kimś smutków i radości, myślenie o nim ciepło każdego dnia, czy odczuwanie sympatii to naprawdę trudność nie do pokonania?

Mateusz to typ imprezowicza, dyrektor w korporacji oraz singiel już nie pierwszej świeżości. Boi się bliskości a relacje z kobietami traktuje dość luźno.

Kinga wiecznie myśli tylko o innych, zamiast o sobie, próbuje sił jako początkująca pisarka, a kiedy dopada ją wizja menopauzy wraca do ulubionego sportu, czyli biegania i pracuje nad swoją asertywnością.

Tymek natomiast jest dziesięcioletnim chłopcem wychowywanym przez babcię, a jego największym marzeniem jest wzięcie udziału w lokalnym biegu, jednak ze względu na brak opiekuna, który by mu w nim towarzyszył, marzenie oddala się w zastraszającym tempie.

Co połączy te trójką na beskidzkich szlakach? Czy dzięki obecności przyrody i niezwykłych krajobrazów pokonają lęk przed dopuszczeniem do siebie drugiego człowieka?

Książkę „Osobni” czytało się niesamowicie. Miałam wrażenie, że delikatnie przepływam przez każdą stronę poznając z nowej strony naszych bohaterów, a to wszystko przy cudownych opisach przyrody i górskich szlaków, które powodowały, że dosłownie się przenosiłam w te wszystkie miejsca.

Oczywiście to nie wszystko, co książka ma do zaoferowania. Po pierwsze i najważniejsze pokazuje trudną drogę w budowaniu relacji. Zwraca uwagę na to, że jeśli nie będziemy jej budować do końca życia, nie będziemy szczerzy wobec siebie, nie nauczymy się ze sobą rozmawiać, to może runąć jak domek z kart.

Beskidzkie szlaki to miejsca, w których najlepiej się myśli, najlepiej rozmawia się z samym sobą, to miejsca, z których czerpiemy pozytywną energię i z większą pozytywnością patrzymy na świat, który nas otacza.

Pozycja ta skłania do refleksji również nas samych. Nie tylko nad związkami i relacjami, ale też nad drogą, którą w życiu przemierzamy. Czy żyjemy tak, jak chcemy, czy tak, jak uważamy, że powinniśmy.

Dla mnie to po prostu było piękne. Od początku do końca. Poza przemyśleniami, niemniej ciekawa fabuła powoduje, że jest to książka, którą chętnie będę polecać.

"Niesamowite! Nieświadomie wybieramy to, do czego przywykliśmy przez lata. W czym się wychowaliśmy. Nawet jak za tym nie tęsknimy. Albo nigdy nie tęskniliśmy. A może tęsknimy, tylko się nie przyznajemy?"- fragment

Kinga to biegaczka amatorka, która z przerażeniem odkrywa, że zbliża się u niej menopauza. Ucieka z miasta, by pośród beskidzkiej ciszy odzyskać spokój.
Mateusz to poważny pan dyrektor, warszawskiej korporacji. Na co dzień, z wyboru, prowadzi życie nie młodego już singla.
Tymek to osierocony chłopiec z górskiej wioski, który uwielbia biegać.
Trójka osób, trzy różne charaktery, trzy różne historie... Czy istnieje możliwość, by połączyć ze sobą losy zupełnie trzech, różnych ludzi?

Trzy dni! Tyle zajęło mi przeczytanie tej książki. I to nie dlatego, że była nudna, zła czy bezwartościowa. Wręcz przeciwnie, bo ma w sobie bardzo wiele wartości, takich jak miłość, przyjaźń, zaufanie, szacunek. Ja po prostu chciałam przeczytać ją na spokojnie, pomału, by otoczyć się energią, która z niej płynie. Spokojem, który jest tak bardzo "gościem" w codziennym życiu, bo ta książka, pomimo wielu zawirowań, które są częścią życia bohaterów tchnęła we mnie spokój. Spokój płynący prosto z gór, pośród których rozgrywa się większa część fabuły. Zielone, bezkresne hale, szum drzew, które chciałyby wierzchołkami dotykać szczytów gór... Piękne opisy przyrody, która jest kwintesencją górskiego krajobrazu.
Wiecie, co jeszcze mnie urzekło? Ta silnie bijąca potrzeba bliskości i dotyku, płynąca od bohaterów książki. Autorka tak obrazowo opisała palący brak obu tych rzeczy, że czułam to całą sobą. Ale i przedstawiła momenty, które ukazują jak nawet niewielki dotyk potrafi odczarować wszelkie jego braki. Mały gest, dotknięcie dłoni, przytulenie, pogłaskanie po głowie. Ot, niby nic wielkiego, ale dla osoby, która tego potrzebuje, wielki dar- bliskość drugiej osoby, która tym dotykiem okazuje troskę, sympatię, czy zwykłe "jestem przy Tobie". Pięknie 💚
"Osobni" to historie ludzi, których połączyły ze sobą góry. Opowieść pełna ciepła, życzliwości, natury i bliskości, której każdy z nas potrzebuje. Oprócz tego czeka Was sporo życiowych niespodzianek, zakrętów i zawiłości, jakie tylko to życie potrafi sprawić. Książka, która utuli czytelnika i spowoduje, że będzie on "swój", a nie osobny. Z całego serducha zachęcam Was do lektury💚 Naprawdę warto! Warto też mieć pod ręką chusteczki.

Uwielbiam takie powieści, które są tak realne i prawdziwe jak samo życie. Jedna z tych powieści, gdzie chcemy poznać ciąg dalszy losów bohaterów najlepiej od razu. 

Akcja toczy się beskidzkiej wiosce o pięknej nazwie Rycerska. Główni bohaterowie, których nie da się nie polubić to Mateusz, Kinga i Tymek. 

Mateusz to prawie 50-letni singiel, pracownik korporacji, który lubi imprezowy styl życia. 

Kinga, lubi amatorskie biegi, ale w mieście nie ma czasu dla siebie. Totalnie oddana pracy, po wizycie u lekarza, który diagnozuje jej wczesną menopauzę, postanawia o siebie zadbać z dala od miejskiego zgiełku. 

Tymek, to 10-latek, który kocha bieganie i robi to chyżo. Sierota, którego wychowuje babcia góralka twardą ręką. 

Czy losy tej trójki mogą się ze sobą spleść? Niestety jak to w życiu nic tutaj nie jest takie proste.

Muszę przyznać, że nie spodziewałam się że tak mnie zaczaruje autorka. Totalnie jestem zauroczona tą historią, jej bohaterami i cała malowniczą okolicą, w której toczy się akcja. 

Wzruszyłam się tyle razy, że nawet nie zliczę. Autorka ma niezwykły dar do przelewania trudnych emocji na papier, które tak trafnie odczytuje czytelnik. Wszystko tutaj się zgadzało, spójny i przystępny język, ciekawi bohaterowie z jeszcze ciekawszymi, mega trudnymi życiowymi wyborami i optymalny bieg akcji. Czytałam bardzo uważnie, a jednocześnie szybko. 

Bardzo ciekawie poprowadzona fabuła, przyjemna, z oczekiwanym happy endem, ale absolutnie nie cukierkowa, czy przesłodzona. Nie mogę doczekać się kontynuacji losów bohaterów. Brawo pani Kasiu.Serdecznie polecam Waszej uwadze.